Dag 3

Geplaatst op augustus 6, 2012 door Lekker-Weg

31,3 km, 3:16, 469 hm, totaal 107,1 km. 

Runnershigh noemen ze dat. Ik kan het niet anders omschrijven. De aanpak lijkt te werken. Vast rondje met de juiste afstand. Natje droogje bij je. Geen zorgen over de tijd. Enige aandachtspunt is rondje lopen. En dat is precies wat ik doe. Mijn  aandacht gaat uitsluitend naar ontspannen lopen en in de tweede helft naar de muziek die ik luister. De eerste km’s zijn de benen nog wat stram, moet ik nog teveel opletten in het verkeer , kom ik nog teveel mensen (met honden) tegen. Maar als ik een paar km buiten de parkeerplaatsen kom ben ik van de wereld. Ik loop in een heerlijke flow mijn rondje. De enigste prikkels die binnenkomen zijn de geuren van het bos, de vogels om mij heen, een enorme kever (5 cm) die mijn pad kruist en natuurlijk de pittige regenbui. Als dit de benen zijn die ik over 4 weken bij me heb maak ik mij geen zorgen meer.

Geplaatst in Training, Trans Alpine Run, Wild | Geef een reactie

Dag 2 Zomermeerdaagse

Geplaatst op augustus 5, 2012 door Lekker-Weg

44,4 km, 5:31 hr, 1100 hm, totaal 75,8 km. Op het programma staat onze derde marathon van de zomermeerdaagse van Willem Muetze. Het genieten staat wederom voorop vandaag met een start op parkeerplaats ” Het hijgende hert” in Veilen. Samen met Frans zitten we om 6 uur weer in de auto en zijn ruim op tijd. Op de weg naar de start hebben we het ook even over het aantal marathons/Ultra’s die we gelopen hebben. Heel actueel want als we aankomen blijkt het Lianne’s 50ste te zijn. Van de organisatie heeft ze een toepasselijk shirt gekregen. Zo komt ook ter sprake dat ??? (sorry naam vergeten) vandaag zijn 279ste Marathon/Ultra loopt. Goeiedag. Het verhaal gaat verder bij de eerste verzorgingspost. Een van de deelnemers is verdwaald en heeft gebeld. Gijs. Blijkbaar een slechte ervaring mee gehad terwijl het toch een ervaren loper is. Het is per slot van rekening zijn 660ste!! Maar er is altijd baas boven baas. Willem loopt op 12-12-2012 zijn 1212ste marathon/ultra, Maar dan moet hij verschrikkelijk zijn best doen….. Om zich in te houden!!! Hij telt op zijn vingers af en concludeert dat hij dan maar halve marathons moet gaan lopen.

Het lopen gaat goed. Enigste puntje is de antibioticum. Ik maak mij (onterecht) zorgen over mijn eten onderweg vanwege wat misselijkheid. Waar wel zorgen over zijn is de vraag of de verzorging op tijd op het volgende punt kan zijn. We lopen eigenlijk een beetje te snel. Dat herhaalt zich bij verzorgingspunt 2. Lopen we nu echt zo hard? We

wandelen wat met Willem mee onderweg en praten een beetje bij.

Op de plek van de derde verzorgingspunt is inderdaad geen camper. Ai. We besluiten even te wachten op de camper maar een groep lopers komt ons achterop. Er is een groot probleem, de camper heeft een lekke band. Snel wordt alles uit de kast getrokken om ons toch van een natje en droogje te voorzien en Willem stapt in de auto om Annemarie te gaan helpen. Hulptroepen worden ingeschakeld voor het volgende punt. Maar helaas, wij zijn te snel. In het dorpje in de buurt kopen we een flesje cola en lopen dan maar door. Bij de Finish zijn we ook te vroeg maar na een kwartiertje is daar toch de camper en komen de gebakken eitjes alsnog op tafel.

De omgeving is weer schitterend. We lopen om het drielandenpunt heen en zijn regelmatig boven op de col en hebben uitzicht op het dal. Ook de geul komen wij tegen en daar lopen we een stukje langs. De ondergrond is behoorlijk rotsig en is een goede test voor mijn schoenen.

