Trail by the sea. Zeelucht is de enige doping

Geplaatst op februari 26, 2012 door Lekker-Weg

Vandaag loop ik samen met René de Trail by the Sea. Frans moet afhaken vanwege een griepje (?) gisteren opgelopen. De voorbereiding van deze trail is erg slecht. Het enige wat ik wist was 30km, Renesse, start om 11 uur. Erg dom natuurlijk want in dit geval was het een ernstig gevalletje onderschatting. De trail is prachtig maar ook erg zwaar. Bovendien werd de afstand steeds langer. Op het laatste moment waren er nog wat km’s aan toegevoegd. Niet ongebruikelijk bij trails. Bij aankomst was de trail 33 km, Claudia had de trail in Garmin ingelezen en had 34 km en bij de Finish meet ik 35. Stukje verkeerd gelopen.

De start is een geneutraliseerde start. Vanaf het strandpark wandelen we achter een trompetter aan naar het strand. Achter de vlaggetjes parkeren en 5,4,3,2,1 gaan! Simpel he. De route gaat, zal niemand verbazen een groot deel over het strand.

Paar km over hard/rul zand. Dan weer de duinen in, terug naar het strand en zo gaat dat een paar keer. Hier is het parcour vooral genieten. Het strand is hard, bij de opgangen zacht. De duinpaden zijn deels rul zand en deels harder. Pittig. Ik loop samen met René. Hij is weer verstandig en blijft bij mij. Dit blijft niet heel lang zo. Na het strand krijgen we een stuk Meeuwense duinen(?). Dit is echt een heel zwaar stuk. Veel rul zand, op en af. Als dit zo blijft wordt het een zware trail! Op km 15 ongeveer (nog 20 te gaan) komt de boswachterij Westerschouwen.

Een prachtig bos met mooie vennetjes. Het is hier dat ik René laat gaan. Ik kies bewust een lager tempo en probeer te herstellen. Het duurt lang voordat er een beetje vlak stukje komt en hier prop ik een gel naar binnen. Denk dat ik die nog nodig ga hebben. Ook hier lijkt het wel of elk heuveltje is gevonden. In de poëtische beschrijving van het parcours hebben we het over. Kuitenbijters, pad des dood en ook de Theunesseshill klinkt onheilspellend.

Op km 20 loop ik bij Stella achterop. Ook zij heeft het zwaar en we besluiten samen op te lopen. Dat is erg fijn want het mooie is er wel een beetje vanaf. We houden een tempo van 10 per uur. Na de nodige km’s komt Jacolien bij ons aansluiten. Ik kende Jacolien nog niet maar zij bleek mijn blog te kennen. Sterker nog, het laatste berichtje is van haar! Even later sluit ook nog een Zeeuwse schone bij het groepje aan. Ik ben met drie dames op pad. Van de Zeeuw (weet haar naam niet) horen we heel wat inside info die ons erg welkom is. 34km, minder dan de helft van de deelnemers is Zeeuws, de laatste 10km is vlak.

Dat het vlakker is is ook goed te zien aan de pace. Die gaat weer richting de elf. Ben verbaasd omdat het lichaam flink aan de bak moet. Op km 32 nog weer een zwaar stuk. Flinke trap op, strand! Deze keer lijkt het strand een stuk minder hard. Het wordt weer werken. Stella klaagt wat over kramp. De laatste km is rul zand, duinrug over en dan nog 400m asfalt. Made it! We feliciteren elkaar uitvoerig en worden wat op de foto gezet. We gaan ze zien.

René is al 10 minuten binnen en heeft lekker gelopen. Na de streep komen we weer heel veel bekenden tegen. Erg leuk.

De douches zijn heerlijk en in de kantine is een stampottenbuffet voor de lopers. Nu vind ik stampot sowieso al niet zo top. Na de trail heb ik er al helemaal geen zin in. René laat het zich smaken. Voor mij koffie en een liter melk. De barman ziet met verbazing de liter naar binnen glijden.

Deze keer kiezen we voor rust en na een anderhalf uur kletsen met nog meer finishers gaan we op huis aan.

Conclusie: Wat een fantastisch mooie trail. En dat zomaar in Nederland. Absolute aanrader. Daarnaast onderschat nooit een trail. Deze was met zijn 35 km zwaarder dan menig marathon die ik eerder liep en ik denk zelfs zwaarder dan Zeelands Zwaarste. Stella en Jacolien. Het was een genoegen om met jullie samen op te lopen. Heeft mij over een dood punt heen geholpen en het is ook nog gezellig ook.

