Louis XIV. Voor mij de startlocatie van de dag.
Wat doe je als je een dag stuk te slaan hebt in Parijs? Dan ga je natuurlijk een trail lopen. Monique moet voor haar werk naar Parijs en deze keer ga ik mee. Zij zit de hele dag in vergaderingen vast en wij staan om 10 uur bij Gare du Nord. Hier scheiden onze wegen. Het is nog een hele tour om naar Versailles te komen. RER B en C. Overstappen op Mont Michel. Reis is gratis blijkt door ‘smogalarm?’ Uiteindelijk sta ik om 11 uur op station Versailles en ga ik op zoek naar het Chateau en maak ik mij klaar voor de trail. Het is 10 graden en de zon schijnt te komen. Korte broek had zeker gekund maar ik had twijfels en uiteindelijk 3/4 meegenomen. De start is een rondje in de tuinen van Versailles maar ik had van tevoren al bedacht dat dat een beetje onzin was. De tuinen zijn natuurlijk mooi maar de entree is €8 euro. Beetje zonde voor een paar km. Ik maak een foto/filmpje van Louis XIV voor het chateau.
Spannender dan dit kan ik de parken niet maken
Al vrij snel kan ik toch de route oppikken maar ik heb geen idee hoeveel km ik oversla. De gpx bevat een route van 50km. Sla ik 2, 3? km over? Uiteindelijk blijken het er 5 te zijn. Ook goed. De eerste kms gaan door de stad/winkelstraat maar al snel duik ik een park in en begint de trail. De trail gaat door alle parken tussen Versailles en de Eiffeltoren in. Het is een enorm geslinger en inderdaad kan je via veel groen een behoorlijk end Parijs binnendringen. Helaas zijn de parken saai. Onnoemlijk saai. Ik ben blij met elke eendenvijver maar ook die stralen een enorme treurigheid uit. Park Angerenstein is spannender dan al die parken die ik doorkruis. Ik krijg dan ook een enorme dip op km 25-35. Ik ben er helemaal klaar mee.
Maar op dat moment kom ik uit bij een fantastisch uitzicht over Parijs. Ik krijg weer wat zin en verheug mij langs “La Seine” te lopen. Dat is gelukkig iets wat mij opbeurt. Ik ben dan op km 35 en moet nog ergens tussen de 10-15km lopen. Mooie stukken wisselen zich af met een kilometers lang betonbedrijf met een oneindig aantal betonmolens (vrachtwagens). Gelukkig zie ik de Eiffeltoren opdoemen en dat geeft energie. Wat is het toch een prachtig ding. De uitstraling van deze stalen kolos is fenomenaal.
Op km 45 druk ik mijn klokje in. Ik sta onder de Eiffeltoren naast een afzetting en 10-tallen zwaar bewapende mannen. De Eiffeltoren is onbereikbaar zonder entree. Ik koel snel af en kleed me weer aan. Ik ga op zoek naar mijn hotel.
Eiffeltoren is de finish. De 80km finisht op de eerste etage.
Conclusie: Leuk dat ik route van de ECO trail de Paris gelopen heb. Ik beschouw het als een louterende ervaring. De trail zelf is ontieglijk saai. Ik denk dat ik een marathon op de baan nog spannender vind. Waarschijnlijk is de sfeer leuker in wedstrijdverband. Trots op mezelf dat ik de onbedwingbare neiging om op de metro te stappen kon onderdrukken. Verder vind ik er niks van. De startlocatie en de finishlocatie zijn fantastisch, de rest is gewoon nou ja, niks dus.
Pont Neuf, geen onderdeel van de trail maar wel heel kenmerkend.