Willem & Annemarie. Nogmaals mijn hartelijke dank voor de uitstekende organisatie en verzorging. Wij zijn niets tekort gekomen en hebben genoten van de loopjes. Ik heb de website nu definitief bij de favorieten staan en kom zeker nog eens terug. De mannen en vrouwen die alle 9 dagen hebben volgemaakt en dus 421 km hebben gelopen. Respect!

 

Geplaatst in Marathon, Training, Trans Alpine Run | Geef een reactie

Dag 1

Geplaatst op augustus 4, 2012 door Lekker-Weg

Dag 1 31,4km. 3:29 hr Totaal 31,4km Vandaag mijn eerste dag van “hell-week”. Hoe toepasselijk! Een van de favoriete bands van de TAR organisatie is AC/DC met het nummer “Highway to Hell” Ik heb er zin in hoewel mijn benen nog zwaar zijn van de heuveltraining gisteren. Ook valt de antibioticum vandaag verkeerd (misselijk). De training loopt zonder noemenswaardige problemen. Hoewel? Op km 8 tref ik een familie zwijnen. Moeder zwijn verdwijnt met twee biggen naar links, en de andere biggen gaan naar rechts. Ai dat is foute boel dus ik ga wandelen en houdt moeder zwijn goed in het oog. Ik speur naar papa zwijn maar die zie ik niet. Wel zie ik twee herten mij aanstaren op een meter of 50. Ik staar terug en houdt ondertussen ook de zwijntjes in de gaten. Het wedstrijdje wordt gewonnen door de herten en als ik mij omdraai staat het mannetjeshert op. Oei die had ik nog niet gezien. De onrust is compleet en ook het tweede mannetjeshert staat op. Met mooie maar nog niet echt heel grote geweien rennen ze van mij vandaan. De zwijntjes zijn verdwenen. Met inmiddels stijve benen vervolg ik mijn weg om na 50 meter weer oog in oog te staan met een prachtige goudbruine ree. Die wandelt (letterlijk) een stukje mee. Nu ga ik toch echt weer verder rennen, ik mag er nog een kleine 25. Twee km verder tref ik wederom mijn nudist. Deze keer spreek ik ‘m aan, hij is het niet met mij eens. De benen zijn vermoeid en de heuvels gaan niet zo makkelijk, de vlakke stukken gaan gestaag onder de voeten door. Morgen een marathon, eens kijken hoe dat gaat.

Geplaatst in Training, Trans Alpine Run, Wild | 1 reactie

Zwaar

Geplaatst op augustus 2, 2012 door Lekker-Weg

Ik zeg wel eens vaker; de Trans Alpine Run kent meerdere uitdagingen die het zwaar maken. Vandaag werd ik daar onbedoeld nog weer eens hard mee geconfronteerd. Ik had een een ex collega op bezoek en dan praat je wat en dan vat je het voor jezelf nog eens samen. Mijn vrouw en kinderen zitten op een camping aan het strand en ik bleef thuis. Mijn verlofdagen zijn op. Die heb ik besteed aan mijn nieuwe huis. Mijn ex collega merkte op dat wanneer ik de TAR niet zou lopen ik genoeg verlofdagen zou hebben gehad voor de vakantie. Auw!

Vorige week had ik nog een gesprek met mijn vrouw over mijn avontuur. Zij staat volledig achter mij en helpt waar zij kan. Als niet sporter snapt zij maar moeilijk wat mij motiveert. Maar zo redeneert zij, het is toch wel iets eenmaligs? Ik blijf het antwoord schuldig en beloof daar na de TAR antwoord op te geven. Door mijn hoofd gaat de gedachte dat ik (moet het nog wel even doen) met mijn zware Trails en de TAR mooi 6 punten verdien voor de UTMB. Voor Trailrunners is dat ongeveer het WK. Officieel niet, andere discussie, maar hoe vaak krijg je zoveel punten bij elkaar om aan de UTMB te mogen! starten. Moeten er nog wel 7 worden overigens en wordt de wedstrijd doorgaans 3 keer overschreven en is er dus een loting.

Het schuldgevoel zit vanavond dus hoog. Als sporter moet je egoïstisch zijn maar daar heb ik het moeilijk mee. Ik train me nu suf voor iets wat ik heel graag wil. Zo graag dat zelfs mijn gezinsleven wat onder druk komt te staan. Mijn gezin gunt het mij en ik heb nog geen klacht gehoord. Ze staan vierkant achter mij maar als ik vanavond deze foto krijg denk ik, ” daar had ik bij moeten zijn!” De voorbereiding van de TAR valt mij zwaar. Niet eens fysiek maar uit een hoek die ik niet had verwacht. De TAR is een uitdaging op meerdere terreinen. Misschien volgend jaar toch wat rustiger aandoen.

