Lekker Weg

Op de weg naar huis besluiten we Marleen en Laurens mee uit eten te nemen. Zij kiezen voor de Farrier Arms. De locale Pub. Zij zijn mede eigenaar net als veel ander dorpsgenoten. Prima. Het is er weer druk, het eten is uitstekend. Mocht je ooit in een engels dorpje willen gaan eten kies dan een Pub met veel auto’s voor de deur. Het eten is bijzonder lekker en valt goed. Ook de wijn is heerlijk en smaakt naar meer. Eenmaal weer thuis drinken we nog een cognac (of twee) en vallen dan in ons mandje. We slapen een gat in de dag en raken in de war van de tijd. Zomertijd, Engelse tijd, tijd op het vasteland. We spreken af dat we zondagochtend nog eens gaan proberen te vliegen.

Het weer is veel beter. Kouder maar veel meer zicht. Na een heerlijk ontbijt gaan we op pad en om 11 uur zijn we in de lucht. Via de lucht zijn we er in een kwartiertje. Het is spectaculair. Wat een zicht wat een mooi gebied. Alle stukjes waar we gelopen hebben gaan we langs. The Seven Sisters, het paard, de vuurtoren. Vanuit de lucht ziet het er allemaal niet zo steil uit. Waanzinnig mooi. Opvallend vinden we dat het zo’n klein gebied is. 56km in een relatief klein stuk van de kust. Opmerkelijk.

Op de weg terug geeft Laurens mij de stuurknuppel. Vlieg maar naar huis. WHAAA!! Vliegen is een passie die ik naar de achtergrond heb verbannen, te duur teveel tijd. Als jongen had ik altijd heel veel belangstelling voor de Battle of Brittain en nu vlieg ik zelf boven Kent. Als ik al zou willen vliegen dan zou ik het hier willen doen. Ik word gek! Dit is helemaal fantastisch. Het weekend is een aaneenschakeling van hoogtepunten maar dit slaat alles. Mocht ik ooit weer tijd en geld over hebben ga ik toch meer doen met deze passie.

Eenmaal terug bedanken wij Marleen en Laurens nogmaals voor hun gastvrijheid en gaan op weg naar huis en proberen een boot eerder te halen. Dat lukt. Straks nog 3,5 uur autorijden naar huis en dan zit het er weer op. Het is een onderneming maar het is het meer dan dubbel dwars waard geweest. Wow. Wat een weekend.

Wat een dag. Wat een weer. Wat een feest. Wat een “stunning”  omgeving. Vandaag loop ik samen met Frans de Coastal trail  in Beach Head, East Dean, East Sussex. Een wedstrijd over 33,6 mijl. Met een stukje verkeerd worden het 56 km. Een zware wedstrijd. Een uitdaging.

De wedstrijd begint om kwart voor vijf in ons tuinhuisje behorende bij “ the sky house” in Mensham . Een dorpje vlakbij Ashford. Een klein dorpje maar waar we dankzij onze gastheer/vrouw uitgebreid kennis mee maken. Huisje is te huur dus voor wie wil… We rijden door de countryside naar de start. We zijn daar mooi op tijd voor de registratie en de briefing. De ultra’s starten vandaag als eerste, ruim voor de Marathon, de halve marathon en de 10km. Lekker makkelijk want we hoeven niet te dringen of in de rij te staan en ook de auto staat redelijk dichtbij. We mogen vandaag kiezen welke goodie we willen  hebben. Een t-shirt, cap, of arm sleeves. We kiezen voor de laatste. Ik had thuis al besloten dat ik die wilde kopen maar dit is natuurlijk veel beter. De briefing is bekend van de vorige keer. Meest opvallende is dat we wij de enige Europeanen zijn die meedoen aan de Ultra in stage 6 en dat het best onveilig is langs de kliffen. Oeps!

