Lekker Weg

Laatste dag van de reis. We vertrekken van Bahktapur naar Kathmandu. Een extra dag aan onze reis omdat de vlucht een dag later gaat. We arriveren al vroeg in de ochtend. We kunnen nog even de stad in voor de laatste inkopen.

De stad zelf is al een stuk beter te verteren dan de eerste dagen. Het blijft een vieze stad maar ik raak gewend.

We benutten de tijd om naar the green garden in K te gaan. Best aardig. We snacken wat in een Tibetaans specialiteiten restaurant. Om half twee zijn we terug.

Ik gebruik de tijd om in te checken, mijn koffers klaar te maken. Straks nog een afscheidsetentje en dan zit het erop. Nog een dag vliegen en dan weer naar mijn eigen bedje.

Bhaktapur is een van de koningssteden in de Kathmandu Vallei. De stad geldt als een van de mooiste steden van Nepal. Je moet wel een beetje door de viezigheid heenkijken maar verder denk ik wel dat het klopt.

De stad staat bekend om zijn cultureel, religieus en historisch erfgoed. Als je door het stadje loopt klopt dat wel. Paleizen, tempels, mooie huizen. Veel houtsnijwerk.

Vandaag is er een soort festival. Voor de tempels worden mozaïeken gemaakt van bloemen, graan, bonen, brood en popcorn.

Het is niet heel groot. Ik loop er meerdere keren doorheen. Ook met een gids. De rest van de dag zijn we vrij. Maar het stadje heb ik nu wel gezien. Beetje lummelen op je kamertje.

Morgen laatste dag in Kathmandu. Dan zit het er alweer op.

Weer een lange reisdag. Er valt weinig over te melden anders dat de chauffeur wat roekelozer is dan de vorige. We halen wat vaker en hij rijdt agressiever. Kennelijk normaal in deze contreien

Maar om een uur of half twee komen we aan in een luxe hotel. We krijgen de instructie om na 3 kwartier weer klaar te staan voor een stadstour. Het gaat mij te snel. Ik besluit er allen op uit te trekken en eerst even op te frissen.

Met mijn camera ga ik op stap en dat is best leuk. Ik zwerf door de oude stad. Veel oude gebouwen erg mooi om te zien. Ik maak flink wat foto’s van het dagelijks leven. Helaas lukt het met laptop niet om internet verbinding te leggen. Houden jullie tegoed.

Het is echter slecht mogelijk om de groep te vermijden. Je komt ze overal tegen. Morgen gaan we met en gids door het stadje. Dat lijkt me weer leuk.

Vandaag is weer een reisdag. Het wordt routine. Om 8 uur in de bus en in 6 uur naar Nunakot. Er is eigen maar één hoofdweg en die is notoir slecht. Wel bijzonder om te zien wat er allemaal over de weg rijd. Maar dat heb je op gegeven moment wel gezien.

We stoppen op een koffieplek. Te smerig voor woorden. Heb daar wat foto’s gemaakt.

Ik geniet weer van mijn koptelefoon met noisecanceling. Ideaal.

Om half twee rijden we een berg op naar het hotel. Een heel leuk klein hotelletje op een mooie plek. We kunnen naar het dorp lopen of niksen. Ik kies voor een boek in een schommelstoel.

Morgen naar Baktapur. Verwachting is Total chaos maar mooie tempels. We zien wel.

Op het programma staat een jeepsafari. Hij duurt de hele dag. We rijden het Chitwa NP in. Het park zit vol leven maar we komen voor de Neushoorn. Nog voordat we het park ingaan spotten we al een Neushoorn en ik maak zelfs een selfie met hem. Het voelt wat tegennatuurlijk. Maar het blijft een wild beest. Het beest ligt te slapen zeg maar langs de weg. Je vraagt je af of het nog wel een wild beest is.

