14 Februari 2010
21,1 km, 2:14 hr, 138 bpm, 258 hoogtemeters
Vandaag de laatste RDL training voor de wedstrijd. Gepland staat om rustig aan te doen. Een 15 km loopje in slakketempo. Ik twijfel of ik voor zo’n stukje wel vroeg me bed uit wil maar om 7 uur ben ik klaar wakker en de keus is gemaakt. Even na half 8 ben ik weg. Wederom heeft het gesneeuwd en wederom ben ik de eerste en enige in het bos. Heeft dat iets te maken met de gouden race van Sven gisterenavond, of toch carnaval? Geen idee maar het is weer genieten met een hoofdletter G. Bij de tankbaan is het weer raak 2 waarnemingen, 10 herten. Twee mannetjes met al weer flinke geweien. Het valt mij op dat de beesten totaal niet schuw zijn. Na 5 minuten krijg ik het koud en vervolg mijn weg. De herten grazen vrolijk door. Helaas geen camera bij me vandaag. Eenmaal bij de Terletse Heide weer 4 herten. Deze keer lopen ze met mij mee langs de weg. Ze gaan niet eens zoveel harder dan ik maar kruisen mijn pad op een meter of 100. Normaal gesproken kan je ze ruiken als ze gepasseerd zijn maar vandaag niet. Kortom, vanavond de wildkaart maar weer bijwerken.
Als ik mijn weg vervolg constateer ik dat ik de beoogde afslag gemist heb. Het rondje wordt dus iets langer. Aangezien dat taperen mij helemaal niet ligt heb ik hier niet zo’n moeite mee. Dus als het volgende week niet lukt dan is het hier verkeerd gegaan. Aan de andere kant van de Terletse heide ontmoet ik een kudde Schotste Hooglanders. Niet zo bijzonder want ze staan daar altijd maar deze keer zijn het er wel erg veel. Op het pad staat ook een enorme stier met horens die boven mij uitsteken. Als ik voorzichtig passeer beweegt het beest geen mm. Ik zou hem kunnen aaien, maar doe het toch maar niet. Aan het begin van het kerkepad heb ik wat wilde zwijnen verstoord. Ik zie ze niet maar de sporen spreken voor zich. Ik sta even stil en geniet van de doodse stilte. Twee spechten hebben contact met elkaar, een buizerd piept wat rond, er scharrelt wat in de struiken. Als ik mijn weg vervolg sta ik weer oog in oog met een forse stier. Nu ben ik echter op een stukje single track dus ik zal zo’n beetje over het beest heen moeten klimmen. Dat gaat hem toch te ver en voor het eerst maak ik mee dat een Hooglander een sprintje de heuvel op trekt. Zeker drie meter! Hij is banger voor mij dan ik voor hem maar het is toch altijd oppassen geblazen. Op het kerkepad zak ik met enige regelmaat door het ijs maar gelukkig is er geen water. Bij kasteel Rozendaal wordt ik verstandig en laat de Emmapyramide vandaag links liggen. Om 10 uur ben ik thuis, veeg meteen het straatje meteen maar even schoon en tref de helft van mijn gezin aan het ontbijt, de andere helft is nog niet wakker…….
