Startlocatie van de Zugspitze Ultratrail in Grainau
Nu ik een beetje gewend ben. En weet dat ik niet boven de 1500 meter kan komen kan ik plannen maken voor de parcoursverkenning. Ik heb de route van de ultratrail in mijn gps geladen en kan dus het eerste stuk zeker lopen en het laatste stuk misschien.
Eerst wil ik de startlocatie vinden. Kunnen we daar straks een auto kwijt. Waar is het ergens. Hoe ziet het eruit. Het kost wat moeite om het te vinden. Mijn gps wijst een bepaalde kant op maar de wegen daarnaartoe lopen allemaal dood. Uiteindelijk vind ik de locatie lopend op een kilometer of drie van de camping. Omdat alle deelnemers van de andere afstanden op een andere locatie starten en wij relatief vroeg vermoed ik dat parkeren hier geen probleem gaat geven.
Op meerdere plekken vers bergwater. Ik heb het niet gedronken maar verfrissend was het wel.
Het eerste stukje gaat door het dorp om al snel via een parkje het bos in te verdwijnen. Het pad is absoluut niet technisch. Uiteraard klimmen maar redelijk constant en niet over moeilijke ondergrond. Al snel passeer ik de 1000 meter grens op km 10. Dit is allemaal goed te doen. Hierna begint de eerste serieuze beklimming. Dat is het doel van de dag vandaag.
De grens is er wel maar is een beetje in verval
Ergens hier passeer ik ook de grens met Oostenrijk. Paspoort is niet nodig. Het parcours loopt langs een skibaan. Dat geeft mooie doorkijkjes maar ook loop ik volop in de zon. Ik vind het prima. Voor de loop straks is het wel nodig wat te smeren. Je loopt veel door bosrijk gebied maar in die paar dagen vang ik toch heel wat zon.
De berghelling gaat goed. Tuurlijk is het 600 meter klimmen maar dat gaat me goed af. We lopen helemaal tot aan de rotswand en gaan dan omhoog. Ik haal een aantal wandelaars in die zich allemaal afvragen wat die mafkees daar doet in zijn hardloopkloffie. Er zijn er maar weinig die ooit van de trail gehoord hebben.
Op ongeveer 1500 meter ben ik weer in enkeldiepe sneeuw beland. Het pad rechtdoor is weer helemaal wit. De laatste 100m klimmen doe ik mezelf cadeau. Ik heb genoeg gezien. Naar beneden is goed te rennen. Niet heel hard maar toch een redelijk tempo. Ik loop toch nog weer een stukje verkeerd maar stuit dan op deze berggeit. Foto is met een oude iphone. Na 36km doe ik mezelf een plezier met een lekker pilsje op het terras.
