De voorbereidingen nemen een tweede versnelling. In meerdere opzichten. Al langere tijd wil ik mijn RDL uitbreiden naar wat serieuzere afstanden. Over twee weken staat een uitdaging op de agenda waar ik het nu al warm van krijg. Ben ik al zover? Het uitbreiden heeft geen haast. Ik moet eraan toe zijn. Maar vandaag lijkt nu allemaal weer te kloppen.
Vandaag geeft vertrouwen. Ik was het niet van plan maar vandaag loop ik mijn 51e marathon. Nou ja, ietsje meer, 44km. Soms overkomt het je gewoon. Doel van de dag was de route van mijn verjaardagsloopje deels te verkennen. Vooral het stuk Deelerwoud kom ik niet zo vaak. Het grootste stuk is gebaseerd op de Veluwezoomtrail. De aanpassingen die ik maak komen voort uit een andere startplek, nl thuis. De officiële route is 54km, voeg daar de gewijzigde route aan toe en dan kom je op 57-58 km. Het moeten er 50 worden, dus een lusje in het oosten haal ik er vanaf. Volgende keer als ik de kans krijg maar eens de hele route lopen.
Even overweeg ik het stuk Deelerwoud eraf te halen. Maar ja, het is daar wel echt mooi. Zie foto. Bovendien zit er veel meer wild in het Deelerwoud dan op de Veluwezoom. Ik ben er een km of 6-7, en kom er minstens 10 herten tegen. En dat om een uur of 9-10. Deelerwoud 10 – Veluwezoom 0.
Deze week ook nog twee serieuze krachtrainingen. Op maandag in het krachthonk. Op vrijdag dubbele heuveltraining. Ik mis de donderdagtraining en dat compenseer ik vrijdag. 15km heuvels op en neer rennen. Zonder problemen. Van de beoogde herstelweek komt dus niets terecht. Die stel ik twee weken uit.
Ook de andere voorbereidingen nemen een tweede versnelling. Na lang aarzelen, surfen, navragen, informeren. het lezen en kijken van talloze reviews heb ik eindelijk wat serieuze campinguitrusting gekocht. De laatste overnachting in de Ardennen was mij slecht bevallen. Buiten was het 6 graden maar de kou trok nogal uit de grond op. In mijn zomeruitrusting met luchtbed was ik niet of nauwelijks voorbereid. Na een hele koude nacht waarbij ik met thermo’s in bed lag had ik al besloten dat als ik dit vaker ga doen ik mezelf een beetje moet helpen.
Dat vaker doen komt snel in beeld. De start van Limburg zwaarste over twee weken is om 6 uur ‘s-ochtends. Kamperen dus. Ook voor en na de bouillonnante ga in een tentje slapen. Deze zijn allemaal testen voor het eigenlijke werk. Het kamperen en acclimatiseren voor de TSVB en de TDS. Volgens mij is slapen in de buitenlucht ideaal voor een goede nachtrust, mits je over goede spullen beschikt. Tijd voor een investering dus. Een investering die ik vrij snel terugverdien door niet te slapen in (goedkope) hotels.
Dus sinds vandaag ben ik de trotse eigenaar van een Mountain Equipment donzen dekbed, en een slaapmat van exped. Ik test de slaapzak even uit in de kamer. In ‘no time’ heb ik het snikheet in dat ding. Bij 20 graden doet ie het dus. Ook de slaapmat lijkt te bevallen. Ik heb niet de allerdikste gekocht maar een stevige 7 cm, met ingebouwde pomp. Wel de XL versie. 🙂 Alles bij elkaar weegt het setje nog geen 2 kg. Voor de serieuze trekkers natuurlijk veel te zwaar. Voor mij prima.
Zo samenvattend kan je wel stellen dat de voorbereidingen in de tweede versnelling geraken. The heat is on!
De start is om 9 uur. De deelnemers zijn verdeeld over 4 groepen. Wij kiezen bewust voor de langzaamste groep. Het tempo van deze groep ligt op 10km/hr maar omdat er elke 7 km een verzorgingspost is ligt het feitelijke gemiddelde een stuk lager. Iets van 9 km/hr. Matthew heeft zich ook aangesloten bij de groep. Hij heeft veel ervaring in de Alpen en Wilbert wil alles van hem weten over de Tor de Geants (TdG). Een wedstrijd over 300km en 24000D+. Matthew heeft hem niet gelopen maar heeft die wel van dichtbij gevolgd.