P.S. Stella meldde het al tijdens de wedstrijd maar als je na de finish en douche in een jurkje met hoge hakken (feestje) verschijnt ben je wel een bikkel hoor. Nee, dan herstelsloffen…..

Geplaatst in Trail, Wedstrijd | 5 reacties

Zwaar trainingsblok

Geplaatst op februari 25, 2012 door Lekker-Weg

De Marathon is uit de benen, de rug is onder controle en de knieën worden zolangzamerhand minder stijf. Dikke korsten op mijn knie na de valpartij helpen niet echt. Geen ideale omstandigheden om de trainingsinspanning op te voeren maar ik doe het toch. Deze week loop ik mijn eerste 125 km in een week (Nou ja 123 en een beetje). Goed voor 1640 hoogtemeters en 10700 calorieën. De zondagtraining gaat nog moeizaam. Het parcours is zwaar en de drie trainingen hiervoor wegen zwaar. Naarmate de week vordert gaat het steeds makkelijker.  Is goed te zien aan de gemiddelde snelheid. Vrijdag heb ik een heuse dip. Het staat me tegen, ik heb geen zin. Het kost me heel wat mentale kracht om toch te gaan. Wel spreek ik met mezelf af de heuveltraining de heuveltraining te laten. Ik loop een asfaltrondje door het bos. Het gaat allemaal erg moeizaam. De gem. snelheid licht toch vrij hoog. Asfalt loopt makkelijker dan onverhard. Vandaag gaat de training weer makkelijk. Het rondje van 23 km is twee km tekort om de 125 vol te maken. Er zijn erbij die dan een lusje extra doen. Daar hoor ik niet bij. Ik loop morgen wel een stukje verder.

De TAR is ruim 2 keer zover en 10 keer zoveel omhoog. Ervaringsdeskundigen geven aan dat ik mij geen zorgen hoef te maken, dat ik fit genoeg ben. Ik ben er nog niet gerust op.

Geplaatst in Training | Geef een reactie

Favoriete rondje

Geplaatst op februari 19, 2012 door Lekker-Weg

Vandaag ren ik mijn favoriete rondje voor de 67e keer. Het gaat heel langzaam. Een gemiddelde pace van 6:40 (=9km/hr). De hartslag is net als gisteren gemiddeld 134 slagen per minuut. Opmerkelijk omdat gisteren de snelheid 1 km/hr gemiddeld hoger lag.   Het weer is totaal anders. Gisteren was het met 8 graden/bewolkt gewoon warm. Vandaag is het rond het vriespunt met een heerlijk zonnetje. De wegen zijn spekglad, het water is weer bevroren. Het lopen is erg zwaar omdat de bovenste laag bevroren is. Als je hier op staat breek je er doorheen. Toch is het genieten met een hoofdletter G. Op km 18 merk ik een omschakeling in mijn lichaam. Er komt opeens een flinke dosis energie vrij en het lopen wordt een stuk makkelijker. De kracht vloeit terug in mijn benen. Wat een machtig gevoel is dat. Ik houd me (een beetje) in maar het lopen wordt opeens van werken ineens weer gemakkelijk. Je kan het op het grafiekje gewoon terugzien

Het wild houdt zich een beetje koest. Twee herten moet ik het mee doen vandaag. Wel zie ik enorm veel Schotse Hooglanders. Vandaag blokkeren ze de route volkomen. Het viel gisteren dus nog wel mee Janna!

Geplaatst in Training | Geef een reactie

Bosmensen

Geplaatst op februari 17, 2012 door Lekker-Weg

Ik heb het opgezocht. 15 januari was ik voor het laatst op de Veluwe. Veel te lang geleden natuurlijk. Als ik vandaag weer door het bos loop hebben de bosmensen flink huisgehouden. Het “vieze bosje” is onherkenbaar verminkt. Er loopt opeens een breed zandpad doorheen. Ook op de Veluwezoom zijn de bosmensen het park aan het slopen. Tuurlijk, er zal wel uitgedund moeten worden maar blijkbaar moet dat met groot materieel. Zonder enig gevoel voor de omgeving wordt het park gesloopt. Ik vind het niks Wat mij betreft mag het kabinet eens flink gaan snoeien in bosmensen. Blijf er toch af. In de krant lees ik ook nog eens dat er meer dan 1000 zwijnen te weinig zijn afgeschoten. Dat krijgen we dus ook nog een keer. Bah.