De start is een bib start. We stoppen onze armchip in een lezer en we gaan. Mooi systeem! Op alle checkpoints hebben ze deze ook en als ik finish krijg ik direct een “kassabon” mee met al mijn tussentijden en finishtijd. Plan de campagne vandaag is samen lopen, genieten, finishen  en liefst  10 per uur. Vandaag lukt dat voor een deel.

De eerste 500m is vlak en dan zijn we via een bochtje en een korte klim opeens bij de kust. WOW!!!! We staan  oog in oog met “The Seven Sisters”. Spectaculair!! We verliezen  veel tijd want we gaan uitgebreid fotograferen. Wat een prachtige omgeving.  Direct klimmen wij langs de kliffen naar de eerste top. Oh oh. Als dit bepalend is voor de wedstrijd wordt het eenzware dag! Het gaat op en neer, op en neer. We komen bij een splitsingspunt waar de 10km rechtsaf  gaat. Inmiddels weten we dat de Ultra, de marathon plus de 10km is. Met andere woorden deze beklimmingen komen straks nog een keer! Aan het eind van de Seven Sisters gaan we het binnenland in.

Hier begint een traject met hekjes, weilanden, schapen, dorpjes. Door het glooiende landschap kan je ver kijken en krijg je een goed beeld over het gebied. Mooi hoor! Het tweede checkpoint is op 13,3 mijl zeg maar halve marathon. We lopen inmiddels 2,5 uur. Het is keihard werken en Frans geeft aan moeilijk te zitten. Oei dat is vroeg. We lopen een stukje op met een Engels stel en wisselen ervaringen uit. Later blijkt dat we oplopen met Team Goot. Die gaan ook de transalpine rennen! Wereld is klein! We gaan elkaar zien in Ruhpolding. Het is hier ergens dat we een bordje missen, samen met nog een heleboel anderen. We lopen een flink stuk verkeerd. Ai, dat kost veel energie maar vooral ook mentaal is dat zwaar.

Vandaag zijn we te gast bij Marleen en Laurens. Familie van Frans. Frans heeft laten weten dat we geen slaapzak hoeven mee te nemen maar wel een handdoek. Dus zonder enig idee te hebben van de overnachtingslocatie stort ik mij weer in een nieuw avontuur. Volgende keer Frans maar iets meer uithoren want tjonge jonge. We komen terecht op een toplocatie. Marleen en Laurens zijn niet alleen uiterst gastvrij maar beschikken ook over de nodige faciliteiten.

We worden welkom geheten met een biertje in de tuin naast het zwembad. Het is heerlijk weer. De zon schijnt het is 18 graden. Voor vertrek had Frans wel verteld dat Marleen en Laurens over een vliegtuigje konden beschikken . Blijken zij allebei ook een vliegbrevet te hebben. Of we zin hebben het parcours te verkennen vanuit de lucht. Zo kan het gebeuren dat wij vrijdagmiddag op het vliegveld van LYDD in een heel klein vliegtuigje stappen om de route te verkennen. Helaas is het zicht te slecht om te vliegen dus al snel gaan we weer terug . Proberen het zondag nog eens.

We krijgen een leuke scenic tour door de omgeving. Wat een mooie streek is het hier. Wat een historie. Bijzonder zijn de zg “ Hop houses” Huisjes waar hop in werd gedroogd. De route eindigt in de Pub waar we aan alle locals worden voorgesteld. We zijn alweer “Mad”. In de Pub zitten ook drie heren die hun eigen brouwerij hebben van het merk Farrier 1606. Enige klant, de pub. Een pub die zijn eigen bier brouwt!! Uiteraard moeten we dat even zien.

Na een prima maaltijd bij de gastvrouw gaan we naar ons tuinhuisje. Blijken we te slapen achter in de tuin. Huisje kan je huren. Alle gemakken voorzien! Incl badkamer, keuken etc. en ik maar denken dat ik een slaapzak moest meenemen. Morgen moeten we erg vroeg op (5 uur) zodat we om 7 uur in East Dean aan de start kunnen verschijnen. Vroeg naar bed dus.