2017-09-06 UTMR Stage 1 van Grachen naar Zermatt, 36km en 2200 D+.

De eerste wedstrijddag begint om 6 uur in de ochtend. We krijgen een beetje wonderlijke briefing waarin verontschuldigingen worden aangeboden voor het gedrag/afwezigheid van Lizzy Hawker. Zij is meervoudig UTMB winnares, een ultratrail fenomeen maar ook de Racedirector. Zij treed bepaald niet graag op de voorgrond en heeft duidelijk een gedragsprobleem. Onlangs las ik haar boek en kreeg ik toch een heel ander beeld. Wonderlijk. Maar na een vrolijk Alpenmuziekje worden we uitgezwaaid door Mirjam en Tom. Zij zijn zo sportief om vroeg voor ons op te staan. Morgen lopen zij de volledige ultra van 170km

Al snel zien we Grachen niet meer en zijn we in de bergen.

We beginnen de dag met een klim van 1000 meter naar de Galenberg en vervolgens de Europahutte op 24oo meter waar het eerste CP is. We mogen er 6 uur over doen. Dat lijkt realistisch en te doen. Dat klopt. Ik doe er 4 uur over en een groot deel van de zorg valt weg. Dit lijkt goed te gaan.

Lastig stukje op 2300 meter plus. Klimmen en klauteren over rotsig parcours. Toch is het goed te doen. Alleen, het gaat niet snel.

Na de Galenberg gaat het een stukje makkelijker. Het landschap is wat glooiender en we dalen weer wat af. Het parcours is niet altijd even makkelijk maar niet extreem. Het klimmen gaat mij goed af. Voor mijn doen dan. Van de 120 lopers die meedoen aan de 4 stage loop ik ergens op positie 100. Achteraan dus. Ik vind het prima. 

De uitzichten zijn zondermeer spectaculair.

Ik ben aan het genieten. Dit is waar ik voor kom. Vergezichten, beklimmingen, mooie mensen en een leuke sfeer. Ik kan heel erg goed in mijn ‘eigen race’ komen. Wat de anderen doen kan me niet schelen. Dat ik achteraan loop evenmin. Doel is genieten, en als het even kan op tijd finishen. Dat lukt allebei. Mentaal zit het allemaal goed.

We worden een uitgehakte tunnel ingestuurd. Aan de andere kant een stuk dalen en komen we bij CP1 de Europahute. Een redelijk verzorgingspunt met genoeg te eten en te drinken. Is wel een punt want later zal dit nog een rel worden. Voor de ultra’s is er nergens ‘echt eten’ 

Eerste checkpoint. Ruim 1000 meter geklommen. Op de boarding staat de volgende etappe netjes aangegeven.

Na de Europahutte gaan we op weg naar de langste hangbrug van Europe/Wereld. Toch iets waar ik naar uit keek. 

De brug is bijzonder. Het valt nog niet mee om hierover heen te wandelen. (Rennen mag niet). De vallei is een paar 100 meter diep. Met hoogtevrees moet je hier niet overheen willen. 

Matterhorn

Tijdens het volgende deel worden we meerdere keren op de Matterhorn vergast. Het is een spectaculair gezicht. De bewolking is precies genoeg voor indrukwekkende beelden. Het gaat nog steeds goed.

De finish in Zermatt stelt niet veel voor. Net als de drank en voedselpost in het tentje.

Ik loop nog verkeerd in Zermatt en en als ik door de lokale bevolking weer op de goede route wordt gezet kom ik toch bij de finish. Die stelt niet veel voor. Ik haal snel mijn spullen in het bagagedepot en ga naar het hotel. Onderweg koop ik bij de COOP een blikje alcoholvrij bier. In mijn luxe hotelkamer val ik in slaap en wordt net op tijd wakker voor het diner.

Conclusie: De eerste dag bevalt mij uitstekend. Ik loop de etappe in 8 uur. Veel sneller dan de limiet van 12. Dat stelt gerust voor de komende dagen. De uitzichten zijn geweldig. De sfeer is goed. Geslaagde eerste dag.