De training had een vervelende start. Op de Bronbeeklaan loop ik om een stapel stenen heen waarmee de aannemer alweer enige tijd het voetpad volledig blokkeert. Ik struikel en voordat ik het weet lig ik gestrekt op de weg. Gelukkig stond het verkeer net stil maar ik lag tussen de auto’s. Afgezien van gekrenkte trots hebben mijn knieen een behoorlijk tik gekregen. Mijn tight naar de vaantjes. Gelukkig heb ik handschoenen aan blijven mijn handen heel. De keuze is lopen of terug en ik besluit te gaan lopen. Tijdens de loop geen klachten. Nu lijk ik wel een oude kerel met stijve benen.  Ben blij dat ik de Marathon van zondag heb geschrapt.

Geplaatst in Trail, Training | Geef een reactie

Februari

Geplaatst op februari 15, 2012 door Lekker-Weg

Ik vraag me soms wel eens af of ik niet teveel hooi op mijn vork neem. Meestal komt er dan tussen mijn oren een signaal van even gas terug. Hardlopen is voor mij dan een uitlaatklep. Een uurtje het bos in en ik kom weer helemaal verfrist terug. Vorige week kreeg ik er echter een klacht bij. Lage rugpijn. De oorzaak? Geen idee. Kan zoveel zijn. Een PR lopen op een Marathon bijv.  Op internet komt ook als oorzaak stress naar boven. Kan ook. Ik ben een huis aan het bouwen. Geeft veel energie maar kost ook wat. Ook ben ik een huis aan het verkopen. Lijkt gelukt, kost ook veel energie. Is het dan misschien de nieuwe baan? Vandaag op kantoor vertelt dat ik na 20 jaar trouwe dienst vertrek. Kan ook. Ook de dagelijkse beslommeringen van mijn gezinnetje kost veel energie. Krijg ik ook veel voor terug. Kan ook zijn de Monique nu twee weken naar Costa Rica is. Heb er vanmorgen op de trein gezet. Is ook leuk.

De remedie is volgens de deskundigen wel bijzonder. Achter je bureau vandaan, lopen! Heb ik dus gisteren gedaan, en verrek. Het helpt! Pijn een stuk minder, en mijn hoofd ook weer een stuk leger. We gaan weer trainen!

Geplaatst in Edwin, Lichaam | Geef een reactie

Nike free run 2+

Geplaatst op februari 10, 2012 door Lekker-Weg

Mijn eerste kennismaking met de Nike Free is al weer een maand of 6/7 geleden. Ik was al een tijdje op zoek naar een lichtere schoen voor wedstrijden op de weg. Mijn Ascics wegen 345 gram en dat is voor een schoen vrij fors. Mijn eerste voorzichtige kennismaking met lichtere schoenen zijn van INOV-8 (trailschoenen). Eerst de 315 en daarna de 285. De getallen staan voor het gewicht tevens type. Met trailschoenen durf ik het wel aan om met lichtere schoenen te lopen. Lichter betekent meestal minder demping maar op zachte ondergrond kan dat wel. Voor op de weg was ik een beetje zoekende. Een aantal kennissen loopt waanzinnige afstanden op dit type schoen en met veel plezier. Gezien mijn lange afstand ambities  was een keuze snel gemaakt. Toch heb ik tot twee keer aan toe  in de winkel gestaan zonder ze te kopen. De eerste keer voelen ze maar wat vreemd aan. Uiteindelijk in de zomer de knoop doorgehakt en een paar gekocht. Nooit spijt van gehad en inmiddels ben ik een fan. Je moet er blijkbaar even doorheen.

De schoenen worden verkocht als minimalistische schoenen. Een soort tussenvariant voor blootsvoets lopen. Nu ben ik daar totaal niet mee bezig maar de voordelen zijn er natuurlijk wel. De schoen is licht, 269 gram. Scheel ruim 75 gram per voet! Door de mindere demping wordt je gedwongen meer op techniek te lopen. En last but not least je voeten worden hier sterker van. De zool is best vreemd en bestaat uit allemaal gelkussentjes. Hij is dus uiterst flexibel. Daarnaast is de bovenbouw nogal anders. Geen harde stugge delen maar een zachte stof. Het lijkt dan ook meer op een pantoffel dan een schoen. De ervaring leert dat ik eigenlijk de veters niet eens hoef vast te doen. Ze zitten gewoon goed.

