Lekker Weg

Het zit er weer op. De Dutch Coast Ultra Run by Night. Ik loop het grootste PPR uit mijn hardloopgeschiedenis (55 minuten). Het lopen ging redelijk soepel, behalve de laatste km’s. Maar hoe gek is dat.

De Dutch Coast Ultra Run wordt steeds professioneler en de organisatie, Rinus en Ferry, zetten hun beste beentje voor. In de trein meldden ze dit al. Alle kortingsacties en aanbiedingen in de regio IJmuiden zijn gepakt. Ik hoor 120 snikkers, 120 marsen, in de tas zitten nog de vergeten pannekoeken. Zelfs een officieel startnummer ontbreekt niet.De details wordt nog aan gewerkt maar zelfs de omzetting van mijn afstand is al in het startnummer verwerkt. Heren een dik verdiend compliment!!

Het omzetten van  de afstand is een bewuste keuze. Ik was eerst van plan om de 90 te proberen en waarschijnlijk uit te stappen bij 70 (Beverwijk). De dag is echter zo belachelijk druk en ingewikkeld dat het mij onverstandig leek. Ook toen ik met Monique de plannen doorsprak kwam ik al snel tot de vraag. Waarom?? De focus ligt in September en niet in Januari. Achteraf ben ik blij met deze switch.

Voor degene die dat willen is er een pastaparty. Nu heb ik al eens eerder een pastaparty meegemaakt maar dit overtreft alle verwachtingen. Met 18 man eten we een lading pasta’s kwijt waar je u tegen zegt. Sommigen eten drie borden. We krijgen het niet op. Ik zie zelfs bier verschijnen!!

Het restaurant stroomt langzaam vol met lopers uit heel Nederland en zelfs uit Belgie en Duitsland zijn vertegenwoordigers. Ik wil niet van totale chaos spreken maar bijzonder was het wel. Veel leuke ontmoetingen hier.

Voor de start krijgen we nog een instructie van Rinus en worden kaartjes van de route uitgedeeld. Ja, ja aan alles is gedacht. Rinus legt uit hoe je moet lopen na de sluizen van IJmuiden en volgens mij begrijpt geen hond er wat van. Twee keer links en dan rechts en vooral 3 keer bukken?? Gelukkig loop ik maar tot Castricum en tot daar zitten geen bochten in de route. Hierna worden we naar buiten gestuurd voor een heuse persfoto. Ziet ernaar uit dat er een krantenbericht gaat volgen.

Om 10 uur is de start maar deze wordt aangehouden om de tijd te synchroniseren met IJmuiden. Ook hier snappen wij niks van want 10:00 in Den Helder is toch hetzelfde als 10:00 uur in IJmuiden. Ergens tussen 10 en kwart over is dan toch het vertrek. We kronkelen door Den Helder heen en al snel zijn we op de boulevard.

Een nadeel van ‘s-nachts lopen is dat je wel een goede camera moet hebben. Die van mij kan er niet mee overweg en dit wordt ” de beste”. Al snel valt het veld uiteen en is het ieder voor zich. Ik heb moeite met de lamp. Ik krijg zwarte vlekken rond mijn blikveld en dat voelt heel raar. Zonder licht is er niet te lopen. Uiteindelijk went het. Lange tijd loop ik alleen totdat Martine langszij komt. Wij lopen de resterende 40km samen uit. Wel zo prettig want het parcours is saai, erg saai. Alsof we door een lange zwarte tunnel lopen. Er is weinig licht.

Wat ik wel weer erg leuk vind is de sterrehemel. Die is weer goed waar te nemen en wederom is Orion mijn gezelschap. Andre Kuiper heeft net de dag voor de wedstrijd deze foto getwittert met Orion net boven de horizon. Het moest zo zijn.

De Hondsbossche zeewering is na 25 km strand weer een aanslag op de gewrichten. 7 km is dat … ding. Aan het eind van de wering staat een fotograaf de donkere nacht te forgraferen. Naast wat feestende jongelui is het de enige mens die we tegenkomen. Het is dan twee uur ‘s-nachts. Als we eenmaal in de buurt van Egmond komen zien we de vuurtoren. Het duurt verschrikkelijk lang voordat we dat ding passeren. Eenmaal daarlangs is het nog maar 7 km. Bijna thuis. Maar goed ook want het fraaie is er wel vanaf. Op die momenten is het dubbel zo fijn om samen te lopen want je trekt je toch aan elkaar op.  Op de laatste km’s “vegen” we nog heel wat lopers op. Sommigen worden gelost maar uiteindelijk komen we met een man of 5 tegelijk aan.

We worden wederom vergast door de organisatie. Een strandtent heeft zijn poorten geopend (half 4 ‘s-ochtends) en hier kunnen wij ons volproppen met de lekkernijen van Rinus en Ferry.

Ik denk dat de mannen wel wat zullen overhouden. Op deze plek weer veel ontmoetingen en wij kijken vol bewondering naar de bikkels die er nog 40km aan vastplakken. Een aantal zien er nog fris uit. Zelf ben ik blij dat het erop zit. Martine brengt me naar het station (nogmaals bedankt) en een half uur later ga ik via de douche in het logeerbed in Haarlem. Alweer een verstandige beslissing.

Conclusie: En weer loop ik redelijk makkelijk een marathon+ afstand. Wel vermoed ik dat de Marathon van vorige week nog niet helemaal uit de benen was gezien het inkakken op de laatste 10 km. Goede training. De wedstrijd is helemaal zoals die moet zijn, de organisatie, niks meer aan veranderen! Wat ik echt jammer vond is het slechte zicht. In mijn herinnering was de race van vorig jaar met een heldere maan. Voor nu ben ik wel weer even klaar met het strand.