Drie trails

De Canarische eilanden lenen zich uitstekend voor mooie trails. Op Gran Canaria is er dan ook een officiële. De TransGranCanaria. Kortste afstand 24km, langste is 119 km. De wedstrijd is in maart dus helaas past die niet in de planning van deze vakantie. Voor de zekerheid had ik nog wel de gpx files gedownload. Je weet maar nooit. De trail is op het noordelijk deel van het eiland en ik zit in het zuidelijk deel. Het blijkt te ver om een stukje te gaan lopen. En zoals gezegd. De vorm is echt verte zoeken dus deze keer slaan we maar over. Wel wordt er gelopen en gewandeld.

Trail by the sea

GC2012-3Ons huisje staat een paar km in het binnenland in een gat dat El Sao heet. Mooie locatie, goed te bereiken met de auto maar om te rennen helemaal niks. Ja langs de weg. Levensgevaarlijk als je het mij vraagt. Maar de kinderen willen graag naar het strand en Monique suggereert de schoenen mee te nemen.

GC2012-4

Kijk dat zijn goede ideeën. En zo kan het gebeuren dat ik een stukje langs de kustlijn op en neer ren. Een stukje van niks. Een km of 10 maar wel pittig door de steile hellingen. De route is soms heel fraai maar vaak ook niet. Noodgedwongen loop je langs de weg. Op een gegeven moment had ik het warm en mijn shirt uitgetrokken tijdens het lopen. Dat is iets wat je als man op Gran Canaria niet moet doen. Het eiland is zeer in trek in de homoscene en het duurde dan ook niet lang voordat ik werd nagefloten door een paar hitsige kerels in een auto. Voor mij een nieuwe ervaring die me slecht bevalt. Het shirt gaat weer aan en komt niet meer uit.

Trail de Soria

GC2012-7Soria is een stuwmeer op een redelijke reisafstand van ons huisje. Mijn oudste twee kinderen willen graag een stevige wandeling maken en uiteraard ben ik daarvoor in. Het is mogelijk om een rondje stuwmeer te maken. Lijkt mij prima en ook het thuisfront is gerust. Verdwalen zou niet moeten kunnen als je het stuwmeer in het oog blijft houden.  Maar helaas lopen we toch verkeerd. Achteraf blijkt dat we rond het verkeerde meer te lopen! Dat verzin je toch niet! Uiteindelijk besluiten we dezelfde route terug te volgen omdat het onmogelijk is een rondje te lopen. Er is geen pad. Wel een schitterende wandeling van een km of 15.

GC2012-6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Roque Nublo

GC2012-8De laatste wandeling gaat met het hele gezin naar Roque Nublo. Geen zware trail maar wel erg de moeite waard en leuk om te doen. Bovenop de berg staan twee rotsen op een plateau. De ene kant kijkt uit op het eiland Tenerife. Bij helder weer een erg mooi gezicht. De andere kant kijkt uit op het centraal massief van Gran Canaria. Je kan je voorstellen als je hier doorheen moet en van vallei naar vallei moet oversteken dat dit een hele zware trail is. 119km van dit is echt heftig, maar wie weet.

GC2012-9

Geplaatst in Trail, Training | Geef een reactie

Batterij opladen

TR-3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben moe, mijn lichaam is moe. Ik trek door tot de vakantie en laat dan los. Donderdag de laatste werkdag, donderdagavond nog een behandeling van Job en vrijdag stap ik in het vliegtuig. (Tref Tonny nog bij Job. die komt er weer aan!) Logistiek weer een drama maar we redden het.  We maken concrete afspraken hoe we ons leventje wat rustiger gaan inrichten. Maar eerst herstel. We hebben een huisje geboekt op Gran Canaria. Vrijdagavond komen wij om een uur of 9 aan in ons huisje in het pikkedonker. Bizar hoor. Normaal gesproken bereid je zoiets voor, bestudeer je de omgeving, maakt plannen. Deze keer komen we er niet aan toe. Als wij de volgende dag wakker worden zien we pas waar we terecht zijn gekomen. Het blijkt een paradijsje. Het duurt even voor de zon ons terras verwarmt. De villa staat in een vallei. Maar als die dan arriveert schiet de temperatuur omhoog naar een stevige 30 graden. Het gevoel is onbeschrijfelijk. Je voelt gewoon de energie toestromen. De batterij wordt rechtstreeks opgeladen. Heerlijk.

