Lekker Weg

Vriendje van mijn dochter kookt op donderdag. Dochter: ‘pap, mogen we sake kopen?’ Het begin van een gezellige avond met een lekker etentje. De consequentie is natuurlijk wel dat de training van de donderdagavond erbij inschiet. Ik hoor later dat het een baantraining was dus zo erg was dat ook weer niet :-). Wel spreek ik met mezelf af dat de training wordt ingehaald. Vrijdag ga ik een heuveltraining doen! Maar het is toch lastig. Monique komt thuis na drie dagen Berlijn en voor ik het weet zit ik aan de boeuf bourguignon. Dan maar zaterdag. Mooie gelegenheid om weer eens mee te lopen met team long distance van Ciko.

Het team olv Marlies heeft een 20km in de planning. Een beetje kort voor mijn plannen maar door het voor en natraject te lopen kan ik een kleine 30-er lopen. Marlies stelt het derde kerstdag parcours voor en dat is natuurlijk prima. Ik besluit het laatste stukje dan af te snijden en door te lopen naar huis. Uiteindelijk loop ik ruim 26 km en dat is prima! Het gaat mij vandaag makkelijk af.

Het heeft vannacht gevroren en het landschap is weer winters. Op sommige plekken schitterend. Het team heeft een voorkeur voor asfalt en daar heb ik rekening mee gehouden. Gewoon mijn ascics sloffen. Als ik de laatste kms mijn ‘normale’ parcours loop merk ik het verschil met een trailschoen. Kom de hellingen nauwelijks op. Het asfalt is op sommige plekken spekglad maar als je daar niet teveel bij stilstaat loopt het prima. Om half twaalf ben ik weer thuis. In de eetkamer schijnt de zon en ik ‘vergeet’ te douchen. Heerlijk.

37 km en ik tik de Loenermark aan! Na weer een hectische week eindelijk weer tijd om lekker te gaan lopen. Mijn prioriteiten  liggen momenteel niet bij het hardlopen hoewel ik dat wel graag zou willen. Het is zoeken naar de balans en deze week is de balans wat scheef. Geen probleem. Je kan ook van de nood een deugd maken. Doordat mijn agenda nogal vol is kan ik minder trainen en gaat mijn trainingsopbouw langzamer dan ik zou willen. Maar als ik eerlijk ben komt dat wel goed uit. Ik wil te snel.

Vandaag heb ik de tijd en die neem ik ook. Gisteren met Monique nog eens de plannen voor komende periode doorgesproken bij een lekker dinertje in Restaurant ” Uit de kunst”. Leuke gelegenheid en ook nog op wandelafstand van mijn huis. De komende weken staan er zware wedstrijden op het programma en ik twijfel. De beste manier om aan deze twijfel een eind te maken is door een flinke afstand te lopen en maar zien hoe het gaat.

Tijdens de trail komen alle gedachten langs. Het lopen gaat best redelijk maar de gedachte overheerst ” waar ben je nu mee bezig!” Ik ben conditioneel wel in staat om de 50 km van vrijdag te volbrengen maar tegen welke prijs? Als ik de laatste 15 km moet harken wie wordt er dan gelukkig van? Kortom het besluit valt al als ik halverwege ben. Ook de midwintermarathon pas ik aan met dezelfde gedachten maar een ander motief. Opa wordt 80 jaar en geeft een feestje. Daar kan ik toch niet te laat komen! Dus de marathon wordt een Asselronde met een snel vertrek. Zo de plannen zijn weer bijgesteld en dat voelt goed. Wederom kom ik tot de conclusie dat genieten voorop staat en dat de prestatie bijzaak is. Hoe simpel maar hoe makkelijk vergeet je dat weer.

