Ik vertrek op maandag naar Grachen. Check in bij een Apine lager in de buurt. Daar ontmoet ik was Engelsen die het rondje Monte Rosa aan het wandelen zijn. Officieel staat daar 9 dagen voor. Wij gaan het doen in vier dagen of in 60 uur (Ultra).
Ik grijp de gelegenheid aan om te spreken over het parcours. Ik krijg weinig hoogte van de zwaarte hiervan. Het Alpine karakter lijkt mee te vallen. Van T1 t/m T3 en een enkele T5. Waarom denkt dan de organisatie dat de snelste tijd iets van 30 uur zal zijn. De UTMB is vergelijkbaar en ‘doet’ men in 20 uur. Ook lees ik wat info over voorgaande jaren. Martine liep vorig jaar 4 per/uur op de 120 ultra. Kortom als deze snelheden juist zijn ga ik een zware dobber krijgen op de laatste dagen.
Hotelletje in Grachen. Eenvoudig en netjes.
In het lager krijg ik een kamer met 2 stapelbedden. Ik slaap gelukkig alleen, wc en douche is op de gang. Het is een simpel hotel. Ik informeer waar ik mijn auto de komende dagen kan laten staan als ik aan het ontbijt zit. Ik ben alleen. Zij gaat even bellen met dochter en even later biedt ze mij een grasveldje aan naast het Hotel. Ik maak dankbaar gebruik. Er is een parking in het dorp voor 10 CHF per dag. Ik ben er 6 dagen. Op die manier verdien ik een groot deel van de kosten van het hotel weer terug. Je voelt je meteen geholpen.
Grachen stelt niet zoveel voor. een kerk een plein en wat hotels. Plaatsje ligt op 1600 meter. Even overwogen met het vliegtuig te gaan maar vanaf het vliegveld was het nog 4 uur met openbaar vervoer.
Op dinsdag voor de racedag ga ik met de kabelbaar naar Hanningalp. Meer trailers hebben hetzelfde idee. In plaats van wandelen ga ik kletsen en ontmoet verschillende leuke mensen uit Canada , Zwitserland en Japan. Met Robin v K. wandel ik toch nog een klein rondje.
Lekker weer op 2400 meter. Je kan de Matterhorn net zien liggen in het midden.
Voor het eerst in mijn leven zie ik de Matterhorn. Althans in ieder geval bewust. Morgen lopen we die kant op en zullen we daar langs lopen. Imposant. Beetje dom maar ik had mij weer eens niet ingesmeerd met zonnebrand. Dag 1 moet nog beginnen en ik ben al aardig verbrand.
Weisshorn, Bishorn en Brunegghorn. Die kant gaan we op!
Om een uur of drie ga ik naar het wedstrijdsecretariaat om mijn startnummer te halen. Voordat het zover is krijg ik de meest uitgebreide gearcheck ever/ Letterlijk alles moet ik op de grond leggen bij het juiste bordje. Alles wordt geïnspecteerd. Zelfs het aantal calorieën in mijn noodrantsoen. Hierna loopt het vlot en in no time ben ik klaar.
Aan de ander kant Barrhorn, Schwarzhorn en Augstbordhorn. Beide bergmassiefen vormen het dekor van de laatste afdaling. Ik heb geluk zonder wolken. Zaterdag zit het helemaal dicht
Voor de deur ontmoet ik Martine, Mirjam en Tom. We delen een huisje de komende dagen. Hoewel? We zullen er maar twee van de vijf nachten slapen. M&M waren zo slim om inkopen te doen en maken een lekkere pasta klaar. We eten vandaag gewoon ’thuis’. Om 10 uur liggen we in bed. De klok staat op kwart voor vijf. De spanning stijgt