20120803-010053.jpg

Geplaatst in Edwin, Trans Alpine Run | 2 reacties

Te(g)(k)enslag

Geplaatst op juli 31, 2012 door Lekker-Weg

Het moest er een keer van komen. Tekenellende. Met enige regelmaat heb ik de afgelopen maanden teken van mijn benen verwijderd. Ik ben er erg alert op. Nu wordt mijn been ontsiert door een rode vlek en dan weet je al hoe laat het is. Een antibioticum kuur moet de infectie stoppen en mijn lichaam moet de infectie bestrijden zegt de bijsluiter. Ik kan me de teek zelfs nog herinneren. Deze was lastig te verwijderen met een pincet. Ik vermoed dat het dus niet helemaal gelukt was.Voor een besmetting is een 24 uurs window. Volgens de huisarts hoeft het geen consequenties te hebben voor mijn TAR voorbereiding. Gelukkig maar. Leuk is anders.

Geplaatst in Lichaam, Medisch | 3 reacties

Zomermeerdaagse dag 2

Geplaatst op juli 29, 2012 door Lekker-Weg

De ingrediënten zijn bekend. Slechts het parcours is anders en het aantal deelnemers minder. Waren het er gisteren een stuk of 25, vandaag zijn het er  15. We worden weer ontvangen in Boxmeer en schudden de handen van de nieuwelingen en geven een knipoog aan de “bekenden”. Vandaag loopt Rene met ons mee. Vorige week is Rene in Georgsmarienhutte gevallen en hij heeft daar nog last van. Tenminste.. Hij was gisteren slechts in staat tot een schamele 35-er en was vandaag dus nog fris.

Nou de gebruikelijke aftrap: ” Zullen we dan maar?” Gaan we op weg naar de pont. Eerste etappe is 12 km en voert ons door mooie gebieden. Vooral erg leuk vind ik de maasheggen. Een meidoornhaag waarmee boeren vroeger hun land afscheidden. Nu loop je door een soort tunnel langs de Maas, erg apart. Met zijn vieren, het Arnhemse trio en Jan vormen de kopgroep. Samen met Jan loop ik voorop en het tempo ligt op 12 per uur. Iets te hard maar het geeft wel een goed gevoel. Ik spreek af met Jan dat ik na de verzorgingspost terug zal zakken. Na 1 uur bereiken we de eerste pont over de maas bij Bergen.

Hoogtepunt van de dag is het nationaal park Maasduinen. Als wij dat park binnengaan komen we in zacht duinzand, wow heftig. Jan meld tussen neus en lippen door dat dit 15 km duurt en vliegt ervandoor. Wij schrikken ons te pletter want 15km van dit zand gaan wij niet trekken. Gelukkig begrepen wij Jan verkeerd. Het park is 15km maar het zandstuk slechts een paar km. Wij lopen langs het Reimersmeer en kijken onze ogen uit. Wat een mooi gebied. Halverwege het meer moeten we naar de overkant, met een trekschuit. Nou dat is niet eenvoudig. Een zwaar wiel waar we aan moeten draaien maar met wat ploegendienst lukt het ons om de pont naar ons toe te krijgen. Zo nu kunnen we oversteken.

Het Park heeft wel iets weg van de Veluwe en is erg mooi.  Halverweg het park weer verversingen. We zijn op km 21 en concluderen dat het ons vandaag gewoon gaat lukken. We zijn zeker niet zo fris als gisteren maar lopen sterk. Vanaf hier ergens raken we Rene en Jan kwijt. Die lopen door en zien we pas na de finish weer terug. We zijn dus nu weer aangewezen op onszelf. Frans heeft de Route in zijn Garmin. Frans leest de digitale verzie en ik transformeer in een spoorzoeker. Het profiel van de schoenen van Rene is heel herkenbaar. Helaas lopen we nu wel vaak verkeerd met op km 31 een echte speurtocht. Door een hek, langs een meer, is dat een pad, nee maar het klopt wel. Uiteindelijk verliezen we hier flink wat tijd en lopen 1,5km teveel.

