Lekker Weg

De TAR als coverup. Het moet niet gekker worden met die Peter: Ik citeer:

Ultra E. spant de kroon. Hij zegt tegen iedereen die het maar horen wil dat hij de Trans Alpine Run gaat doen. Dat is pakweg een wedstrijd over 320 km in 8 dagen. Voor mijn gevoel is het  een grote coverup om kort daarna in Berlijn te vlammen.

Ik verdenk team Cuba (Duo P&M) van een gigantische samenzwering tegen de Berlijngangers. En waarom? Angst? Team Cuba is een paar daagjes in Cuba op vakantie geweest en heeft naar mijn stelligste indruk “snode plannen” gesmeed. Dat ik iets meer km’s maak dan het gemiddelde in de groep baart kennelijk zorg. Via slinkse wijze probeert P. , notabene op de kickoff  naar Berlijn in mijn eigen huis, mijn conditie te ondermijnen met een heuse cubaanse sigaar. Ik overleg het bewijs met deze foto. “Hij is echt heel lekker”, “Ik heb er nog meer?” Maar  je moet van sterke huize komen om mij aan het roken te krijgen. Jammer P., mislukt. Ik verdenk P. overigens van het oorspronkelijke plan mij aan de drank te helpen. De fles die daarvoor waarschijnlijk bedoeld was kwam echter niet door de douane heen. Dat zal lekker spul geweest zijn! Valt me nog mee dat het stel niet gearresteerd is.

Ook Marlies is gesignaleerd in de nieuwste outfits. Het zal mij niet verbazen als daaronder zich niet iets van de nieuwste compressiekleding bevind. Ook haar switch naar groep 6 is zeer verdacht. Hier zit een luchtje aan!

Ondertussen gaan de trainingen na het debacle van vorige week weer goed. De zondag heb ik nog een extra rustdag ingelast maar maandag kon je mij weer vinden in het fitnesshonk+ een paar km, dinsdag ins en outs op Ciko, woensdag sportmassage, donderdag een RDL van ruim 20km, vrijdag anderhalf uur heuveltraining. en vandaag een RDL van 32km. Bij elkaar toch weer goed voor een kleine 90 km. Morgen gaan we de RDL nog eens herhalen. Kijken hoe dat gaat.

Ik merk dat ik het lekkerst loop zonder druk. Gewoon rennen en genieten als het kan. Vandaag was keihard werken maar kon ik het goed volhouden. Opvallend is dat ik weer een hazelworm tegenkom. Momenteel zie ik ze bijna dagelijks. En dat terwijl ze behoorlijk zeldzaam zijn.

Het gaat weer naar mijn zin en het vertrouwen komt terug. De achillesklachten worden langzaam maar zeker steeds beter. Ik word weer sterker en het goede gevoel komt weer terug. Nog 55 dagen. Het gaat snel nu.

Edit: Vandaag, zondag, het rondje herhaald. Het kost mij de nodige moeite om de deur uit te gaan maar eenmaal buiten is het alleen maar genieten. Het eerste uur is zwaar en nat maar hierna gaat het beter en beter. Je zou verwachten dat het minder makkelijk zou gaan maar integendeel. Klimmen gaat moeizaam maar naarmate ik verder kom gaat ook dat steeds beter. Uiteindelijk loop ik mijn rondje een kwartier sneller. Ik loop dit weekend geen rondje Amsterdam zoals ik van plan was maar kom uiteindelijk toch op 65 km in twee dagen en dus 100 km in 4 dagen. Ben ik dik tevreden mee.

