2013-09-15 Lochemtrail 31km 275hm. 2:41:44
De lochemtrail. Ik beschouw deze trail als een tussendoortje. Daarmee onderschat ik de wedstrijd volkomen. Een foutje die ik wel vaker maak. De wedstrijd heeft een incourante afstand. Iets van 31km. De hoogtemeters ontbreken. Zelfs de blubber waar ik op hoopte bleek er nauwelijks te zijn. Als ik bij de start sta heb ik ook geen flauw idee welk tempo ik wil lopen. Concept voor een ingewikkelde wedstrijd.
Voor de wedstrijd hebben zich maar liefst 5 Ciko-ers ingeschreven, één ex-Ciko-er en een Ciko liefde. Leuk die belangstelling voor de trails. Met twee auto’s poolen wij naar de camping in Barchem. We parkeren de auto 50 meter naast de inschrijvingspost. Ideaal. Onderweg komen wij langs de Lochemse Berg. Wil ik in de Ardennen nog wel eens onder de indruk zijn van de heuvels, hier heb ik dat niet. Als er dan ook nog een bord langs de weg staat met oktoberfeesten en Alpenfestijn lig ik bijna in een deuk. Ze melken die berg wel uit. Hier begint de onderschatting van de trail al.
Bij de inschrijving is een ook een grote groep van mijn trailvrienden aanwezig. Enkele heb ik al maanden niet meer gesproken. Ik moet mijn aandacht verdelen. Een aantal van hen hebben de TDS of CCC volbracht na de S4Trails. Avonturen waar ik alles van wil horen.
De trail kenmerkt zich door vaste eigenschappen. De relaxte sfeer, de onverstaanbare briefing, de start die uit niet meer bestaat dan een streep in het zand. Ik ben weer thuis en geniet ervan dat ook mijn Ciko vrienden dit weten te waarderen. Zo kan lopen ook zijn.
De wedstrijd besluit ik maar op gevoel te lopen. Ik beschouw het als training en heb geen enkele ambitie anders dan lekker lopen. Al snel zit ik in een tempo van tussen de 11 en 12 km per uur. Ik probeer langzamer te lopen maar krijg dat niet voor elkaar. Ik wordt gepasseerd door Taco, Adriaan en Mark. Met Mark loop ik een tijdje op maar hij loopt te sterk.
Op km 10 komt een treintje mij achterop. Een lange tijd ben ik machinist totdat ik een verkeerde afslag neem. Ik sluit achteraan bij de derde vrouw. Op de eerste verzorgingspost valt het treintje uit elkaar. Lange tijd loop ik met de dame in mijn kielzog maar uiteindelijk passeert zij mij en zal zij voor mij finishen. Ik ben getuige van de strijd met de vierde dame. Die loopt heel sterk. Ziet er mooi uit en de kracht die ze uitstraalt is intimiderend. Na de finish spreek ik nog even met beide dames. Grappig om te horen hoe de fysieke indruk niet overeenkomt met de feitelijke sterkte.
Op km 23 voel ik de kracht sterk verminderen. Ik wijt dat aan te weinig energie-inname. Ik heb wel wat te eten bij me vandaag maar geen gels. (training he). Ik houd het tempo net op de 11. Uiteindelijk finish ik met een gemiddelde van 11,5 p/hr. Lang geleden dat ik een dergelijk stuk met zo’n snelheid liep. Na de wedstrijd zit er dan ook flink pijn in de benen. Vroeg naar bed.
Laurens is zoals verwacht als eerste bij de streep. Ergens in 2:27. Een mooie tijd maar ergens verwachtte ik dat hij sneller kan. Heb daar Laurens over gesproken maar dat schat ik dus verkeerd in. Vlak na mij finisht Nancy met een grijns van oor tot oor. Die heeft het virus te pakken. Vervolgens komen Cordien en Frans samen over de streep. Beiden ogen fit en Cordien loopt zelfs een beetje te stuiteren. Had best verder gekund. Wim finisht en doopt zijn nieuwe trailschoenen. Proef een beetje spijt om deze wedstrijd te gebruiken om de schoenen in te lopen. De bospaden zijn heerlijk maar de harde ondergrond op vele plekken maken de belasting wel hoog. Zere voeten dus. Ook Jan komt vrolijk over de streep. Geen gehang over hekken.
Conclusie: De Lochemtrail is een onverharde vlakke wedstrijd. Een mooie omgeving, leuk om te doen maar maakt geen diepe indruk op mij. Het tempo-lopen lukt goed maar valt mij zwaar. Niet meer gewend. Geniet ervan dat mij Ciko vrienden van de trail genieten. Wordt nog wel eens wat dat trailen bij Ciko. Leuk om mijn vrienden weer even te spreken.
De weersverwachting gisteravond voorspelde niet veel goeds. Vandaag zou het gaan regenen. Voor de meeste Nederlanders betekent dit binnenblijven maar bij mij gaat het hartje sneller kloppen. Ik heb van de zomer en de zon genoten maar kan nu ook heerlijk genieten van de regen. Vanmorgen liet de regenradar er ook weinig misverstand over bestaan. Om kwart over zeven sta ik buiten. Al direct bij het park gaat het mis. Het pad blijkt geen pad te zijn maar water met heel veel verdroogde blaadjes. 