Vanaf km 33, de derde verzorgingspost, is het mooie eraf. We lopen een steady 10km per uur maar harder lukt niet meer. Op km 41 bij de volgende pont is er weer en verzorgingspost en we doen ons weer tegoed aan cola, wafels, vla etc. We hoeven er nog maar 5 te gaan en die voert langs de maas en (een van) haar sluizen. Deze paadjes zijn niet gemaaid en hier begint de brandnetel-ellende weer. Na het pad moeten we over een pad, nou ja pad. Langs een korenveld. We besluiten hier te wandelen want het kost je gewoon je enkels. Ook hier wordt ik weer stevig te pakken genomen door brandnetels. Auw.

Bij een maisveld denken we er bijna te zijn. Helaas, we zijn pas in Samsbeek. De route gaat nu kruip en sluipdoor, zelfs over een kerkhof. Na 5 uur 31 lopen we door de poort en worden we opgevangen door Annemarie, Rene en Jan. Hierna volgt een hele discussie over wie er nu het eerst is gefinishd. Belangrijk voor de 100 marathon club. Ik wordt vandaag dus vierde. 1 seconde na Frans.

Wederom gaan we aan het bier, en nog meer bier, en nog meer bier totdat de volgende groep na een uur binnenkomt. We wachten even op de binnenkomst van Willem. We willem hem graag nog even gedag zeggen en complimenteren met de loop. Zondag doen we er nog eentje maar dan in Limburg.

Op de weg terug volgen we de finish van Marianne Vos op het nummer wielrennen van de Olympische Spelen 2012. Bloedstollend spannend maar ze red het.

Conclusie: Wat een leuke loopjes van de funrunner.nl. Dit smaakt naar meer. Zelf zijn we uitermate tevreden. We lopen redelijk soepel twee dikke marathons achter elkaar in een weekend (91km). Als we dit kunnen komen we die eerste dagen van de TAR ook wel door.

Geplaatst in Marathon, Wedstrijd | Geef een reactie

Zomermeerdaagse dag 1

Geplaatst op juli 28, 2012 door Lekker-Weg

De loopjes van Willem/Annemarie Mutze zijn wereldberoemd in heel (ultra) hardloopland. De berichten zijn altijd lovend en dat was voor mij reden om daar maar eens kennis mee te maken. In eerste instantie Rondje Amsterdam maar dat durfde ik nog niet aan. De zomermeerdaagse paste beter bij mijn vorm en trainingsschema. De zomermeerdaagse is een loopmeerdaagse die dit jaar zijn tweede jaar beleefd. Of zoals Willem het zegt:

“Aangezien de zomermaanden erg rustig zijn op het ultraloopgebied en er toch diverse lopers zijn die willen trainen voor het grotere werk, bijvoorbeeld de Spartathlon, hebben wij bedacht voor de 2e  keer een meerdaagse ultraloop te organiseren.”

Nou kijk, dat past dus precies! Kern van de loop is 9 dagen aaneengesloten een marathon (mag iets meer) per dag lopen. Vandaag dus 45,6 km. En verder staat plezier voorop. Geen tijdregistratie, geen wedstrijd een groepsloop. De groep bestaat vandaag uit maar liefst 26 deelnemers!  Verder is de verzorging in handen van Annemarie en dat is helemaal tip top in orde. Ze kan de vergelijking goed aan met de sallandtrail van Bertus. Bij die trail ben ik twee kg aangekomen! Volgende keer laat ik mijn eten thuis! Dat Annemarie de atleten een warm hart toedraagt blijkt al uit haar correspondentie die ze steevast begint met “Lieve lopertjes”.

De loop begint al wat eerder dan vandaag. Het is een gps-loop. Dus de route inlezen in je garmin en huppekee lopen. Nog een heel gedoe dat uploaden van de koers. Mij lukt dat dus niet op de garmin. Wel in de iPhone. Gelukkig weet Willem dat dus toen we vanmorgen bij de startlocatie aankwamen (huize Mutze) had hij de laptop al klaar en werd en masse de route bij diversen geüpload.

