Lekker Weg

Vandaag stond de Siebengebirgstmarathon op het programma. Helaas hebben zowel René als Frans zich af moeten melden. Om één of andere reden heb ik gewoon niet zoveel zin om alleen naar Duitsland af te reizen en ik verken de alternatieven. Er zijn verschillende uitnodigingen zoals een stukje rennen langs het strand parcoursverkenning (40k, strandrace 27 jan) als een trailtraining in de Ardennen (25k). Ik heb geen zin in een autorit.

Plan B is een heuveltraining op vrijdag en een RDL in mijn eigen gebied. Vrijdag dus mijn Emmapiramide (8x deze keer) en vandaag mijn Favoriete Rondje. Het Rondje krijgt een beetje een extra dimensie omdat ik hem uitbreid naar 35km. Van het weekend vind ik nl op de TAR site een trainingsschema.

Bij het bestuderen hiervan valt de omvang mij een beetje tegen. Is dat alles? Het is een 12 weeks schema en er is maar één week die mij opvalt nl wk 9. 7 dagen lang RDL beginnend van 32k naar 35k. In één week 245k. Dat is wel veel. Mijn standaardrondje is 31k dus er moet iets bij als ik mij naar het schema wil richten, vandaar.

Vanmorgen dus weer heel vroeg opgestaan, althans om 6 uur ben ik klaarwakker. Bioritme? Eenmaal op weg moet ik denken aan de Full Moon Runs die ik de laatste tijd tegenkom. In Soest en Nijverdal kan je elke maand terecht als je dat leuk vind. Vannacht is het volle maan en gisteren waren er weer de FMR’s maar in plaats van ‘s-avonds neem ik hem ‘s-ochtends. De volle maan is spectaculair. Op de foto komt dat niet helemaal over.

Het is natuurlijk erg rustig in het bos want het heeft geregend en de temperatuur ligt rond het vriespunt. De gemiddelde Nederlander haakt dan af en ligt tussen de lakens. Ik vind het prima. Na een half uur begint het een beetje licht te worden en zie ik mijn eerste groep reeën (4 stuks) vlak na de koningsweg. Aan het begin van het kerkepad zie ik de volgende groep (weer 4). Bij de lange juffer gaat de muziek aan en is het wildspotten voorbij denk ik. Tot mijn niet geringe verbazing kom ik bij de Posbank twee keer een groep herten tegen. De eerste keer een stuk of 10, de tweede keer ben ik gestopt met tellen bij 15. Bijzonder want op deze plek gebeurt me dat niet zo vaak.

Op de Posbank een extra lusje. Ik probeer een doorsteek te vinden maar dat lukt niet helemaal. De km’s lopen op  en op km 28 overweeg  ik de Marathon afstand vol te maken. Doe het toch maar niet. Na een ruime 34 km ben ik weer thuis. Mooi. De week sluit ik af op een mooie 93km. De maandagtraining (herstelloop) schoot er deze week bij in anders had ik de 100k volgemaakt. Ik loop voor op mijn trainingsschema maar het gaat makkelijk. En bovenal, ik vind het leuk!

Het is woekeren met je tijd als je veel wilt lopen en toch ook een gezinsleven wil hebben. Met een beetje passen en meten lukt dat echter wonderwel. Het helpt dat ik een ochtend loper ben. Soms lukt het te goed en vind ik zo’n briefje terug. Daar word ik dan heel blij van!

Donderdag staat een 15*200 en 15*100 training op het programma. Wat ik over het hoofd gezien heb is dat de training op de baan wordt gegeven. Omdat ik in mijn herstelweek zit lijkt een dergelijk intervaltraining nou niet het beste recept. Ik loop de intervallen en de pauzemeters dus in één tempo op de baan! Pfeww. Het is maar goed dat ik niet goed gelezen heb anders had ik waarschijnlijk een alternatief gezocht. Tijdens de training gaat het uiteraard ook nog regenen. Gelukkig heb ik een goede waterdichte jas die de test prima doorstaat. Nog wel wat touwtjes beter stellen maar ik ben behoorlijk onder de indruk. Het levert wel een amusant patroon op google maps op. Kon ze niet helemaal goed tellen maar het zijn er een stuk of 25.

Op vrijdag natuurlijk heuveltraining. Deze keer probeer ik de Emma Piramide Oost training. Ook wel bekend als “De Muur”. Ik raak de tel helemaal kwijt maar achteraf blijkt dat ik 8 keer de muur overwin. Het officiële hoogteverschil is 45 meter. De garmin is erg onnauwkeurig als het om hoogtemeters gaat. Het levert wel weer een amusant patroon op. Aardig is dat ik op de 6e of 7e beklimming tegen twee reeen oploop die de weg oversteken. Die zie ik hier niet zo vaak.

Een andere vreemde ontmoeting is met één van onze CIKO atleten. Die is op weg naar een rustige training….. in een auto. Start 2 km van huis. Ik noem bewust geen namen maar het moet niet gekker worden!

De foto is gemaakt binnen de eerste 10 km. Weet niet precies meer waar. Heb het warm. Nu nog wel. Inmiddels is de officiële tijdwaarneming vastgesteld op 3:40:49. Winnaar doet er 2:48 over. Het aantal tijden onder de 3:30 vind ik vrij hoog. Sterk deelnemersveld!

