Ik sta oog in oog met een bronstig hertebeest. Hij staat op mijn pad op nog geen 30 meter. Het beest schrikt van mij en zet het op een lopen. Pas dan heb ik hem in de gaten. Hij steekt het pad alsnog over en stampt het bos in. Dat is nog eens andere koek dan een ree-tje. Machtig beest! Een stukje verder op de bronstweide hoor ik pas vrij laat drie herten burlen. Ik was al bang dat het voorbij was. Twee herten lopen achter elkaar (?) door het dal. Ik maak een foto maar dat gaat nergens over zonder telelens.
Ondertussen strijkt de zon over het gras. De Veluwe op zijn mooist. Ik ben weer vroeg. Met een muziekje op hobbel ik weer naar huis om vlak voordat ik de Veluwe verlaat nog verrast wordt door twee reeën die mijn pad kruisen. Mooi besluit van de trainingsweek.