Je kan er alles achter zoeken. Je kan de DNF van zaterdag dood analyseren. Ik besluit dat niet te doen. Vanavond loop ik weer redelijk soepel een ruime 20 km waarvan 32 minuten op tempo. 8*4′. Ins & outs. Het weer is goed te vergelijken, net iets te warm. Mijn conclusie is dat ik de laatste weken teveel aan mijn hoofd heb. Een nieuwe baan, een nieuw huis, een uitdaging. Het is gewoon een beetje veel. De laatste weekenden geen dag rust gehad. Afgelopen zaterdag kwam dat er uit. Het lopen werd “een moetje”. Even een 53km tussendoor. Dat gaat niet. Althans, fysiek wel maar ik had gewoon geen zin.  Als het hoofd niet wil dan ga je ook alle phpd’tjes versterken. Vanavond heb ik rust in mijn hoofd , geen haast. En dan gaat het lopen ook direct een stuk soepeler.  Nog niet naar wens maar bij vlagen komt het goede gevoel terug. Gelukkig breekt een wat rustigere periode aan. Mijn nieuwe baan gaat een fase van diepe rust tegemoet. De campus is 6 weken dicht en al het personeel gaat zo’n beetje op vakantie. Ik ben de komende weken de enige op mijn afdeling. In huis begint het ook een beetje naar het zin te komen en zijn de housewarmings geweest. De trainingsopbouw ga ik ook rustiger doen. Gewoon lekker lopen. Trainen zonder druk  Voelt goed!

Ik kan er kort bij stil staan. Het is niet mijn dag. De voorbereiding is slecht, de motivatie ontbreekt. Op de weg naar X-Camp in Florenville Ardennen, de startlocatie, ventileer ik mijn twijfels aan Frans en Rene. Ik voel mij niet fit genoeg en overweeg serieus de halve afstand te lopen. Op het laatste moment kies ik toch lang, maar langzaam. Vanaf km 10 besef ik dat het de verkeerde keuze is. Nog 43km te gaan. Ik ontmoet Ingrid Y. en we lopen een tijd samen op en fotograferen elkaar op mooie plekjes. Op km 20-25 blijft Ingrid achter. Zo hard ga ik niet maar haal toch veel lopers in. Het is warm en zwaar.  Op km 25 ben ik er helemaal klaar mee. Ik besluit tot de verzorgingspost te lopen en dan uit te stappen. Op km 30 krijg ik echter een lift van de supporter van Ingrid, die zelf ook uitstapt. We nemen nog een Nederlander mee en zien een Belg ook voor apegapen liggen. Hij gaat toch door, ongelofelijk-onverstandig. Tot overmaat van ramp zijn ook mijn foto’s mislukt. Het is niet mijn dag.

Frans en Rene lopen hem weer netjes uit. Na de finish zien ze er nog verbazingwekkend fris uit hoewel ze toch diep hebben moeten gaan.

Conclusie: Luisteren naar je lichaam. Wederom negeer ik deze wijze les, en waarom? Uiteindelijk loop ik een stevige training van 30km en dat is winst. Heb ik er van genoten? De 60 van Amsterdam gaat van de agenda. Ik ben er nog niet aan toe. Eerst maar weer eens km’s in de benen.

Er gebeurt weer een hoop op dit moment. Belangrijkste nieuwsfeit is natuurlijk de adoptie van Team Ciko ’66 door Runnersworld Arnhem. Vanaf gisteren heten we dan ook officiëel:

Team Runnersworld Arnhem

Onder die naam zullen wij Runnersworld Arnhem vertegenwoordigen bij de TAR 2012 maar zul je ons ook tegenkomen bij tal van wedstrijden en trainingen. Wij zijn door Runnersworld Arnhem aangekleed in een prachtige kledinglijn. “Ascics trail running”  En hoe! Peter (eigenaar) hanteert het motto ” Als je iets doet moet je het goed doen!”

Vandaag dus op pad in de nieuwe outfit. Werd ook wel weer eens tijd. Donderdag heb ik een sportmassage ondergaan en is de oorzaak van mijn laatste “pijntje” gevonden. Een ernstig verkorte kuitspier. Job heeft deze eruitgewerkt maar met de voorwaarde dat ik vrijdag nog niet mocht lopen en zaterdag rustig aan. Gisteren dus een 15 km warmlooprondje. Het weektotaal komt dan nog net op een schamele 80km.