We stappen in een kano om de rivier over te steken. Het bootje zakt erg diep maar het gaat goed, Hierna volgt een lange rit naar het einde van een weg waar de neushoorns zich ophouden. Met een beetje moeite lukt het. we zien er in het park zelfs 6. Drie volwassen vrouwtjes en kiddo’s.

Tijdens onze rit wordt het spannend want de Bengaalse Tijger is gespot. Helaas niet door ons. Volgens onze gids is hij echt in de buurt. Wij horen waarschuwings signalen van de neushoorns en ook van de herten. Maar helaas we spotten hem niet.

Wederom een reisdag. We stappen om 8 uur in de bus en reizen naar Saunaha een piepklein dorpje in de buurt van Chitwan NP. Over de reis valt niet veel te vertellen. De wegen zijn erg slecht en vies maar in de airco bus zet ik mijn hoofdtelefoon op en lees verder in mijn boek. Je blijft naar buiten kijken en ziet het Nepalese leven voorbijtrekken. Eindeloze kleine winkeltjes, vrachtwagens en motoren.

Om 13 uur komen we aan in ons hotel en worden weer verwelkomt met een drankje en en bloemetje. Klein gebaar maar je voelt je wel welkom. Zoals gewoonlijk heeft Willem onze kamers weer geregeld, maar ik ga eerst lunchen. We lunchen met uitzicht op olifanten. Dat is wel bijzonder.

We eten iets van een vegetarische Pakana. In stukjes gesneden groente die zijn gedoopt in kikkererwten meel/deeg en dan gefrituurd. Heerlijk. Is wel een land voor Sofie dit. Er zijn hier veel vegetarische verassingen in de keuken.

Na de lunch zoek ik mijn spullen en mijn kamer, om meteen weer op stap te gaan voor een kanotocht in het NP. Het idee is leuk maar ik voel me echt wel een beetje ‘gepakt’ Het kanotochtje is erg kort. We zien wat alligator, IJsvogel, Ibis en wat aapjes. Dat was het wel. Na 20 minuutjes stappen we weer uit om een brug over te steken en teruggebracht te worden naar het Hotel. De terugweg in de jeep was leuker. Regelmatig staan er olifanten op de weg. En ook een onder een carport bij een huis?

We eten wat in het dorpje. Een Moctail en fried momo’s voor mij voor nog geen 750 roepies. (6 euro). Goedkoopste maaltijd tot nog toe. Morgen een lange jeepsafari

Gisteravond hebben we met de groep op kosten van Sawadwee gegeten. Mijn eetlust is weer helemaal terug. Ik eet Chicken Satay en Chips chilly. Een Pokhareli sling als aperatief en natuurlijk Gurkha bier. Man wat is dat lekker. Lekker spicy, super malse kip. En dan die friet. Om je vingers erbij af te likken. de chocolade mouse schuiven we ook nog makkelijk naar binnen.

Omdat Jos jarig is besluit een klein clubje om nog even na te blijven bij het zwembad. Jos trakteert en dan blijkt er ook nog een taartje op zijn kamer te staan. Die eten we natuurlijk ook nog even op. Het is erg gezellig, Er zijn een paar groepsleden waar ik het goed mee kan vinden. Een aantal van hen zij erbij.

Ik spreek met Kay af om een beetje te gaan shoppen. Net als ik heeft zij behoefte om even niet met de groep dingen te ondernemen. We scoren wat T-shirts, lopen langs het FEWA meer en lunchen samen ook een klein hapje. Kay heeft wat Indische roots en een familielid van haar heeft een van de betere Indische restaurants in Haarlem. India Palace op de gedempte oude gracht. Moeten we een keer proberen dus.

Ik regel de was bij een lokaal winkeltje en voor 300 roepie zijn de belangrijkste kledingstukken weer lekker schoon. Het hotel berekent 100 roepie per kledingstuk dus dit is een stuk beter.