Om een uur of 9 geeft Willem nog een laatste instructie. Veel plezier en let op voor wat drassige stukjes! We gaan op pad en al snel blijkt er een kopgroepje te ontstaan van Jan, Renske, Ernst Jan, Jacolien, Frans en ik. De groep wordt soms wat groter, soms wat kleiner maar deze kern blijft vanaf het begin tot het eind bij elkaar en hebben een tempo dat aan elkaar gewaagd is. Na de eerste bochten gaan we door het gras en hier is het meteen nat. We vermijden de natte plekken.

De route gaat door het platteland bij Boxmeer en is absoluut verassend te noemen. Jan is een local en gaat voorop en wijst ons de weg. Hij heeft de routes bovendien al voorgelopen met Willem. We lopen langs dijkjes, waterparijen, bloemenvelden met Lelies, velden met groenten als schorseneren, aardappelen, asperges, veel bos. Het zijn de kleine paadjes die het leukst zijn, paadjes die je alleen maar kent als je het gebied kent. In no time zijn we dan ook bij de eerste verzorging na een km of 10. Annemarie achtervolgt ons met een camper en heeft ook nog wat hulptroepen. De verzorging is uitstekend. Naast de gebruikelijke cola, water, ontbijtkoek, zie ik ook wafels, biscuitjes, paprikachips, augurken, worteltjes, paprika, komkommer, bouillon, hotdogs!! met mosterd en zelfs vanillevla en aardbeienyoghurt. En dan vergeet ik vast nog wel wat.

We treffen het ook met wat wild. Een buizerd zit vlak in de buurt en laat zich luid en duidelijk horen. Een stukje verder vliegt een buizerd op het pad voor ons vooruit, geweldig! Twee keer spotten we een hert. En dat in het boerenland!

We kruipen door de kleinste paadjes en dat is soms wel heftig. Veel brandnetels en bramenstruiken. Er is niet veel keus en we gaan er dwars doorheen. Klagers zijn mietjes. Jaja FunRun he! Na 1 km heeft Frans al zijn eerste natte voeten te pakken als hij een soort beekje in het gras over het hoofd ziet. Zelf heb ik de moed opgegeven na een km of vijf. Aanleiding was een sprong opzij voor een plas. Wat ik niet zag (Echt niet, sorry Jacolien) was dat ik direct in de verse modder stapte die vandaag ruimschoots aanwezig was. Jacolien loopt naast mij en ik schopte de modder dus tot ongeveer in haar oksels. Hierna was de beer los. Renske komt naast me lopen en neemt revanche. Nu ben ik tot in de oksels nat. Wat er hierna gebeurde weet ik niet meer maar mijn sokken zijn niet meer droog geworden. Ik bied hierbij nogmaals mijn excuus aan Renske. Die ene was wel iets te heftig. Begrijp dat je geen watervaste mascara ophad. 🙂

Na een km of 20-25? komen we bij een uitkijktoren van staal. Die wordt natuurlijk beklommen en wederom de nodige foto’s gemaakt. Spannend was wel dat de toren wat flexibel was. Niet voor mensen met hoogtevrees zullen we maar zeggen. Mooi uitzicht op de omgeving en toch wat hoogtemeters gemaakt.

We lopen samen op en allerlei loopervaring worden gedeeld. Renske en ErnstJan horen bij elkaar en lopen alleen maar lange afstanden, liefst in de bergen. Tsja die ervaringen nemen we mee. Jan is een sterke loper, ook in de bergen en geeft ons ook nuttige tips. Jacolien, meid je liep weer harstikke sterk. Compliment hoor! Veel plezier met je studieboek “Gott und Freiheit” pfff. Was reuze gezellig nu eens langer met je op te lopen.

Na 45km en 200 meter zijn we bijna thuis maar zien dan een bramenstruik. Renske en ik plukken heerlijke bramen en zo kan het gebeuren dat wij op een ruime minuut finishen na de eersten. ErnstJan finisht vandaag als eerste en opeens zijn eindtijden wel heel belangrijk (:-)) Het maakt allemaal niet uit maar plagen mag vandaag.

Hadden we onderweg nog niet genoeg gegeten, nu komt de rest op tafel. In de tuin in het zonnetje genieten we met een biertje na. Een voor een druppelen de lopers binnen en worden met applaus onthaald. Een man of 10 lopen alle afstanden en blijven slapen. Wij gaan weer op huis aan. We zijn het over een ding eens. Dit is toch wel harstikke leuk lopen zo. Morgen weer, ja morgen weer…..