Tot op heden heb ik ruim 30 trainingen op deze schoenen gedaan en twee wedstrijden. De eerste trainingen waren de korte hersteltrainingen van een km of 5. In de loop van het jaar heb ik de afstand steeds verder opgebouwd. Halverwege Januari heb ik deze schoenen verkozen om de halve van Egmond op te lopen. Mijn eerste wedstrijd op deze schoen. Het resultaat is bekend. Vet PR. Uiteraard is dat niet alleen te wijten aan de schoen maar geholpen heeft het zeker. Afgelopen zondag durfde ik het aan om de hele marathon op deze schoen te lopen. Wederom met succes en alweer een PR.

De schoen heeft nog een ander aardigheidje. Je kan hem in de kleuren bestellen die jij leuk vind. Gaat heel ver

Na 500 km gelopen te hebben op deze schoenen, zijn nog als nieuw. Een paar jaar geleden kon ik nog na 800 km mijn schoenen weggooien omdat mijn zolen nogal snel sleten. Nu lijkt het allemaal nog wel even mee te kunnen. Geen nadelen dan. Jawel. Die zijn er ook. De belangrijkste vind ik wel de ruimte tussen de kussentjes. Daar verzamelt zich wel erg veel rommel tussen als je over het zand of door de sneeuw loopt. Voor het strand dus minder.

Conclusie: Heel tevreden over de schoen. Kan er goed op lopen op verharde trajecten. Kleurtjes hoeven van mij niet zo maar ach. De Ascics zijn het aan het verliezen van de Nike’s Als ik veel demping wil gaan die nog wel aan. Daarnaast is er ook nog het prijsverschil. Ascis €145,- vs Nike €100. Ik weet het wel.

Geplaatst in Edwin, Materiaal | Geef een reactie

Tapas!

Geplaatst op februari 8, 2012 door Lekker-Weg

De consequentie van diep gaan bij een marathon is dat je daarna meer hersteltijd nodig hebt. Hoewel mijn schoenen klaar staan ben ik sterk. Dinsdag geen training. Donderdag misschien. Gelukkig is er een leuk alternatief voorhanden. Gerrie en Herma organiseren een Tapas avond in de clubkantine. Ik besluit me daar nuttig te maken en wat foto’s te maken. Vanavond dan toch met calorieën bezig. Niet verbranden maar reserveren.

Geplaatst in Edwin | Geef een reactie

Midwintermarathon 2

Geplaatst op februari 6, 2012 door Lekker-Weg

Marathon bij −8. Koud, diep gegaan, best wel een beetje naar de knoppen om dan je hardloopvrienden tegen te komen. Een lach, een felicitatie, een foto, een duimpje. Vind deze foto mooier dan de medaille. Bedankt Peter.

Geplaatst in Marathon, Wedstrijd | Geef een reactie

Midwintermarathon PR!!

Geplaatst op februari 5, 2012 door Lekker-Weg

Geheel onverwacht loop ik vandaag een PR op de Marathon. Met 2 minuten en 8 seconden duik ik onder mijn beste tijd gelopen in 2009, ook op de midwintermarathon. Target was vandaag lekker lopen, maar op een of andere manier wil ik altijd hard in Apeldoorn. De halve in 1:39 zegt genoeg. De laatste keer dat ik dat deed was in Eindhoven 2007 maar toen ging ik helemaal dood. In startvak B vertrek ik. Heb het startnummer gekregen van een sponsor (bedankt Harry) en dan moet je niet zeuren. Bovendien zie ik Jet dan weer eens. Dikke knuffel voor de start! Nog voor de bocht zie ik Frans. De rest (Jan, andere Jan, Said, Peter, Marlies, Richard) zijn in geen velden of wegen te bekennen. We lopen even samen op maar dan gaat Frans ervandoor. Mijn klokje zit in onder mijn jas. Zit wel een handig ritsje voor de bediening maar het bemoeilijkt het kijken. Ik zie dat mijn tempo naar 4:14 gaat. Veeeeel te hard. Rem erop dus. Eerste 5 in 23 minuten, 10 in 47, halve in 1:39.  Tsjee, gaat wel hard! Frans haal ik in op km 10 en ben ik opeens kwijt. Voor de verandering praat ik vandaag niet zoveel en concentreer mij op de wedstrijd. Het keerpunt komt voorbij in 2:04. Zal ik rechtdoor gaan? 2:08 zou een leuke tijd zijn. Neen. We komen voor de hele en nadat ik Eric van Marathonplus heb gegroet (hij staat er toch maar elk jaar weer aan te moedigen rechtdoor. Mijn muziek gaat op, het parcours is een stuk rustiger. Het eerste stuk van de tweede ronde is per definitie zwaar. Klimmen! Het gaat deze keer redelijk.