Na de lunch fris ik me even op in het hotel en daarna verwen ik mij met een ‘Trekkers Touch’ massage. Een massage van anderhalf uur waarbij alle, let wel alle spieren worden aangepakt. Regelmatig word ik in een soort houdgreep genomen en wordt er aan me gesjord. Ik ben een beetje bang voor mijn rug, maar gelukkig gaat dat goed. Een beetje akward als mijn billen gemasseerd worden. Maar ja die spieren hebben ook hard gewerkt. Zelfs mijn gezicht neemt ze onderhanden. Er worden allerlei oliën in mijn baard en haar gesmeerd. Hete lappen, kruidenolies. Heerlijk. Zelfs mijn oogleden worden gemasseerd. Huh? Gewoon pijn doet het als ze een knoop onder mijn schouderblad vind. Die gaat ze met grote kracht te lijf. Dat doet goed zeer maar het resultaat is wel fijn.

Morgen een lange rit naar Chitwan. Maar eerst nog even een lekker nachtje in dit luxe hotel.

De laatste dag van de trekking. Een kort stukje van drie uur. Maar voor het zover is gaan we eerst nog even genieten van de zonopkomst. Man,man wat is dat weer spectaculair. Het lijkt wel of het mooist op het laatst is bewaard.

Maar voor het zover is, eerst ontbijten. Ik heb zowaar honger. Ik heb ei met toast, en eet de toast van iemand anders ook nog op. Jos is jarig en de keuken heeft een taart gemaakt.

Voordat we op pad gaan eerst nog even een groepsfoto voor het Annapurna massief.

Geheel onverwacht lopen we langs de Annapurna range naar beneden. We blijven plaatjes schieten.

Ditris onze hoofdgids legt ons nogmaals de bergen uit. Het lukt maar slecht om de namen te onthouden. Gelukkig hebben we de app.

Machhrepuchhre, ook wel fishtail genoemd heeft van deze kant een ander gezicht. Ditris legt uit dat het de kop van de tijger is. Ik zie het wel.

Veel te snel naar mijn zin zijn we in Phede, eindpunt van de trek. Een bus langs de luidruchtige, snelweg wacht ons op. We verwelkomen Willem, onze reisbegeleider, weer die ons komt ophalen nadat hij Karin naar het ziekenhuis heeft gebracht.

We rijden naar Pokhara maar stoppen onderweg nog even bij een Tibetaans vluchtelingenkamp/tempel. Het kan ons niet bekoren. We zijn vies en moe en willen naar het schone hotel.

Helaas zijn we nog te vroeg om in te checken dus gaan we eerst naar een Reataurant. Ik eet een heerlijke pepersteak met Lassi (vruchtenmilkshake) en bier voor 1700 roepies. Dat is ongeveer 14 euro. We nemen afscheid van onze gidsen en porters. We betalen 65 euro per persoon voor 8 dragers en 3 gidsen die ons 12 dagen enorm hebben geholpen. Zij krijgen ongeveer 1500 roepies per dag betaald = 1,20 euro. Geld is dus meer dan welkom. En dan zijn er nog medereizigers die klagen over het bedrag.

De rest van de dag gebruik om bij te komen op mijn hotelkamer. Ik sorteer de was want al mijn kleren zijn meer dan vies. Ik douche twee keer en neem even de tijd voor dit blogje. Heerlijk

Ik ben een beetje in mineur omdat het afgelopen is. De trekking was echt de moeite waard, behalve de overnachtingen. Naar verluid is de Everest trail nog viezer. Ook het eten valt me slecht maar nu ik beneden ben komt de trek terug. Ik heb genoten van de wandeling en heb het goed doorstaan.De Himalaya is anders dan ik had verwacht. Ook heel verwarrend. De boomgrens op 3200 meter, regenseizoen maar ook vier jaargetijden. De bergen zijn enorm, hoogteziekte is een serieus ding. Ik ben blij met deze ervaring.Ik heb genoten van het landschap, de mensen, het weer. (Ik word poepbruin). Ik heb enorm veel foto gemaakt. Te mooi.