 

Geplaatst in Marathon, Wedstrijd | 1 reactie

Wat is dat toch?

Geplaatst op juli 26, 2012 door Lekker-Weg

20120726-011659.jpgVandaag een ingelaste training op mijn rustdag. Noodzakelijk want morgenavond kan ik niet trainen. Ik besluit maar eens een beetje te gaan zwerven want heb niet zoveel zin in mijn standaard rondje. Na een km of 5 ben ik weer hopeloos de weg kwijt. Het paadje dat ik volg wordt steeds kleiner en kleiner. Op de foto zie je wat ik bedoel. Het duurt een kwartier voordat ik weer een pad vind, deze leidt naar het Rozendaalse veld. Prachtig stukje Veluwe. Ik snap mezelf soms niet. Hoe kan het toch dat ik na drie bochten steevast de weg kwijt ben. Gelukkig heb ik mijn iPhone bij me. Kan ik in ieder geval zien welke kant ik op moet. Tenminste als ik bereik heb. Het had vandaag anders kunnen lopen. Het schroefje van mijn iPhone is eruit getrild en ik houd de achterkant in mijn hand vast. oeps. Misschien is het toch verstandig iets analoogs als een kaartje in mijn rugzak te stoppen. Jolanda Linschoten adviseerde dat ook al.

Al met al toch weer een pittige training van ruim 20km. Aan het eind heb ik een tekort aan energie. Ik heb nog niet gegeten en de training van gisteren zit nog in de benen. Normaal gesproken geen probleem maar ik loop nu zoveel. Misschien toch maar eens een gelletje in de rugzak stoppen. Vrijdag nog een potje gewichtheffen in de sportschool en zaterdag een marathon. Als het lukt wordt het een weekje van 150 km. Langzaam maar zeker kruipt de omvang omhoog

20120726-013500.jpg

Geplaatst in Training | Geef een reactie

In principium erate nullum

Geplaatst op juli 23, 2012 door Lekker-Weg

In den beginne was er de nullum. Dat is de eerste zin van het “Zertifikat”. Dat wij ontvangen na het volbrengen van de Georgmarienhütte nullauf.  Met het welbekende Arnhemse trio , althans zo noemt men ons, zakken wij af naar het gehucht Klöster Oesede, Georgsmariënhütte. Anderhalf uur rijden vanaf Arnhem is een andere wereld. Wat een rust en ruimte. Wij overnachten in een hotel een paar km van de stad. Een hotel in the middle of nowhere. Later blijkt hier een verzorgingspunt te zijn. Het is dan zeer merkwaardig dat geen van het hotelpersoneel ooit van de loop heeft gehoord. De loop die dit jaar voor de 50e keer wordt georganiseerd. Het hotelpersoneel is zeer behulpzaam, zodra ze ons zien geven ze direct een extra kamer. U kunt toch niet op dat extra bedje slapen!  Wij vinden het best. Het ontbijt is ook geen probleem. Om half vijf ‘s- ochtends staat er voor onze deur een tray met ontbijt. Netjes hoor!

Voor het diner gaan we nog op zoek naar de start en vinden de locatie. Helaas is er helemaal niemand. Achteraf denk ik dat we verder hadden moeten vragen maar het adres klopte echt. De oorzaak ligt bij Georg, de obernull. Georg is een apart geval. We verdenken hem een verdwaalde Belg te zijn in Duitsland. De organisatie heeft nl. Belgische trekjes, van Deutsche gründlichkeit is niets te merken. Zo had Georg niet de moeite genomen het Nederlandse deel van de website aan te passen. Georg heeft wat problemen met de autoriteiten en moest uitwijken naar een andere startlocatie maar dat hoef je op de website  natuurlijk niet aan te geven.  Zo zijn er wel meer van dat soort grappen.

Als wij ‘s-ochtends aankomen staan we voor een dichte deur. We zijn niet de enige en na enig speurwerk vinden we de juiste locatie. We zien echter al heel wat lopers rennen. Te laat? Nee hoor, de start is van half zes tot zes. Een langzame groep is om half zes gestart, de snelle groep start om zes uur. Tenminste als je wilt. De eerste is al om vier uur gestart horen we. Ik begin te mopperen. Dit vind ik dus niks, René is in zijn element. Bij de briefing kregen we nog een handige tip. Als je niet meer weet waar je heen moet houd je een bordje voor je neus met een pijl dan is dat de goede richting. De route blijkt een officiële wandelroute te zijn rond de gemeente en die gaan we nu rennen. De route uitzetten hoeft dus niet.