GC2012-2

Waar ik tot diep in mijn botten van geniet is de tuin. In de tuin is een hemel aan vers fruit aanwezig. Sinaasappels zover je kan zien, bananenbomen, mango’s, papaja’s en nog wat fruit waarvan ik niet eens weet wat het is.  We plukken sinaasappels die we s’ochtends persen. Verser kan de jus d’orange niet worden. In Velp ben ik steeds op zoek naar groenteboeren die verse groente en fruit verkopen en hier staat het gewoon in de tuin. De smaak is fantastisch. Bananen die naar bananen smaken, sinaasappels zo groot als meloenen die verrukkelijk smaken.  Ik geniet. En slagroom op de kers is de koffie. Blijkt mijn dochter een koffie purist te zijn geworden. Zij weet dus ook hoe wij om moeten gaan met de percolators die ruim aanwezig zijn. Amai, wat kan koffie lekker smaken. De senseo machine is virtueel al in de prullenbak beland.

Vandaag is het genieten nog niet over. We reizen af naar een wandelroute die begint bij een restaurant. ‘Parador de Cruz de Tareja’ de reis duurt iets langer dan gepland en we besluiten eerst te gaan lunchen en dan te gaan wandelen. Het restaurant wordt aanbevolen in de gidsen. En niet onterecht kan ik nu melden. Met een uitzicht op  de vulkaan van Tenerife genieten wij van ongekend smakelijke Tapas. De Spaanse ham smelt op de tong, de kroketjes met geitenkaas zijn zalig.  De lunch neemt 3 uur in beslag. De wandeling wordt ingekort. De wandeling is een echte trail. Klimmen, single track. Het bloed begint te stromen. Het kan niet op vandaag. Qua afstand stelt het niks voor maar qua route des te meer. Eenmaal terug staan de krassen weer op mijn benen, houden de kuiten het prima vol. Vandaag is er een powercharge. Ik laad mij helemaal op. En de week begint pas.

Geplaatst in Edwin | 1 reactie

Het wil maar niet vlotten!

Langzaam begint de motivatie weer terug te komen. Na de marathon van Berlijn was die even ver te zoeken. Onder het motto ‘herstel’ had ik daar niet zoveel moeite mee. Ik stel mijzelf verschillende doelen om uit deze  lethargie te geraken. Snelle tijden op de marathon en halve. Een monstertocht in juni. Ik merk meer en meer dat die snelle tijden me eigenlijk niks kunnen schelen. Voorlopig laat ik ze maar even staan maar het geeft mij geen drang om nu eens extra te gaan trainen. De monstertocht in juni spreekt wel tot mijn verbeelding. Ik voel weer de behoefte om kilometers te gaan maken. Helaas werd die behoefte weer snel de kop ingedrukt door een lichte blessure een paar weken geleden aan mijn linkerkuit. ‘Verkorte spieren’ volgens Job. Een periode van licht trainen breekt aan, tot vandaag. De kuit voelt redelijk normaal en ik heb zin in het bos. Ik doe nog maar even voorzichtig een kort rondje (22km) om te kijken hoe het gaat. Nou met de kuit gaat het best. Daarmee is ook alles gezegd. Alle phpd-tjes die je maar kunt bedenken komen vanmorgen langs. Tot een km of 15 gaat het redelijk, daarna wordt het een bezoeking. Zelden zo slechte duurloop meegemaakt. Alles doet mij zeer en de conditie lijkt wel volledig verdwenen. Het bos is wel heerlijk. Alleen Gerwin kom ik tegen verder alleen maar stil, donker, nat, modder. Ook wat wild kom ik zelfs tegen. Het compenseert voor het ontbreken van de vorm.   Nog een paar dagen en dan vertrek ik naar het warme zuiden. Vakantie, daar ben ik wel aan toe. Maar eens kijken hoe het daarna gaat.

