Lekker Weg

Een jaarlijks terugkerend familie-evenement is de reden dat ik niet start op de  7^^-loop. Daarbij worden we om 12 uur aan de andere kant van Nederland verwacht en dat betekent of vroeg op, of een kort rondje.

Ik  besluit vroeg op te staan. Als ik mijn besluit meedeel kijkt Monique mij meewarig aan. Het moet niet gekker worden. Ik relativeer en denk aan mensen die uit Afrika komen voor een wedstrijd in Nijmegen (Haile Wint), mensen die hoogtestage in Kenya lopen met het oog op Nijmegen. (Bjorn) Mensen die nog veel eerder opstaan om 4 uur te lopen en dat daarna dezelfde dag! nog 4* !!!! herhalen (Leonie). En ik? Ik sta een half uur eerder op op zondag. Het valt dus wel mee met die verslaving.

Ik ben om kwart voor 7 in het bos. Nog niet simpel om daar te komen want het is echt heel donker. Ik kan mijn voeten niet zien laat staan het pad. In het “vieze bosje” lukt het mij om twee keer verkeerd te lopen. In het bos hangt een spannende sfeer. Donker en mist. Orienteren doe ik nu met andere zintuigen. Na een minuut of 10 loop ik zodoende op tegen een muur van wild-geur. Het kan niet anders dan dat er vlak voor mijn neus een groep herten is gepasseerd. Ik heb ze niet gezien.

Het bos is koud, er ligt ijs op de plassen. Als de zon eenmaal op is wil dat niet zeggen dat je veel kan zien. Dikke mist tovert het landschap om in een spannend theater. Bij het wild-observatiepunt tref ik een hardloopgroep van een man of 20. Verder ontmoet ik vanmorgen niemand, helemaal niemand. Nederland slaapt en ik sta een half uurtje eerder op. Had het niet willen missen. Dan maar hardloop-verslaafd.

De winterperiode breekt weer aan en dat is voor mij een periode van opbouw van duurvermogen. Relatief weinig wedstrijden en veel lange duur.  De focus ligt over een jaar. Het trainings schema en daarmee de opbouw naar meer km begint pas in Januari maar ik heb veel energie over. Twee weken griep helpt ook niet echt. Ik baal er een beetje van dat ik bijna anderhalve week niet heb kunnen lopen en heb er zin in.

Afgelopen donderdag was de opkomst op de club training minimaal. De atleten sparen zich voor zondag, de 7 heuvelenloop. Ik zal er niet bij zijn. De donderdag training op de club  bestaat uit een duurloopje met versnellingen en als het 8 km bij elkaar was is het veel.  Veel te weinig voor mijn energy-level. Ik plak er een rondje aan vast en met een km of 15 lijkt het nog ergens op. De energie komt mijn oren uit en ik besluit vrijdag een extra training in te lassen. In mijn schema is op vrijdag heuveltraining opgenomen en dat ga ik vanaf vandaag weer oppakken. De Emmapiramide van West naar Oost en weer terug. Vandaag stop ik na 6 keer, 18km. Ik overweeg nog een keer te gaan maar de beschikbare tijd is op. Volgende training is pas weer zondag. Red ik het tot zolang?

Op het programma staat een veluwezoomtrail. Dat is wat te hoog gegrepen vanwege een griep. Woensdag meldde Wouter zich af, donderdag besloot ik zelf dat ik onvoldoende hersteld ben en ook René loopt liever niet. Frans aarzelt. Het za me niet verbazen als hij hem vanavond toch gelopen blijkt te hebben. Ik besluit mijn eigen rondje te lopen en ben om 7 uur in het bos. Er hangt een apart sfeertje. Mistsluiers en kou hebben de normale toeristen weerhouden naar het bos te gaan. Het is dan ook erg stil. Geluid draagt ver en menigmaal hoor ik allerlei wild roepen. Maar zien doe ik niks. Al snel merk ik dat de benen wel willen maar dat het lichaam protesteert. Het worden er 22. Ik kort de route in en ben weer verstandig. Mijn gedachten gaan nog even uit naar Leonie. De dame die gisteren het nationaal record verbrak tijdens de 24 uur van  Aulnat, 218 km en een beetje. Ongelofelijk. Maar liefst 10 keer zover als ik vandaag loop.

Voor degene die het gemist hebben. Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Martine is nu bezig met haar WK !! adventureracing in Tasmanie.  Team BART. Stoere tante!! Stoer team.

http://www.runtodream.nl/

Monique is gisteren vertrokken naar Auckland via Hong Kong. Met enige moeite want anderhalf uur voor vertrek ontdekt zij dat haar portemonnee nog thuis ligt. Zonder pasjes geen reis dus in recordtijd even op en neer naar schiphol geraced. Het schopt de dag wat in de war. Ik heb de avond nodig om een beetje bij te komen en dat komt goed uit want dochter is met wat vriendinnen aan het stappen. Ik kruip dus laat mijn mandje in. Ik lees nog net twee twitter berichtjes van Leonie en Ritchie dat zij een 4*4 training hebben volbracht. 4*4 uur wel te verstaan. Beiden lopen zij 148km op één dag als training! Mijn trainingsschema geeft aan dat ik dat straks per week moet lopen! Je hebt Ultralopen en ultralopen!

Nadat mijn dochter thuiskwam het bed in. Om drie uur krijg ik bericht van een veilige landing aan de andere kant van de wereld. Om 6 uur ben ik klaar wakker, maar ik heb geen zin! Gaat wel over denk ik.

Na een kwartier ben ik in dit landschap. Degenen met goede ogen zullen zien dat er drie reeën in zijn verwerkt. Het blijft er bij drie vandaag. Wel zijn er meerdere momenten dat ik wild ruik maar helaas. 

De veluwe doet weer zijn best om zich van haar mooiste kant te laten zien. Pas Onderweg krijg ik nog een déjà vu ervaring.

Deze keer heeft hij zijn broek aan. Waarschijnlijk omdat op dit pad net een wandelaarster voorbijkwam. Ik maak een praatje met de wandelaarster en zij had gezien dat ik de kerel fotografeer. Wat ik niet in de gaten heb is dat hij dat ook ziet. Mijn conclusie is dat de man uit de buurt komt en geen (echte) hardloper is. Hij is nog net zo dik als vorig jaar. Ik spreek met mezelf af dat ik hem de volgende keer aanspreek.

Met dit rondje, rond ik de week en de maand af. Deze week loop ik 80 km en de maand sluit ik af met een 301 km. Ik mis slechts twee trainingen deze maand. Mooi.