De laatste vrijdag van augustus besteed ik aan de HBO fietsttocht. Nog nooit van gehoord maar blijkbaar organiseren HBO instellingen om de beurt elk jaar een fietstocht. Dit jaar valt de beurt aan de HAN. Een enorm evenement met honderden deelnemers. De meesten doen mee aan de wielrentochten van 90 of 130 km of de ‘gewone’ fietsttocht van 45km. Zelf doe ik mee aan de MTB-tocht. Duidelijk de minst populaire met 41 inschrijvers en 21 deelnemers. Jammer want de omgeving is prachtig. In het gebied van ‘Berg en Dal’ kan je prachtig MTB en ook trailrunning in dit gebied is populair. Over enkele weken organiseert de ‘
Het ontbijt levert een probleempje op. Die kunnen we op 8 uur gebruiken en niet eerder. De start is om 7 uur. Wel kunnen wij een lunchpakketje krijgen om 6 uur ’s-ochtends. Het is een beetje behelpen met 6 (oude, vieze) boterhammen, een sinaasappel, twix en een flesje water. Carlo heeft een fles honing bij zich (?) en dat blijkt uitstekend te smaken met mijn krentenbollen. Ook het ontbijt komt dus goed.
Ook liggen er dit keer verbazingwekkend veel bomen over het pad. Verder voert de route vaak door struikgewas waarbij je het pad maar net kan onderscheiden. Oppassen voor de enkels dus. Maar het bijzondere van deze trail vind ik altijd de stukken langs de ‘ourthe’. Kilometers lang slinger je over een singletrack langs de rivier. Bepaald niet vlak maar niet in de zin van hoogtemeters. Wortels en stenen, rotsblokken, bomen en tal van andere oneffenheden maken het erg lastig om je voeten goed neer te zetten. Geconcentreerd lopen dus. Kortom een trail waarvoor je fit moet zijn.
De eerste etappe tot de eerste verzorgingspost lopen we nog een beetje te dicht bij el-kaar naar mijn smaak. Dat levert filevorming, inhouden bij klimmen en dalen op. Bij de post spreek ik een stel dat zich rijk rekent. 1/3e afstand en al 600hm gemeten op de Suunto (dus dat klopt). Voorzichtig probeer ik ze uit de droom te halen door op te mer-ken dat er nog wel wat meer komt. De buit is nog niet binnen. Als zij mij vragen hoe het vervolg eruit ziet moet ik echter het antwoord schuldig blijven. Ik weet het niet meer. Een paar kenmerkende delen natuurlijk wel maar het overgrote deel weet ik niet meer. Dat verbaast hen dan weer. Dat vergeet je toch niet? Ik merk dat ik de verschillende parcours door elkaar begin te halen.
Op dit stuk lopen we langs de ourthe en moet ik over een rotsblok stappen. Ik schat de afstand verkeerd. Een been over de rots en de ander erachter, en het achterste been moet het ontgelden. Veel tijd besteed ik er niet aan maar het doet goed zeer en het bloed behoorlijk. Vorig jaar liep ik met mijn kop tegen een uitstekende tak en dit jaar dit. Als we de ourthe oversteken spoelt het bloed van mijn been weg en ziet die er weer een beetje normaal uit. Op dat moment zie ik niet veel verschil met de andere knie. We zien wel.
De tweede etappe bevalt me al een stuk beter. Veel rustiger, vaak loop ik alleen. Zoals gewoonlijk ben ik weer in de buurt van Jan S. Wij hebben hetzelfde tempo en hem kom ik steevast tegen bij elke wedstrijd. We blijven lang in elkaars buurt totdat Jan op km 35 moet afhaken vanwege kramp. Citaat: ‘Er is maar één manier waarop je een wedstrijd kan beëindigen en dat is door over de finish te lopen!’ Jan zal dus ook gewoon finishen.
Uiteindelijk finish ik in 7 uur en 11 minuten. Een uur (!) sneller dan vorig jaar als 75e in een deelnemersveld van 167 en 8e in mijn leeftijdscategorie. Daar ben ik heel content mee. De meeste winst behaal ik door de klimstukken langer te blijven lopen, minder te wandelen dus. Blijkbaar is mijn vorm beter maar vermoedelijk komt dit ook door de be-tere weersomstandigheden. Vorig jaar was 30 graden plus en zon, dit jaar 24 graden plus half bewolkt.
Na de finish spreek ik weer heel veel deelnemers die allemaal heerlijk blijven hangen. Met Marc J, die ik heb ontmoet bij de S4T, wacht ik op onze maatjes die een voor een binnenkomen. We spreken met een groep af om 7 uur om te eten in het dorp. Om half zeven sta ik klaar maar is Carlo nog bezig met het opdrinken van de prijs van Mildred S. In het dorp belanden we nog in een vrijgezellenfuif en zijn we getuige van een open-luchtvoorstelling op de ruïne. Een cultureel hoogtepunt (not) in deze regio. Het spook (fantome) verbeeld het rondspoken van 
Conclusie: Wederom een geslaagde editie van de TDF. De TDF is een geweldig evenement, zowel in sportief als sociaal oogpunt. Toch sla ik vermoedelijk de volgende editie over. Er is ook nog zoveel moois te lopen. De vorm blijft onverminderd goed. Zonder al teveel voorbereidingen loop ik toch maar weer een zware 50k trail. Het kost me weinig moeite om deze te volbrengen. Het verbeteren van mijn tijd geeft niet echt voldoening. Mijn uitdaging zal ik elders moeten zoeken. Langer?