Afgelopen maandag was ik in staat om een korte hersteltraining te volbrengen. Dinsdag heb ik mijn dochter verhuist en laminaatvloer gelegd en sindsdien ben ik gesloopt. Morgen maar weer gewoon lopen.

’t is voor niks Marathon. Ik ga met geen enkele verwachting naar Geldrop. Lekker lopen en dan maar zien welke eindtijd daarbij hoort. René kan er helaas niet bij zijn. Hij is verstandig. René ik kan nu uit ervaring melden dat het parcour beslist geen goed gedaan had aan je voeten. Dus goede keuze.

Vlak voor vertrek kreeg ik nog bericht dat Paula in plaats van Ohlne Spa Ohlne toch hier zou verschijnen. Ook al weer verstandig. Gert loopt de 30 en Paula vergezeld hem maar niet zomaar natuurlijk, dat heeft een prijs. Een prijs die Gert graag betaald.

We gaan op de foto met de persoon die het startschot geeft. Zwarte piet heeft zijn verkeerde schoenen aan anders had ie zo meegekund. Achteraf blijkt Gert volstrekt respectloos met de goedheiligman omgaat. Gelukkig loopt hij incognito anders had hij beslist in het boek terecht gekomen.

De wedstrijd gaat over de Peel. De peel is erg droog en daar hebben wij nog geluk mee. Ik loop op mijn gevoel en loop deze keer met Frans mee. Het tempo ligt op een 12 per uur. Het loopt allemaal weer erg makkelijk en redelijk relaxed kom ik de eerste km door. Na 10 km ben ik Frans opeens kwijt. Meestal zit hij voor mij maar vandaag niet.

Ik trek door tot een km of 26-27 en merk dan dat ik dat geen 42 km ga volhouden. Het tempo moet terug. Met een km of 10-11 loop ik de Marathon uit zij het dat ik het steeds zwaarder krijg. Ligt het aan het parcour? Veel Mul zand. Waren die hellingen in het begin ook? Op km 35 loop ik voorbij een kerel die volledig underdressed is en zichzelf keihard is tegengekomen. Het gaat goed met hem zegt ie, maar zo oogt hij niet. Hier krijgen we ook nog eens een bui over ons heen. Het wordt bikkelen en ploeteren.

Hier komt de mentale training van Jan om de hoek, ook de woorden van Ed (Marathonplus) komen meermaals door mijn hoofd. Ik overwin mijzelf en het tempo blijft er enigszins in maar ik heb het zwaar. De finishlijn passeer ik op 3:41 maar het kan ook een minuutje schelen. Het wachten op Frans duurt lang en ik heb het koud. Ik koop een kop soep en trek mijn warmtedeken om mij heen. Na een half uur ga ik naar binnen. Te koud. Volgende keer maar anders regelen.

Tja wat kan je van deze marathon zeggen. Het parcour is zeker mooi. Tot km 27 heb ik er zelfs van genoten. Mijn wedstrijdopbouw was slecht. Ik weet toch inmiddels beter maar mijn eindtijd is aardig. Waar ik vandaag tevreden over ben is dat ik de wedstrijd uitgelopen heb terwijl mijn benen iets heel anders riepen. Dus al met al redelijk tevreden.

Was wel weer heel gezellig aldaar. Weer veel mensen getroffen en ook was er weer taart gebakken. Dat moet Petra geweest zijn. (bedankt was lekker) Leuk dat wereldje van Marathon liefhebbers. Ook heb ik weer geluk met de Tombola. Deze keer een keukenschort van ” The beertender”

Tot slot. Onderweg nog gesproken met iemand die de IJsland-7-daagse heeft gelopen. Toevoegen aan het lijstje?

Ik heb het schema er achteraf nog maar weer eens bijgepakt. Ik vergis me wel vaker.  Het staat er echt. Herstelloop i.v.m. massale deelname aan de 7^^-loop van 1/4 tot 3/4 uur. Da’s kort!

In het uiterste geval dus een km of 8 en dat vind ik gewoon te weinig voor de dinsdag training. Ik probeer altijd een km of 15 te lopen of korter als het intensief is. Dus ik vertrek iets eerder van huis om met een omweg naar de club te lopen. In mijn hoofd speelt het idee om dat ook op de terugweg te doen. Samen 8-9 km extra + de 8 van de hersteltraining maakt 16 = prima.

Toen ik in de gaten kreeg dat Gordon de training gaf had ik al nattigheid moeten voelen. De hersteltraining van een paar jaar terug van 18 km is nog steeds onderwerp van gesprek in de groep en is al bijna een legende. Als we bijna weer terug zijn bij de club voel ik het al. Ik loop in het rood. Ik krijg het koud en ik weet dat als ik even ga zitten met een kop thee om dan terug te lopen ‘m niet gaat worden. Dus even kiezen op elkaar en naar huis. Thuis staat de teller op 23 km. Hersteltraining, nondeju.

Eenmaal thuis lang en warm douchen. Ik ben wederom erg blij met de herstelsloffen. Ik noem ze tegenwoordig Janna’s.