Geplaatst in Training | 1 reactie

Kwispelen

Ik heb besloten dit jaar geen terugblik te beschrijven over het jaar 2012. Er is teveel gebeurd, ik heb gewoon teveel meegemaakt. Ik koester 2012 en lees met groot plezier mijn eigen blog terug. Toch zijn er drie momenten in het jaar die nogal sterke emoties bij mij oproepen.  Of zoals Remco Claassen het noemt. Waar ik van ga “kwispelen”. Er zijn er meer, veel meer maar ik moest kiezen. Ik heb deze momenten in mijn header opgenomen.  Het eerste plaatje is dag 2 van de transalpinerun. Zwaar, steil, modder, gevecht tegen de tijd, heroisch. Het tweede plaatje is bovenop de Birnlücke ook tijdens de TAR. Dit is de TAR zoals ik hem graag herinner. Bovenop een berg, prachtige vergezichten, uitdaging, puur geluk. Het derde plaatje is de finish van La Bouillonnante. Wat mij betreft de mooiste finish van het jaar op de mooiste trail in de Ardennen. Hij moet concurreren met de finish in Sesto, finish met Frans. De finish in Bouillon voel ik nog tot in mijn genen, de TAR zijn 8 finishes en zijn allemaal even mooi maar meer een gespreide emotie. De foto staat voor het ultieme resultaat, overwinning op jezelf, vriendschap. 2012, topjaar.

Geplaatst in Training | Geef een reactie

De diagnose

Totaal onverwacht. Bij het inlopen voor de dinsdagavondtraining gaat er iets mis in mijn linkerkuit. Ik herken het gevoel niet. Dit ken ik niet. Het doet pijn, uitstraling naar mijn hamstrings en bil. Een paar oorzaken kan ik uitsluiten. Geen spierscheuring, geen kramp, geen peesproblemen. De diagnose wordt uitgesteld tot vandaag. Job weet alweer waar het om gaat. Verkorte spieren!

Strakke spieren zijn verkorte spieren, de spiervezels worden in een vergrote staat van samentrekking gehouden. De spieren kunnen zich helemaal niet meer, of niet snel genoeg meer ontspannen. Hierdoor verliest de spier zijn flexibiliteit. Als spieren niet de juiste lengte hebben wordt er gecompenseerd en kan dit leiden tot een disbalans in de spieren, een aangepaste beweging in de gewrichten en een verhoogde kans op blessure. 

Wat volgt is een pijnlijke massage. Job neemt mij stevig onderhanden. Ondertussen gaan we op zoek naar de oorzaak. Verkorte spieren zijn een overbelastingsverschijnsel? Hè?! Waarvan? Van hardlopen kan het niet komen. Ik doe al twee maanden een superlicht programma. Het enige wat we kunnen bedenken is de bouw van het schuurtje. Een dag staan, zagen, ladders kortom fysiek maar dan anders.

Het vervolg is naar mijn zin. Lopen mag. Lekker doorbloeden, afvalstoffen kwijt. Kortom niks ernstigs. Ik ga dus gewoon door met de voorbereidingen en plannen maken.

Ik schrijf mij in voor La Grimace 55km,

Het blijkt dat de hardloopgroep van de HAN aan een “coastal trail” in Engeland gaat deelnemen. Ik schrijf mij blind in!

Runnersworld Arnhem nodigt mij uit in het team voor de Koning van Spanje trail. Ik heb minder dan 5 minuten bedenktijd nodig.

Ik besluit mijn heavy weekend te gaan doen. Zaterdag de 60km van Castricum, zondag de marathon van Rotterdam. En dan een week later Limburg zwaarste 60km.

Ik krijg weer zin!