Achter het fenomeen Null zit nog een hele wetenschap. Als je de route vijf keer hebt gelopen kom je in aanmerking voor een promotie en een geel shirt. Na tien keer het felbegeerde rode shirt. Met bijbehorende titel natuurlijk  Je wordt dan automatisch lid van de organisatie. Je hebt bewezen dat je de route kent en fungeert als vraagbaak voor de aanstaande nullers. Het doet wat studentikoos aan en met een paar biertjes op is dat vast heel grappig. Bier dat overigens in ruime mate gratis! voorhanden is.

Om zes uur dan eindelijk het vertrek. Het vertrouwen in de route is er nog niet dus blijft de groep aardig bijeen maar wel in een fors tempo. Met 11 per uur aan de bak.  Frans en Rene vinden dit prima, zelf vind ik het te snel maar houd dapper vol. We lopen samen op met Jan Broers die we vaker treffen bij de vreemdste loopjes. Altijd leuk! Hij kent de loop uit ervaring en geeft ons nog wat details. Nou dat stelt ons gerust, maar niet heus. Na een km of vijf is René weer verdwenen en wij laten dat zo. Samen met Jan lopen we naar de uitkijktoren die we als Nuller verplicht moeten beklimmen. Boven op de toren staat René ons op te wachten. Geweldig uitzicht. We nemen de tijd voor wat foto’s.

Hierna blijven we met zijn drieën bij elkaar en dat zal zo blijven. Jan kiest voor zijn eigen tempo en zakt wat af. We gaan door het Teutobergerwald en passeren allerlei kleine gehuchten. We zijn blij dat we steeds wat lopers in beeld hebben want soms wijkt de route opeens weer af van het origineel. We zien een pijl naar rechts, maar gaan naar links waar toch duidelijk een kruis staat, lopen door een achtertuin en komen weer uit op de goede weg??  Dat hadden we dus zelf nooit gevonden. Zo gaat dat nog wat vaker en dan klinkt er weer een kreet en vinden we toch onze weg. Zo is er ook een punt met een t-splitsing waar de pijl rechtdoor wijst, huh? Het pad is onherkenbaar en loopt dwars door een weiland. Aan de andere kant van het weiland is een paadje het bos in, pfew klopt dus.  Achteraf blijkt de boer het pad weggemaaid te hebben. Zo zijn er nog meer van dit grappen.

Hoe anders is het lopen zelf. Was ik drie weken geleden na vijftien km er al klaar mee nu vliegen de km’s onder de benen door. Al heel snel passeren we de tien, vijftien km. We verliezen veel tijd bij de toren maar net na 8 uur hebben we er al een halve marathon opzitten. Zoals ik al vaker merk is hier ongeveer het omslagpunt waar ik altijd naar zoek. Het lijkt wel of er een schakelaar in mijn lichaam wordt omgezet en gaat het lopen vanzelf. Ik beschik weer over enorm veel power en het lopen gaat makkelijk. Alle heuvels worden rennend bedwongen behalve als het te steil wordt. Wow! René heeft het gevoel ook, Frans heeft vandaag iets mindere benen. We blijven bij elkaar maar het tempo gaat toch fors omhoog. Op de singletracks begint Frans te sleuren en ook heuvelafwaarts.  We halen ze nu bij bosjes in en de power valt zelfs andere lopers op. Epo? Stukje afgesneden? We lopen toch een paar keer verkeerd maar nooit veel meer dan een paar honderd meter.

Uiteindelijk finishen we na 51km in 5:23 en worden onthaald door een groep enthousiastelingen voor de hal. Het is lekker weer en mensen zitten in het gras. Ik haal een paar biertjes en wij wachten even op Jan. Na het douchen gaan we naar de hal waar we onze Urkunde en Zertifikat oppikken. Niet zonder enige moeite want Georg en de Burgemeester zijn met uitgebreide monologen de promotiekandidaten aan het huldigen. Als we dan nog uitgenodigd worden het Null-lied aan te heffen trekken we het niet meer.

