Van tevoren was ik er niet helemaal gerust op. Het lichaam piept en kraakt de laatste tijd wat veel en het bouwen van een pergola helpt ook niet echt mee. Vrijdag ga ik daarom vroeg naar bed. Een goede nachtrust doet vaak wonderen voor het herstel. Zaterdag voelt het allemaal nog niet zo heel soepel maar goed genoeg om richting Rhenen te vertrekken.
De dag heeft twee doelstellingen. Rustig een marathon lopen als training maar vooral ook het doornemen van de plannen met Wilbert en Jacolien. De hoofdlijnen hebben we wel gedeeld maar de details moeten nog wel ingevuld worden.
De start is om 9 uur. De deelnemers zijn verdeeld over 4 groepen. Wij kiezen bewust voor de langzaamste groep. Het tempo van deze groep ligt op 10km/hr maar omdat er elke 7 km een verzorgingspost is ligt het feitelijke gemiddelde een stuk lager. Iets van 9 km/hr. Matthew heeft zich ook aangesloten bij de groep. Hij heeft veel ervaring in de Alpen en Wilbert wil alles van hem weten over de Tor de Geants (TdG). Een wedstrijd over 300km en 24000D+. Matthew heeft hem niet gelopen maar heeft die wel van dichtbij gevolgd.
Al na enkele kms komen we langs de galgenberg. Bij Landgoed Rhenen was blijkbaar een executieplaats. De berg stelt niks voor, ik neem er niet eens een foto van. Daar zal zich in het verleden een hoop ellende hebben afgespeeld. Nu passeert de groep bijna onopgemerkt deze plek des onheils.
Al vrij snel merk ik aan de benen dat het wel goed zit. Afgelopen woensdag heeft Job de hamstrings nog eens onder handen genomen. Dat was weer hard nodig. Minder dan de vorige keer maar toch. Als de benen goed voelen gaat het lopen ineens ook een stuk makkelijker. De gehele wedstrijd kom ik geen enkele keer in de problemen. De spieren houden zich prima, de vermoeidheid blijft uit.
Het eerste stuk loop ik met Wilbert op. Zijn ambities zijn hoog. Het lopen van de TdG gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Samen zullen we een deel van de trainingen doen en zullen daarom wat vaker met elkaar optrekken. Wilbert heeft ervaring met de Trail de Verbier (TVSB). En daar wil ik weer alles van weten. Wilbert loopt deze dit jaar ook als training voor de TdG. Hij heeft een kaart en hoogteprofielkaart meegenomen om te bestuderen. De eerste waarschuwing komt direct. Het stuk vanaf km 20 t/m km 60 is alleen maar klimmen. Veertig km klimmen!! Amaai!
Het tweede stuk loop ik op met Jacolien. Zij loopt ook de TVSB. Jacolien heeft weer veel ervaring met kamperen. Het plan is om de week voor de wedstrijd te kamperen om te acclimatiseren en een beetje tot rust te komen. Vooral het laatste vind ik belangrijk. Het mentale aspect van de wedstrijd vind ik erg moeilijk. Als je nog met de werkstress in je lichaam aan de wedstrijd begint heeft dat tot effect dat je veel te gehaast wordt. Te gehaast betekent dat je halverwege de wedstrijd jezelf tegenkomt en dat wil je niet. Maar ook wil ik uitgerust aan de start staan. Die is om 01:00 uur ‘s-ochtends. Voeg hier een nacht aan toe die we lopend doorbrengen en het zal duidelijk zijn dat we twee nachten wat slaap tekort zullen komen. Ik hoop zonder slapen de wedstrijd uit te kunnen lopen. De meningen zijn verdeeld.
De kms gaan snel voorbij. De posten zijn er wat ons betreft bijna teveel. He, alweer? Het mag de pret niet drukken. De wedstrijd gaat ons alledrie goed af en dat is prima. Ik loop nog een stuk met Matthew op. Hij heeft vorig jaar de TDS gelopen en die staat ook op het lijstje van dit jaar. Zijn adviezen zijn kort en simpel. Als ik de TVSB aankan, kan ik de TDS zeker aan. Het UTMB circus is geweldig, daar moet je van proberen te genieten. Bereid je voor op een anticlimax bij de finish. Als je vroeg finisht slaapt iedereen nog. En last but not least. Krachttraining. Lever maar een looptraining in voor het krachthonk.
Het laatste stukje lopen we nog wat op met leden van loopgroep Veenendaal. Een groepje is aan het trainen voor de marathon van Roterdam. Voor velen is het de eerste marathon. Het Kralingse bos en de angst voor zware benen overheerst. Nu is Wilbert een expert op het gebied van zware benen dus een goed gesprek volgt.
De finish is wat verstopt in het bos maar komt voor het gevoel erg snel. Deze keer krijgen we zelfs een heuse medaille. De organisatie voorziet ons van een kop soep en wij praten nog wat na. We hebben veel te delen. Als we om ons heen kijken blijken we de laatste te zijn die het pand verlaten.
Conclusie: Ideale trainingsmarathon gelopen. Het lopen ging heel makkelijk. Geen centje pijn en de spieren hebben zich keurig gedragen. Erg leuk op de plannen wat te concretiseren. het komt nu allemaal dichtbij. Er moet nog een hoop gebeuren maar ik ben er gerust op. Krachttraining moet nog een stevig impuls krijgen maar nu de benen zich gedragen denk ik dat de tijd rijp is hier wat meer aandacht aan te gaan besteden. Verder is nog leuk te vermelden dat dit de 50e marathon/ultra is waar ik op finish. Een mijlpaal.
2 Responses to 2014-03-15 Galgenbergmarathon, nr. 50!