Op km 32 zie ik een tijd van 3:22/3:23. Hier valt de beslissing. Doorknallen of rustig uitlopen. Het voelt nog redelijk dus ik ga ervoor. Dat betekent dus dat wil ik een pr lopen ik minimaal moet finishen in 5 min/km of 12 p/hr. Een hele opgave vooral vanwege het vals plat. Het stuk op de fietspaden is echt killing. Op en af en op en af. Ik weet waar ik aan begin want twee jaar geleden ging hier het lampje uit. Nu niet. Vanaf km 35 gaat het op karakter, ik tel af. Ik voel dat de gel de benen bereikt, althans er komt weer een golf(je) energie. Op km 40 is het 3:10. Het gaat erom spannen!! Nu is het de dood of de gladiolen. Ik ga op techniek verder, hoge kniehef, armen goed bewegen, rechtlopen. Ja,ja het lijkt soms niet zo maar ik neem die loopscholing best serieus.  Ik zet nog even aan op de finishlaan en wederom verfoei ik al die banners. Waar is toch die Finish. Eric moedigt mij aan en wijst op 2 marathonplussers 200m voor me. Dat werkt! Het helpt als ik rechts de banners zie van de kleedruimten. Asselronde, dames, etc. Weet ik tenminste waar ik ben. Ik finish vlak voor de 8 km wedstrijd. Op het klokje staat 3:20:48. PR!! Helaas loopt het klokje gewoon weer door. Ik denk toch echt dat die kapot is. Op de klok boven de Finish 3:21:23 nog wat. Ik twijfel, wat is het nu.  Uiteindelijk wordt het 3:20:45 en de tijd wordt met drie seconden in mijn voordeel gecorrigeerd. Na de finish ben ik behoorlijk uitgewoond. Op de weg naar de kleedruimte tref ik de groep. Felicitaties vallen mij ten deel. Leuk! THNX. Jullie verhalen hoor ik een andere keer. Peter maakt een foto van een getekende finisher. Mooie tijden/trainingen. Uitschieter is Richard met 1:58 op de asselronde Dat is hard!

De terugweg is een drama. Vechten voor een plekje in de bus. In de bus alleen nog maar staanplaatsen. Mijn maag begon heftig te protesteren tegen het niet zo heel subtiele rijgedrag van de chauffeur. Op de parkeerplaats kon ik toch de auto niet vinden. Hele rondje gelopen. Waar is dat domme ding. Gelukkig kwam ik Henk uit Ede tegen (Dutch Coast Ultra Run 2011) die in de auto met mij het rondje nog eens reed. Nogmaals bedankt Henk! Blijk ik er straal langs gelopen te zijn!!! Stond wel achter een hele grote andere auto.

Geplaatst in Marathon, PR's en Statistiek, Wedstrijd | 7 reacties

Winter

Geplaatst op februari 3, 2012 door Lekker-Weg

Vandaag toch weer een bijzondere training. Op het programma de bekende heuveltraining. Emma Piramide. Als ik de deur uitga is het −11. Dat is koud! Vandaag dus de drymax wintersoxx  en een extra buff voor mijn gezicht. Verder geen aanpassingen. Bij het viaduct richting het parcours (1km) is mijn water in mijn rugzak al bevroren. Daar hebben we dus niet zoveel aan.  Eenmaal bij de EP gaat de buff voor mijn gezicht weg. Te warm, te nat. Ook de ademhaling heeft er last van. Direct als ik boven ben moet een auto achter mij inhouden om mij te passeren. Dat is maar goed ook want op nog geen 3 meter voor mijn neus steken twee herten over. Daar had ie bovenop gezeten. Op de terugweg probeer ik het ijs. Zoals je ziet is het dik genoeg om op te staan. Schaatsen lijkt mij nog iets te vroeg.

A.s. zondag is de Midwintermarathon en ik denk na over kleding en doel. Rustig lopen bij deze marathon is mij nog nooit gelukt. Als ik dat dan toch niet doe kan ik beter een laag minder aan. Als ik mij ga douchen is mijn thermo toch aardig doorweekt. Toch te warm gekleed?  Er zit weer behoorlijk wat power in mijn lichaam. Kan je gewoon voelen, machtig! Linkerknie protesteert wat. Heb nog twee nachtjes om over na te denken. Eén ding is wel zeker. Water meenemen heeft geen zin.

Geplaatst in Training | 2 reacties