Het korte rondje kwam wel goed uit want gisteren stond ook de kick off voor de marathon van Berlijn op het programma. Tevens House Warming. 8 atleten en 3 supporters kwamen mijn nieuwe huis bekijken en aten een hapje mee. De kick off voor Berlijn is omdat het nog 100 dagen is tot Berlijn en het Schema van Jan en Marlies gisteren een aanvang nam.

Vandaag dan dus eindelijk weer eens echt los. De kuit is nog een beetje onwillig en ook de rug protesteert (tsjee wat een oude l.l) maar na een km of 18 komt eindelijk weer eens dat oude gevoel terug alsof het vanzelf gaat. Daar ben ik naar op zoek. Het nieuwe vaste rondje wordt steeds beter en met een totaal van 32 km ook een beetje van omvang.

Op de terugweg nog tal van ontmoetingen. Ik kom langs de Veluwezoomtrail en moedig de 50 en de 27 km lopers aan. Ook ga ik even langs bij het start/Finish gebied. Even handje schudden. Last but not least is een ontmoeting met deze gladde jongen.

Langzaam maar zeker komt de vorm terug. Nog 70 dagen te gaan voor de TAR! Nog 100 voor Berlijn.

De trainingen worden weer serieus opgepakt en so far so good. Week één van Juni is goed voor 75 km, deze week 105. Van de drie pijntjes resteert er nog eentje. Een verrekt spiertje in mijn voetboog. Bij het verplaatsen van een pallet met tegels dit weekend weer een beetje geforceerd. Dom  De rest is lekker onder controle.

Wat ik lastig vind is de CIKO trainingen. Normaal gesproken pas ik de trainingen gewoon in maar het begint te knellen. Omdat mijn trainingen behoorlijk pittig zijn en stevig aankomen ben ik bepaald niet hersteld als ik bij CIKO kom. Daarbij loop ik normaal gesproken naar het Clubhuis en een retourtje is toch goed voor 10 extra km’s per keer. Afgelopen dinsdag stond er een baantraining op het programma. Had ik zondag net een marathon gelopen dan is dit bepaald niet de juiste hersteltraining. Samen met Janna een alternatief bedacht. Uiteindelijk toch ruim 22km gelopen die avond. Komende dinsdag staat er een “testrondje” op het programma. Drie tot vier km knallen. Heel leuk maar niet voor mij. Ik zal er dus niet zijn. Ook kost het allemaal teveel tijd. Als ik op tijd op de training wil zijn moet ik om kwart over 6 wel zo’n beetje weg. Ik ben dan meestal half 10 weer terug. 3 tot 3,5 uur onderweg voor 20 km lopen. Staat tegenover dat het wel erg gezellig is en mij helpt de trainingen te volbrengen. De komende tijd zal ik echter wat selectiever worden vrees ik.

Vanmorgen weer heerlijk gelopen. Ik begin de buurt een beetje te kennen. Twee herten en een bonte specht die bijna op mijn schouder gaat zitten. Heel veel vogels. Ik probeer daar meer van te weten maar kan ze maar moeilijk uit elkaar halen. LeendertJan is een expert en bij de donderdagtraining zijn er heet wat langsgekomen, nachtzwaluw, bergfluiter, bospieper. We hebben wat lol bij al die namen en nemen LeendertJan wat op de hak maar ondertussen ben ik jaloers op zijn kennis. Hij hoort ze allemaal.

Mud Sweat Trails organiseert een trailrunningpromotiedag op het bezoekerscentrum de Veluwezoom. Dat is zo’n dag waar je gewoon bij wilt zijn. Maar ook een dag voor team Ciko ’66 om zich te profileren en materiaal uit te proberen. Kortom Frans en ik zijn van de partij.

