Midwintermarathon PR!!

Geheel onverwacht loop ik vandaag een PR op de Marathon. Met 2 minuten en 8 seconden duik ik onder mijn beste tijd gelopen in 2009, ook op de midwintermarathon. Target was vandaag lekker lopen, maar op een of andere manier wil ik altijd hard in Apeldoorn. De halve in 1:39 zegt genoeg. De laatste keer dat ik dat deed was in Eindhoven 2007 maar toen ging ik helemaal dood. In startvak B vertrek ik. Heb het startnummer gekregen van een sponsor (bedankt Harry) en dan moet je niet zeuren. Bovendien zie ik Jet dan weer eens. Dikke knuffel voor de start! Nog voor de bocht zie ik Frans. De rest (Jan, andere Jan, Said, Peter, Marlies, Richard) zijn in geen velden of wegen te bekennen. We lopen even samen op maar dan gaat Frans ervandoor. Mijn klokje zit in onder mijn jas. Zit wel een handig ritsje voor de bediening maar het bemoeilijkt het kijken. Ik zie dat mijn tempo naar 4:14 gaat. Veeeeel te hard. Rem erop dus. Eerste 5 in 23 minuten, 10 in 47, halve in 1:39.  Tsjee, gaat wel hard! Frans haal ik in op km 10 en ben ik opeens kwijt. Voor de verandering praat ik vandaag niet zoveel en concentreer mij op de wedstrijd. Het keerpunt komt voorbij in 2:04. Zal ik rechtdoor gaan? 2:08 zou een leuke tijd zijn. Neen. We komen voor de hele en nadat ik Eric van Marathonplus heb gegroet (hij staat er toch maar elk jaar weer aan te moedigen rechtdoor. Mijn muziek gaat op, het parcours is een stuk rustiger. Het eerste stuk van de tweede ronde is per definitie zwaar. Klimmen! Het gaat deze keer redelijk.

Op km 32 zie ik een tijd van 3:22/3:23. Hier valt de beslissing. Doorknallen of rustig uitlopen. Het voelt nog redelijk dus ik ga ervoor. Dat betekent dus dat wil ik een pr lopen ik minimaal moet finishen in 5 min/km of 12 p/hr. Een hele opgave vooral vanwege het vals plat. Het stuk op de fietspaden is echt killing. Op en af en op en af. Ik weet waar ik aan begin want twee jaar geleden ging hier het lampje uit. Nu niet. Vanaf km 35 gaat het op karakter, ik tel af. Ik voel dat de gel de benen bereikt, althans er komt weer een golf(je) energie. Op km 40 is het 3:10. Het gaat erom spannen!! Nu is het de dood of de gladiolen. Ik ga op techniek verder, hoge kniehef, armen goed bewegen, rechtlopen. Ja,ja het lijkt soms niet zo maar ik neem die loopscholing best serieus.  Ik zet nog even aan op de finishlaan en wederom verfoei ik al die banners. Waar is toch die Finish. Eric moedigt mij aan en wijst op 2 marathonplussers 200m voor me. Dat werkt! Het helpt als ik rechts de banners zie van de kleedruimten. Asselronde, dames, etc. Weet ik tenminste waar ik ben. Ik finish vlak voor de 8 km wedstrijd. Op het klokje staat 3:20:48. PR!! Helaas loopt het klokje gewoon weer door. Ik denk toch echt dat die kapot is. Op de klok boven de Finish 3:21:23 nog wat. Ik twijfel, wat is het nu.  Uiteindelijk wordt het 3:20:45 en de tijd wordt met drie seconden in mijn voordeel gecorrigeerd. Na de finish ben ik behoorlijk uitgewoond. Op de weg naar de kleedruimte tref ik de groep. Felicitaties vallen mij ten deel. Leuk! THNX. Jullie verhalen hoor ik een andere keer. Peter maakt een foto van een getekende finisher. Mooie tijden/trainingen. Uitschieter is Richard met 1:58 op de asselronde Dat is hard!

De terugweg is een drama. Vechten voor een plekje in de bus. In de bus alleen nog maar staanplaatsen. Mijn maag begon heftig te protesteren tegen het niet zo heel subtiele rijgedrag van de chauffeur. Op de parkeerplaats kon ik toch de auto niet vinden. Hele rondje gelopen. Waar is dat domme ding. Gelukkig kwam ik Henk uit Ede tegen (Dutch Coast Ultra Run 2011) die in de auto met mij het rondje nog eens reed. Nogmaals bedankt Henk! Blijk ik er straal langs gelopen te zijn!!! Stond wel achter een hele grote andere auto.