Veel en zwaar getraind de laatste tijd. Een beetje te zwaar zelfs. Ik wilde meer dan mijn lichaam aankon. Min of meer noodgedwongen dus begonnen met Taperen. Iets eerder dan ik van plan was. Nou ja Taperen. Drie/vier trainingen in de week is misschien niet helemaal volgens het boekje. Maar wel met een heel lage intensiteit. Zo liep ik van de week met Wouter een IJsselrondje. Geweldig leuk. Toch een km of 7,5.
Voor vandaag wist ik niet hoe mijn benen zouden voelen. Beetje stram mijn bed uit en toch gewoon op pad. Al in de eerste kilometers voel ik het. Het Taperen slaat aan. Sterke benen, veel kracht en energie. Wat is dat toch een heerlijk gevoel. De kilometers vliegen voorbij. Uiteraard neem ik de tijd voor mijn ontmoetingen op de Veluwe. Een kampeerder op de Posbank? Kom ze wel vaker tegen maar dan toch beter verstopt. Een hert kruist mijn pad. En ook weer veel zwijnen. Deze keer een andere groep verder naar het Noorden met ook weer een flinke groep biggen. Streepjes zijn er al vanaf. Zij hebben een stuk op mijn route gelopen en de geur is nog flink aanwezig. Zwijnen ruiken anders dan herten, anders dan hooglanders en anders dan (wilde) paarden. Ik probeer de geur te benoemen maar heb daar moeite mee. Deze wildfotografe heeft het over een ‘maggi-geur’. Zou kunnen.
Verder ben ik vooral bezig met de voorbereidingen van de UTMR. De organisatie is nogal zenuwachtig en bijna wekelijks krijg ik mails met aanvullende eisen. Paspoortkopie opsturen omdat de tassen over de grens vervoert moeten worden, check van de telefoonnummers, bericht dat ik zonder ‘search & rescue verzekering’ niet mag starten.
Als een helikopter je van de berg af moet halen, loopt dat snel in de duizenden euro’s. Ik dacht dat ik daar al voor verzekerd was. Gelukkig heb je hier weer allerlei vergelijkingssites en daaruit blijkt dat de OHRA dat toch niet doet. Ook maar meteen goed geregeld. Ook blijkt dat de camping in Grachen niet meer bestaat. Had bij de VVV geïnformeerd. Dichtstbijzijnde camping is een half uurtje rijden. Plannen gemaakt tot Mirjam onze Traildokter berichtte dat ze een plekje over heeft in de hut. Plannen weer omgegooid.
Nu nog een weekje werken en trainen en dan de tassen pakken. En ja hoor, terwijl ik dit schrijf weer een extra berichtje van de UTMR organisatie over de grootte van de tassen die afgegeven mogen worden.