Het eerste stuk loop ik met Wilbert op. Zijn ambities zijn hoog. Het lopen van de TdG gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Samen zullen we een deel van de trainingen doen en zullen daarom wat vaker met elkaar optrekken. Wilbert heeft ervaring met de Trail de Verbier (TVSB). En daar wil ik weer alles van weten. Wilbert loopt deze dit jaar ook als training voor de TdG. Hij heeft een kaart en hoogteprofielkaart meegenomen om te bestuderen. De eerste waarschuwing komt direct. Het stuk vanaf km 20 t/m km 60 is alleen maar klimmen. Veertig km klimmen!! Amaai!
De kms gaan snel voorbij. De posten zijn er wat ons betreft bijna teveel. He, alweer? Het mag de pret niet drukken. De wedstrijd gaat ons alledrie goed af en dat is prima. Ik loop nog een stuk met Matthew op. Hij heeft vorig jaar de TDS gelopen en die staat ook op het lijstje van dit jaar. Zijn adviezen zijn kort en simpel. Als ik de TVSB aankan, kan ik de TDS zeker aan. Het UTMB circus is geweldig, daar moet je van proberen te genieten. Bereid je voor op een anticlimax bij de finish. Als je vroeg finisht slaapt iedereen nog. En last but not least. Krachttraining. Lever maar een looptraining in voor het krachthonk.
De finish is wat verstopt in het bos maar komt voor het gevoel erg snel. Deze keer krijgen we zelfs een heuse medaille. De organisatie voorziet ons van een kop soep en wij praten nog wat na. We hebben veel te delen. Als we om ons heen kijken blijken we de laatste te zijn die het pand verlaten.
Eindelijk komt het goede gevoel terug. Het gevoel dat het lopen vanzelf gaat en dat het niet zo werken is. Voeg daar vandaag een zonnetje aan toe, flink wat wild, en mijn humeur gaat met sprongen vooruit.
De donderdagtraining gaat redelijk. Een leuke alternatieve route over de bruggen van Arnhem. Tijdens de rek- en strekoefeningen krijgt Cordien commentaar op haar stijve nek en ik op mijn stijve benen. Wij weten allebei hoe dat komt! Op de weg naar huis voel ik de linker hamstring opspelen. Nee hè. De vrijdagtraining laat ik schieten. Het voelt gewoon niet goed.
Met Rob ga ik naar het startvak. Plan was een rustige 4 uur. Maar helaas, Rob staat ik vak A en ik in vak B. Twee minuten na het startschot ben ik onder de startboog. Ik ga op zoek naar Rob. Ik kom Rinus tegen en we maken een praatje. Rinus weet dat Rob in de buurt is. Op km 10 loop ik op Rob in. Hij gaat veel harder dan gepland. Maar toch raak ik ook Rob kwijt. Ik ga te hard.
Een leuke alternatieve training vandaag. In plaats van mijn vaste rondje op zondag loop ik met de CLC groep een rondje in Dieren. Actieplan is een km of 17. Voor mijn plannen is dat te weinig maar dat lossen we op. De afstand van mijn huis naar de startlocatie is 13 km. Als ik daar anderhalf uur voor neem hem ik ruim de tijd. Samen goed voor 30km. Lijkt mij prima voor vandaag. Uiteraard ga ik door het bos. Ik bereid me goed voor en maak de route aan in Movescount. Helaas gaat het toch mis.
De Suunto blijft op een schaal van 5km staan bij het navigeren. Hij past de schaal automatisch aan. Ik heb nog niet ontdekt hoe ik dat zelf kan aanpassen. Om een lang verhaal kort te maken. Op km 6 ben ik bij de Posbank met een indicatie van de juiste richting. Ik kom een paddestoel tegen met een fietspad naar Dieren. Het fietspad wijkt af van mijn ingestelde route. Wat te doen. De paddestoel zegt 6.8 km met nog 25 minuten te gaan. Ik kies voor het fietspad met in het achterhoofd dat de afstand wel korter zal zijn omdat we op de rand van Dieren hebben afgesproken. De turbo gaat aan. Met nog een kwartier te gaan probeer ik Nancy te bellen. Die neemt niet op. Jan dan. Gelukkig hij wel. Ik geef aan dat ik te laat kom en dat is geen probleem. Top! Om 9 uur ben ik in Dieren maar waar? Ik bel weer. Ai, zit toch nog fout. Een hardloper wijst mij de richting. Ik ben aan het multitasken. Bellen met Nancy, praten met een hardloopmeneer. Hij wil me wel brengen. Fijn, en paf ik lig op de grond. Ik val hard met mijn hoofd op de grond. Gelukkig heb ik een buff en een lampje op mijn kop. Die dempen de klap. Uiteindelijk blijkt de schade twee kapotte knieën, een kapotte schouder, twee kapotte handen en een vette bult om mijn kop. Jan is zo vriendelijk om mijn knie in de collage te verwerken. Commentaar: ‘Wond overtreft eerdere verwondingen van collega hardlopers, het verhaal erachter is veel minder heroisch.’