Vandaag staat een zware etappe op het programma. We lopen iets van 18km en 900 hoogtemeters. Het ochtend deel is spectaculair, het middagdienst is gewoon saai.

We starten voor ons doen best vroeg. Aan 8 uur zijn we weg. Het eerste stuk is best pittig maar daarna lijkt het wel of we in een heel ander ecosysteem rondlopen. We lope n over de langste hangbrug tot nog toe.

We krijgen er geen genoeg van. Het Nepalese landschap is spectaculair. We lopen over de langste en de oudste brug. De laaste is voor een groot deel van bamboo.

Het middag deel is gewoon saai. Een dirtroad die eindeloos op en neer gaat. Wat ons bezighoud zijn de gewone mensen op het land.

We zien veel plattelandsmensen. De ouderen zien er erg doorleefd uit. Zo ook een van de porters. Ik schatte hem op 70 maar hij blijkt 55. Het leven in Nepal is hard.

Ik maak hele mooie foto’s van de Himalaya. Het mooie van de dag zit in het avondeten

Vandaag eten we samen met onze dragers Dal Bat . Het is een wat ongemakkelijke setting. We spreken elkaars taal nauwelijks maar toch heel gezellig. Kay heeft Indische roots en spreekt Hindi. Daarmee kan ze zich verstaanbaar maken bij een van de mannen. Die vertelt zijn levensverhaal. Op zijn 13e alleen naar India om te werken in de keuken van een Restaurant. Het geld gebruikt hij om zijn zusje te laten studeren. Zijn ouders zijn allebei doofstom. Dat is niet best in Nepal. Nu is hij 23 en werkt hij als sjouwer. In de tussenperioden werkt hij op iemand anders land om te helpen met oogsten. De helft mag hij houden als loon. Wat een leven. En dan komen wij daar als dikke toeristen geld uitgeven.

Ik geef hem mijn eten. Zij eten elke dag Daal Bat bij lunch en diner. Moeten ze zelf betalen. Mijn egg curry is in no time verdwenen. Ik geef hem bier. Dat krijgt hij niet vaak. Ook bestellen we Raksi, een soort rijstwijn. Dat gaat hem te ver. Ik lust dat wel, net als de glaasjes van de anderen. Met iets teveel op, maar een ervaring rijker ga ik naar bed. Gelukkig voor de laatste keer in zo’n vieze lodge.

Een korte trek is het bericht vandaag. Weinig hoogteverschil en heerlijk weer. Ik verwacht er niet teveel van. We kennen de route al van de heenweg. Hoe kan je je vergissen.

Ook wat minder bericht. Karen is met hoogte ziekte verschijnselen geëvacueerd. Met de helikopter naar het Pokhara hospitaal. Onze reisleider is met haar mee dus wij moeten ons redden met de Nepalese gidsen. Maar dat lukt nu prima.

De route is echt prachtig. Ik maak heel veel foto’s. Helaas niet met de telefoon. Naarmate we dichter bij de finish komen, komt de kleur weer terug. Bloemen, versiering, maar ook mensjes die met dagelijks leven bezig zijn. Prachtig.

Uitdaging van de dag is de trap naar Chomrong. Sodemieter, wat een teringeind omhoog. Maar boven wacht ons het koffiekraampje. Ik heb mezelf Cafe Mocha beloofd. Die smaakt echt fantastisch.

Erwin vindt het nodig om een hoorn van een Waterbuffel te kopen. Het ding weegt 5kg. Hij maakt indruk op de Nepalezen. Die vinden het wel mooi zo’n gekke tourist.

In Jinhu is er een optie om naar de hot water springs te lopen. Ik vind het wel best. Ik geniet met een bier op het terras van het hotel. Ik koop ook een zak chips. Wat een luxe. Vanavond heb ik weer een kamer voor mezelf. Heerlijk. Ik vind het fijn met mijn reismaatjes maar s-avonds je lekker terug kunnen trekken is pure luxe.

Morgen weer een lange trek.