De winter heeft keihard toegeslagen. Strenge vorst. De gesprekken gaan over de elfstedentocht en wie wel en wie niet mogen meedoen. Ik heb wel wat met de winter. Als is het alleen maar omdat mijn herfstdip nu lekker snel voorbij is. De sfeer wordt anders op kantoor. Het kerstgevoel begint een beetje te komen. (Ik heb ze al gezien, huizen in kerstsfeer!) Ook de trainingen worden anders. Onze groep is opeens een stuk kleiner. Dinsdagavond was het echt erg koud met gure wind en gevoelstemperaturen en de groep was al redelijk uitgedund. Donderdag was het alleen maar koud zonder wind en dat loopt heerlijk. Feeëriek als we langs de IJssel lopen zelfs volgens een van de atleten die wel was op komen dagen. Het groepje was niet groot. Ook de eerste wedstrijden beginnen al angstig te worden. Is het niet te glad, wordt het niet te koud? Ik snap het wel, de verantwoordelijkheid is groot. In Amerika hebben ze hier wat op gevonden. Sneeuwkettingen, spikes etc. Zelf trek ik mijn trailschoentjes aan. Een soort winterbanden. Je glijdt nog steeds uit maar wel minder.
Vorig jaar zijn er ook veel trainingen uitgevallen vanwege het weer. Toen al hadden we bedacht dat we een meldsysteem nodig zouden hebben. Immers dat de training wordt afgelast wil niet zeggen dat we niet gaan lopen. Dus in die gevallen. Let op Twitter!