Omdat het bezoekerscentrum dichtbij is besluiten we er lopend heen te gaan. We hebben wat strak gepland dus het tempo gaat er goed op maar uiteindelijk zijn we netjes op tijd. Eenmaal aangekomen worden we verwelkomd door Marc en zien we vele bekenden. Er is een uitgebreid assortiment aan schoenen aanwezig die we kunnen uitproberen maar we zijn te laat om te wisselen. Bovendien, om nu twee uur te gaan lopen op schoenen die je niet kent is mogelijk niet zo slim. Jan Strijker, organisator van de Veluwezoomtrail, 3* Finisher op de TAR en nog veel meer, neemt ons mee op een prachtige route in mijn nieuwe achtertuin. Ideale manier om de weg wat te leren kennen.  Hij kent alle paadjes en daar komen wat mooie voorbij. Het parcours is goed nat en bovendien  regent hetpijpestelen. De opkomst is echter prima, een enkeling laat het afweten. Er zijn in totaal 5 clinics. Drie basis en drie gevorderden. Wij beschouwen ons als gevorderd :-).

Na de training worden we vergast op pannenkoeken met koffie. Ideaal krachtvoer en maken wij een rondje langs de stands. We praten uitgebreid met TAR ervaringsdeskundigen en laten ons voorlichten over de juiste schoenen. Het lijken toch de Salomon XT wings 3 te moeten worden.  De opvolger van de twee. Opvallend vind ik de aanwezigheid van INOV-8 met vrij veel schoenen. Zie je toch niet vaak. Ook La Sportiva is er met een stand.

Kortom we hebben een goede training van een km of 30 op een geweldig mooie route en krijgen ook weer de nodige ervaringen en tips mee. Een geslaagde dag dus.

De verhuizing zit erop, de vakantie nadert haar einde. Hoewel er nog 1001 dingen moeten gebeuren is het huis nu bewoonbaar en hebben wij met de pinksteren genoten in onze tuin. Het is allemaal nog erg onwerkelijk maar we zijn wel heel erg blij met ons nieuwe onderkomen. Inmiddels weet ik ook weer waarom ik klussen niet leuk (meer) vind. Het was fysiek zwaar en menigmaal kon ik ‘s-avonds niet de energie meer opbrengen om te gaan lopen. Weinig km’s in Mei! Ik begon het lopen wel erg te missen dus in het weekend voorzichtig aan weer gaan lopen. En dat viel tegen! Gelukkig gaat het inmidddels alweer een stuk beter. De oproep van Gordon voor een duurloop met veel heuvels kwam als geroepen. Ik snakte naar bos. Met een grote groep lopers “Runners4kanjers” en een paar gasten uit groep 5 (Cordien, andere Jan en natuurlijk Frans)  hebben we alle heuvels in de buurt van Kasteel Rozendaal beklommen. Uiteraard lopend naar de verzamelplek en alles bij elkaar een stevige training van 26 km.

‘s-Avonds laat onderschep ik een berichtje van Jan over een duurloop op Zondag. Vast van plan om op zondag te gaan lopen reageer ik hierop. Helaas was de motivatie de volgende ochtend ver te zoeken. De benen weigeren dienst! Momenteel nog erg veel last van phpd-tjes.  De training wordt uitgesteld naar maandag.

Vanuit mijn nieuwe adres is dit de kortste weg naar de Veluwe. Landgoed Biljoen. Via deze route is het 1,4 km naar de ingang van Park Veluwezoom. Niet slecht!

Het voelt enorm onwerkelijk. Ik ken de weg niet, meestal geen idee waar ik ben , en oriënteren is niet mijn sterkste punt. Ik dwaal maar wat rond. Door de zon in mijn rug te houden probeer ik naar het Noorden te komen en bebouwing te vermijden. Zoals op het kaartje te zien is kwam er dus weer helemaal niks van terecht en heb ik op een rondje gelopen op een postzegel. Achteraf zie ik waar ik geweest ben. Bijna bij de Emmapiramide. Niet herkend. Bij een begraafplaats loop ik vast en keer ik om. Het rondje wordt niet veel langer dan 10 km maar het is wel best. Mijn waterzak is al bijna leeg en ik ben zeker al anderhalf uur onderweg. Belangrijkste ontdekking van dit stukje bos? Het stikt van de heuvels!

Samengevat. Het echte trainingsblok voor de TAR staat voor de deur. De eerste Marathon is over twee weken. Voor de komende 10 weken staan er 8 marathons/ultra’s gepland.  We beginnen weer!!