Conclusie: De null-loop voldoet aan zijn verwachtingen en is op zijn minst bijzonder te noemen. Het gebied is mooi en rustgevend. We besluiten vaker naar Duitsland te gaan. Een stuk dichterbij dan de Ardennen. Het lopen gaat beter en beter. Vijftig km alsof het niks is. Vandaag voelen de benen alweer normaal. Het vertrouwen groeit.

Geplaatst in Training, Ultra, Wedstrijd | 2 reacties

Sterker en sterker

Geplaatst op juli 14, 2012 door Lekker-Weg

Vandaag sluit ik weer een stevige trainingsweek af. Voor het eerst in dit trainingsblok tik ik de 125 km aan. En hoe!

Zondag: Duurloop vaste rondje! Maar wel nadat ik zaterdag het rondje al eens had gelopen. Een dubbeldekker dus. Ik loop sterk, sterker dan zaterdag en haal 20 minuten van mijn zaterdagtijd af. Ongelofelijk. In het bos overal monnikskap. Vingerhoedskruid. (thnx Jacolien) Wit, Paars en Roze alleen en in groepen. Mooi hoor.

Maandag: 3km + Uur Fitness Kracht! 60*180kg wegdrukken. Wow! Daarbij buikspieren, rompspieren, rugspieren. Ik neem ze goed te pakken.

Dinsdag: RDL op Ciko 90 minuten van Gordon. Ik had met Nancy afgesproken na de training wat te borrelen dus de km’s moesten voor de duurloop. Plan was een km of 5-7 door het bos naar de club. Uiteraard verdwaal ik en worden het 10 km tempoduurloop. Met rugzak vol kleding!

Woensdag: rust. Nou ja rust. Job neemt me weer goed te pakken maar het is nodig. Job masseert mijn spieren weer soepel en stelt mij gerust. Benen voelen goed. Nog een paar kleine details wegwerken maar groen licht!

Donderdag: Heuveltraining van …Gordon. Een aantal dinsdaglopers van de club heeft bij Gordon geklaagd over de zwaarte van de training. “Ik had niet eens vermoeide benen”!  (Namen werden heel discreet niet genoemd maar opvallend was dat ze er vandaag niet waren) Dus tijd voor Revanche. Heftige Heuveltraining dus maar qua km niet zo heel erg veel. km of 10. We stellen het geduld van Gordon tot het uiterste op de proef. We konden niet onthouden wie nu 1,2 of 3 was. Wel erg om moeten lachen. (Gordon ook) Leuk detail was wel dat een atletische man, Oskar, van een jaar of 30 voor het eerst wilde meelopen. Na de training was hij, ondanks tips en trucs, volkomen uitgewoond. We stellen hem gerust en hopen dat hij terugkomt. Een vette glimlach blijft achter op mijn gezicht. De Testosteron giert vanavond door de groep. Met voor en natransport naar de club toch weer een ruime 25km.

Vrijdag nogmaals heuveltraining maar dan echt. Na het werk direct schoenen aan en hollen. In het Beekhuizense Bos zit op 1,5 km van mijn huis een heuvel Ik noem hem maar BB. De dinsdaglopers hebben hem ontmoet. Ik ga hem 20 keer over.  10 keer heen en weer. 1 keer heen en weer is 650m. Niet zoveel km’s maar wel heftig. En ik kan hem aan! Tsjee wat voel ik me sterk!

Zaterdag doe ik weer mijn extra duurloop. Wederom mijn vaste rondje van 31-32km. Na een paar km voel ik het al. Er zit weer macht in mijn benen. Bij km 18 komt het weer helemaal los en knal ik over de Veluwe. Het klimmen (650hm)is nog zwaar maar de rest. Wow.  Enigste irritatie is dat ik wederom een nudist/naaktloper tref. Dit keer een andere dan mijn vaste nudist. Ik heb geen moeite met naaktlopen, kan er zelf ook van genieten maar doe het alsjeblieft niet in mijn bos en al helemaal niet overdag. Als je dan nog een goddelijk lichaam heb waar ik van kan genieten ok. Maar dat is meestal niet het geval. Vieze oude mannen.

Wel loop ik de duurloop weer 20 minuten sneller dan de vorige keer en dus bijna 3 kwartier sneller dan de keer daarvoor. De power komt weer in de benen. Ik wordt sterker en sterker. Man wat voelt dat goed.

Geplaatst in Lichaam, Training | 2 reacties