Het lopen gaat vandaag lekker. Mijn hoofd is leeg, ik geniet van de kou en de sneeuw. Het is −6 als ik vertrek en de wind maakt het nog een stuk kouder maar tijdens het lopen heb ik hier totaal geen last van. Het is genieten geblazen. In het verre noorden pas ik mijn lusje aan. Die beviel me niet. Her resultaat is dat ik nu bij de Loenermark uitkom. De volgende keer ga ik daar maar eens doorheen.  Op het eind kom ik veel lopers tegen en dat vind ik wel gezellig. Met een aantal maak ik een praatje.  Ik heb het weer naar mijn zin.

Na weken van aanmodderen moest het er maar weer eens van komen. Een beetje serieuze duurloop. En dat is gelukt!

Stapje voor stapje gaat het beter met af en toe een terugslag. Donderdag ging de baantraining redelijk. 4*400, 8*200 en 5*100 in een redelijk tempo. Had wel  last van de vering van de baan. Dit bevestigt het vermoeden dat de kwaaltjes misschien van de baan komen. Mijn avontuur in groep 6 (baan) ga ik beëindigen. Wat mij betreft heeft de baantraining geen zin als ik mijn PR ambities op de midwintermarathon in de koelkast moet stoppen. Gezien de huidig vorm is dat geen reëel doel. De basisconditie is onvoldoende laat staan de tempo hardheid. Ik ben er niet echt rouwig om.

Vandaag dus een RDL op souplesse. Goede keuze want de kracht ontbreekt nog wel een beetje. Op speciaal verzoek van Joop deze keer maar weer eens een kaartje toegevoegd. Mijn vaste rondje zonder extra lusje. Ongeveer 30 km.  Een aantal keer moet ik nog wandelen. Zeker op de steile stukken maar al met al ben ik dik tevreden. Dit begint erop te lijken. Tijdens het rondje weinig opmerkelijks. Enige opvallende is dat de Hooglanders  onrustig zijn. Geen idee waarom. Tot twee keer toe durf ik zelfs niet langs de stier te lopen. De eerste keer gaat het beest nogal tekeer tegen de wal naast het pad. Volgens mij heeft het dier een hoorn afgebroken en heeft ie daar last van. De tweede keer staat een pikzwarte stier midden op het pad. Hij reageert op elke beweging die ik maak. Niet van me af maar naar me toe! Tot twee keer kruip ik door het struikgewas. Het blijven beesten.

Verder kom ik nog een keer een obstakel tegen. Nou ja, voor een beetje trailrunner geen probleem natuurlijk.

We zijn weer thuis. Op zondag loop ik weer een duurloop en wederom gaat deze moeizaam. Beter dan de vorige keer maar hier word ik niet vrolijk van. Het wordt een km of 22. Enige opmerkelijke is een heidebrand. Loop je over een zeiknatte heide blijkt er toch iets in de brand te staan. Onder de grond staat iets in brand en de beheerder heeft dit afgedekt met een bult zand  en een brandgang hieromheen. Er komt rook uit de bult. Zeer opmerkelijk.

De maandag en dinsdag zijn ingeruimd voor traditionele oud en nieuwvieringen. Tussen de feesten door lukt het mij om op dinsdagochtend toch nog een stukje te rennen. Het moet vroeg want we worden op tijd verwacht in Haarlem. Het weer is niet echt uitnodigend. Het regent op nieuwjaarsdag. Het heeft de gehele nacht al geregend. Als ik dan (erg) vroeg het bos in ga met een ernstig tekort aan slaap is het eigenlijk nog te donker. De enige manier om een beetje verantwoord door het bos te rennen is door in het midden van het pad te blijven. Consequentie is natte voeten. Maar als het lichter wordt blijkt dat natte voeten er vandaag bij horen, samen met vieze voeten. Ik ren alles bij elkaar toch nog een rondje Posbank van een km of 16 door de sompige heide. Voor het eerst sinds lange tijd voel ik zelfs weer kracht in de benen. Met een dikke glimlach loop ik als een verzopen kat de keuken binnen en tref daar mijn schoonmoeder. Ze kijkt mij aan en zegt: ‘ Jij hebt dit echt nodig hè?!’ Ik had het niet beter kunnen omschrijven.