Geplaatst in Training | 4 reacties

Uithijgen

Drie dagen, 40 uur, training, individueel leiderschap, Remco Claassen. Als het om trainingen gaat op dit gebied is Remco een van de allergrootsten van Nederland. Man heeft van zijn ADHD zijn beroep gemaakt. 40 uur lang van 9 uur ‘s-ochtends tot 11 uur ‘s-avonds, en dan moet het diner nog komen!! Alles maar dan ook alles wordt uit de kast gehaald om zoveel mogelijk kennis te fompen. (geen spelfout) Alle zintuigen worden geprikkeld. Irritatie blijkt het best te werken om alert te blijven. Inmiddels beheers ik de techniek van het jongleren!  Maar de boodschap is geweldig. Ik ben niet gauw onder de indruk maar dit was wel bijzonder. Het hoofd leeglopen is nauwelijks mogelijk. Gelukkig ben ik een vroege starter en is de Waal dichtbij. Ik loop elke dag, anders trek ik het niet!

Geplaatst in Edwin, Lichaam | 1 reactie

Transalpinerun trailer 2013 (Beelden 2012)


Oh wat blijft dit toch leuk. Herinneringen komen weer snel boven! Herken heel wat trailers.

Geplaatst in Training | 2 reacties

Afmelding

Mijn laatste marathon is alweer bijna twee maanden geleden. Eerstvolgende is de  Voornse Duintrail. Een nieuwe trail van 35km en dat mag je gerust een marathon noemen. Maar helaas. Ik kies voor een familietraditie boven een trailwedstrijd. Ook komend weekend is er de ” ’t is voor niks marathon”. Ook die laat ik schieten voor een verjaardag. Het marathon lopen zit sinds Berlijn een beetje in het slop. Eerstvolgende is de Silvestermarathon op 29 december. De dag nadat ik terugkom van vakantie. Pfff.. hoe kan je het plannen. Het moet er toch ook een beetje van komen vanaf januari. Ik ga ze maar eens gauw in de agenda zetten.

Geplaatst in Training | Geef een reactie

Zevenheuvelenloop

Het is alweer 3 jaar geleden dat ik voor het laatst een 15 km wedstrijd liep. Sinds ik mij ben gaan toeleggen op de langere afstand   heb ik het “korte” snellere werk niet meer gedaan. Maar het is voor mij ook een leuke manier om wat hardlopers van mijn werk te ontmoeten en ik moest dus ook niet zo lang nadenken om mij aan te melden. Bij het inschrijven een snelle tijd ingevoerd omdat ik in ieder geval de ruimte wil hebben een tempo te kunnen lopen. Dat werkte dit jaar prima.

Het verzamelen is in de PABO, Nijmegen samen met nog drie andere teams. Konden de kleding netjes achterlaten en zelfs voor een banaan, sportdrank etc was gezorgd. Henk de organisator, tevens trainer, van de HAN hardloopgroep heeft een warming up verzorgd. Hij begon de rek en strek oefeningen dat hij zaterdag naar een trainerscursus was geweest en wat “leuke dingen” had opgepikt. Oh nee! Ik was de enige in vak blauw maar vlak voordat ik daar binnenging trof ik nog Jan, Herma, Peter en Marlies. In het startvak stond Ton met wederom hoge ambities.

Omdat ik geen idee heb waar ik sta als het om snelheid gaat ben ik maar eens op gevoel gaan lopen. Tempo in principe rond de 14 km/hr maar met dit parcours is het toch meer maar zien hoe het gaat. De race had ik in 3 stukken opgedeeld. Eerste 5 km mocht van mij pittig, omdat deze vlak is, tweede stuk consolideren en vanaf 11 km gas erop. Het plan werkt uitstekend. Het bevalt mij erg goed geen tijd in mijn hoofd te nemen maar gewoon tempo te lopen, natuurlijk wel hard, en dan maar zien welke tijd daarbij hoort. Vandaag is dat 1:02:58 en dat is een PR van ongeveer anderhalve minuut. Toch alweer mijn derde PR van het jaar.

