Lastige momenten

Donderdag moet ik aan het eind van de training een stuk wandelen. Mijn kuit geeft signalen af van overbelasting. Deze keer de rechter. In één klap zie ik al mijn plannen in duigen vallen. Komend weekend geen nieuwjaarssloop voor mij en de marathon van 14 januari lijkt mij ook niet reëel, laat staan verstandig. Vandaag loop ik een minirondje nadat ik de afgelopen dagen mijn kuit wat extra verwend heb. Het gaat goed en bevestigt wat ik al dacht. 

Mijn algehele conditie is prima. In die zin is een marathon geen enkel probleem denk ik. Mijn spierconditie is echter wat anders. Ook mijn gewrichten zijn wat overbelast. Een deel van de oorzaak vindt zich in de wat rommelige trainingsopbouw. Tussen de bedrijven door probeer ik zo goed mogelijk en zo regelmatig mogelijk te trainen. De laatste maand met wisselend succes. Is dat normaal gesproken niet zo’n probleem nu merk ik toch dat ik daar last van heb. Toch de leeftijd? Ik twijfel daar nog wat aan . Hoewel het vast een factor is. Een deel van de oorzaak is mijn gewichtstoename. Na twee jaar fitness ben ik daar mee gestopt. Mijn spiermassa is flink toegenomen. Mijn vergelijkingspunt is 2012 tijdens de Transalpine. Inmiddels 10 kilo zwaarder! 

De overbelasting van de kuit zit in wat ik de klimspieren noem. Ik ben geen technische loper, ik loop op kracht. Ik heb al eerder gemerkt dat ik voor klimmen andere spieren gebruik. Daardoor kan ik na een klim ook vaak versnellen waar anderen moeten bijkomen. Het is geen wetenschap maar gewoon ervaring op gevoel. De ‘ helse’ training van onze invaltrainer Peter op donderdag  is redelijk pittig. Drie rondjes Sonsbeek met flink wat klimwerk op de Apeldoornseweg. Ik loop hier bepaald niet de kantjes vanaf en loop voorin. Nu is de groep niet zo groot maar als ik Herbert kan bijhouden doe ik goed mijn best. Bij de laatste beklimming voel ik de kuit al opspelen. Bij het uitlopen gaat het mis. 

De nieuwjaarssloop van zaterdag met flink wat hoogtemeters is mij een brug te ver. Op zondag loop ik voorzichtig een rondje van een kilometer of 5. De vlakke delen gaan noemenswaardig zonder problemen. De beklimmingen voel ik meteen. Het bevestigt wat ik al dacht. Ik wijt de oorzaak aan lactaatophopingen en verkorte kuitspieren. 

Behandelingmethode is een triggerpoint van Job en rekken en strekken. Moet maar een afspraak maken. Daarmee is de korte termijn denk ik afgedekt. Voor de lange termijn is gecontroleerder trainen toch nodig. Regelmatiger, iets meer gedoseerd. Ook ga ik nog iets actiever aan mijn gewicht werken. Dat vind ik nog het moeilijkst. In de wetenschapsbijlage van het NRC een special over gewichtsafname. Moraal van het verhaal. Minder calorieën erin dan eruit. Opmerkelijk de notatie dat sporten slechts een zeer beperkt middel is. Het is makkelijker om 750kC minder te eten dan te verbranden met sport. 

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *