Het kriebelt. De laatste Marathon is alweer van November en hoe moet het dan met December. Nou had ik al eerder gehoord van de Silvester Marathon van Jo Schoonbroodt. Een mooie gelegenheid om de dingen te combineren. Het lopen van een marathon en eens de hand te schudden van Jo.
De Silvestermarathon is bovendien een marathon die erg goed in mijn programma past. Lekker lopen, geen eindtijd, genieten in een groep en dat is precies wat ik zoek. Het is tevens mogelijk om een Ultra te lopen dan worden een paar extra lusjes toegevoegd. Het is verleidelijk maar een strak tijdschema verhinderen deze plannen.
De ontvangst is vanaf 8:30 uur in uitspanning de Nachtegaal in Meerssen. Een dorpje naast Maastricht. Dat betekent om half 7 in de auto. Bijna de gehele weg regent het en ik vraag mij af wat ik vandaag toch van plan ben.
Ik ga redelijk voorbereid op pad. Ik heb vrij veel tijd besteedt aan de parcoursverkenning en met het proberen van het laden van het GPX bestand op mijn Garmin. Na een vreselijk gedoe lukt het mij de bestanden van de website om te zetten naar iets leesbaars op mijn PC. Ik krijg ze niet naar mijn Garmin maar wel in Everytrail. Iets minder handig maar beter iets dan niets. Bij het verkennen van de kaartjes valt mij op dat er veel asfalt tussen zit. Althans dat denk ik. Zit ik even fout. Uiteindelijk is het overgrote deel onverhard en ik zal nog menigmaal betreuren dat ik mijn trailschoenen niet heb aangedaan.
De loop is gratis maar wordt uitgebreid gesponsord (In natura). De nachtegaal schenkt koffie en een busonderneming verzorgd met twee bussen het transport naar de start, de bron van de Geul te Lichtenbusch(D). De route voert ons langs de Geul door het Geuldal naar de Finish. Het miezert, regent maar niemand klaagt. Wel wordt er en masse gebruik gemaakt van de struikjes. Een staaltje wildplassen waar je u tegen zegt.
Na een korte instructie, wat vuurwerk en een startschot worden we weggestuurd. en bijna direct gaan we ervaren wat ons te wachten staat. Wegel en pratsj. In de Nachtegaal had ik al een ontmoeting met Hans Jurriaans van Marathonplus en dat schept een band. Veel ervaringen worden uitgewisseld en de eerste kilometers vliegen voorbij. Op km 11 alweer een eerste verzorgingspost. Ranja! Best lekker.
Tijdens het lopen komen meer ontmoetingen en dat vind ik erg leuk. Er lopen wel wat kanjers in het groepje mee. Een enkeling (Wilma Diericks) haal ik over om lid te worden van marathonplus. Als er iemand in die club past…. Ook komen er allerlei lui naar mij toe die mij dan weer kennen van Marathonplus of mijn blog. Er wordt dus heel wat afgekletst.
De tweede verzorgingspost is op km 24 en daar worden we vergast op Wafels. Saskia heeft gevraagd of zij de loop mocht gebruiken voor een sponsoractie Stichting Mama Alice en heeft voor de lopers wafels gebakken met het verzoek aan het eind op vrijwillige basis te doneren. Ze haalt ruim €600 op. Missie geslaagd en wij tevreden. Op wafels is het goed lopen.
De volgende drankpost komt wel heel snel. Of komt het door het geklets met Vivian Ruijters van losse Veter. Een verslag van de Silvestermarathon niet langs de kant maar van binnenuit. Vivian, mocht je inderdaad belangstelling hebben voor de leukste 
Familieloop van Nederland klik dan hier.
De verzorgingspost is ook sponsor en er wordt ruig getapt, maar ook flink genomen. De Gulpener wintervreund is favoriet. Deze wordt mij door de organisator in de handen gedrukt maar ik ben sterk! Cola en niet anders.
Na een lange pauze hier gaan we weer op pad. Hier is enige verwarring. Iemand in de groep is onwel geworden en zijn verzorging gaat voor. Ik heb er verder niks van meegekregen maar het resultaat is dat de groep in drieen wordt gesplitst. De Ultra en 2* de marathon. Met een kleiner groepje gaan we verder. Na het bierhuis is direct een beklimming. Binnen no time ben ik met een groepje van het parcour af en dan biedt de route op everytrail uitkomst. Schade valt mee, stukje terug en verder
Op dat moment ongeveer is duidelijk dat de marathon ietsje meer wordt. De afstandregistraties verschillen en als ik bij de laatste drankpost kom sta ik al op 41km en anderen pas op 38. Er komt nog zo’n 7 km bij dus vanaf dat moment zijn we gepromoveerd tot ultralopers (met een hele kleine u). Het wordt steeds gekker. Iedereen is al lang doorweekt en vies en nu zijn er nog twee die hun schoenen uittrekken en blootsvoets de rest uitlopen.
De groep ruikt de stal en het tempo gaat stevig omhoog. Ik haak af en ga in eigen tempo door maar het verschil wordt nooit echt groot. Eenmaal gefinishd blijk ik 48km op de teller te hebben. De “officiele” afstand is 46,6km. Ik registreer hem als Marathon. Het lopen gaat weer opvallend makkelijk. Ik kom nooit in de problemen terwijl het parcour toch niet echt licht is. Die Ultra was me ook wel gelukt. De vorm is wel ok dus.
Na de marathon moet ik als een speer naar Haarlem waar ik verwacht wordt voor het diner en oliebollen. Helaas is douchen niet mogelijk dus zullen we deze zut maar gewoon in een plastic tasje doen, dat is voor morgen.
Conclusie:
De Silvestermarathon voldoet aan al mijn verwachtingen en is beslist een hele leuke marathon. De sfeer is zeer aangenaam en ook de organisatie is helemaal top. Voor de omgeving moet ik nog eens terug. De aandacht was erg gericht op de paadjes en de voeten en van de omgeving heb ik dus niet veel gezien. Het weer werkte ook niet echt mee voor het zicht. Bijzonder leuk vond ik de ontmoetingen met een aantal voor mij nieuwe mensen. Ik heb weer genoeg inspirerende verhalen gehoord voor een hele poos. In de groep genoeg TAR finishers dus genoeg gespreksstof. ” De TAR is niks meer dan een georganiseerde vakantie, ‘s-ochtends lekker bezig met je hobby en daarna volledig verzorgd luilakken tot de volgende dag” Tsja, de meneer die dit zei loopt ook wel iets andere afstanden.
Enige klaagpuntje is de verkeerde schoenenkeuze, volgende keer trek ik toch mijn trailschoenen aan.
Volgende keer weer? Nou als het effe kan…
Resteren de foto’s