“Mijn team” doet het ook uitstekend, 84e plek. Helaas heb ik mijn team nauwelijks kunnen ontdekken tussen de zaal vol lopers maar een paar heb ik in ieder geval ontmoet. Van de HAN waren we verreweg het snelste team. Na de wedstrijd waren een prima douche en soep met broodjes erg welkom alvorens ik met Jeanette naar “De Deut” afzakte voor een “kopje koffie”.

Groep 5 was vandaag weer goed vertegenwoordigd en menig PR bleek gesneuveld. In huize Peter/Marlies dubbel feest voor een dubbel PR. Naar verluid zou dat gevierd worden met “heerlijke spareribs” Een paar uitslagen:

  • Richard 59:14
  • Ton 1:00:59
  • Herbert 1:02:00
  • Maarten 1:03:35 (Had sneller gehoopt)
  • Marlies 1:06:48 (wederom een PR, bikkeltje deze babe)
  • Wim 1:07:51 (Lekker op de weg terug Wim!)
  • Jan 1:09:28 (mmmm…, best wel tevreden)
  • Herma 1:09:50 (prima gelopen, komt in de buurt van haar PR)
  • Peter 1:09:59 en 97/100 ste sec (Doel was 1:10 en Peter zou Peter niet zijn als hij geen stap harder ging, maar niet gewandeld!!, Wel een PR)
  • Roel 1:10:38
  • Jeanette 1:10:48 (beetje teleurgesteld)
  • Gordon 1:13:11 (Tevreden, herstelloop van dinsdag 80 minuten wordt naar beneden bijgesteld!, wat is er toch met Gordon aan de hand?)
  • Gerrie 1:15:53
Geplaatst in PR's en Statistiek, Wedstrijd | 2 reacties

Medische verklaring

20121116-204919.jpg
Het is even schrikken. Heb ik me in september ingeschreven en heb ik mijn medische verklaring van maart 2012 toegevoegd, wordt deze afgewezen! Eerst was ik alleen maar van plan de marathon te lopen, maar die was in “no time” alweer vol. Marc van MST tipte mij echter op een nieuwe afstand, de 80km. Deze was zo nieuw dat zelfs de website nog niet eens bestond. Even googlen leerde mij dat het een serieus plan was en Marc kon mij zelfs de inschrijflink geven. Duurde nog een paar dagen voordat ik het echt durfde, het thuisfront drong wat aan, en ik nam de stap. En dan dit. Ik vind het al geen leuk fenomeen dat je tegenwoordig naast internet moet slapen en de wekker moet zetten om je in te schrijven. Nu moet zelfs je medische verklaring op tijd zijn.

Via Facebook (notabene) las ik een Franse tekst waaruit bleek dat de organisatie de inschrijvingen aan het opschonen was. Heb de tekst laten lezen door mijn (Franse) zwager, mijn Frans is niet zo best, en die gaf aan dat enige haast geboden is.

“Du 1er octobre 2012 au 29 avril 2013 (inclu), la photocopie de la licence ou le certificat médical doit être fournit à l’organisation dans le mois suivant l’inscription, à défaut l’inscription sera annulée avec un remboursement de 60% du montant de l’inscription.”

Mijn ingezonden verklaring werd afgewezen omdat deze 3 maanden te oud was! Het ging mij echt te ver om mezelf opnieuw te laten keuren. Hoewel tegenwoordig kan ik dat op kantoor laten doen maar toch nog tegen een prijs van € 150,- . Maar dan nog, en keuring op zijn tijd stelt mijzelf gerust, maar om deze te doen voor een inschrijving? Gelukkig was er een alternatief. Binnen mijn club/groep loopt een huisarts mee, die durft te tekenen. Mijn eigen huisarts durft het nl. niet aan. Nou ja, een heleboel gedoe voor een medische verklaring die je alleen maar in Frankrijk nodig hebt. We gaan hem dit weekend uploaden, hopelijk wordt deze geaccepteerd.

So far so good!

 

Geplaatst in Medisch, Trail, Ultra | 1 reactie