Hij stond al lang op het lijstje. Deze marathon staat te boek als de mooiste van de wereld. Nu waag ik dat te betwijfelen maar mooi is ie zeker. Het is geen bergtrail maar een bergmarathon. Eenvoudige paden en weinig technisch parcours. En het moet gezegd worden, de omgeving is absoluut schitterend. Bovendien heeft Monique familie wonen in Interlaken. De optelsom is snel gemaakt.
We zijn er al iets eerder om er een kleine vakantie van te maken. We genieten wat van de omgeving, bezoeken een grot en een waterval. Uiteraard eten we ook goed van de Zwitserse kazen. Op vrijdag gaan we naar de Expo en lopen wat rond in het startgebied. We verblijven in het huis van de familie (nogmaals dank) dat op loopafstand van de start is. Ik probeer nog aan een evenementshirt te komen. Die had ik niet besteld. Helaas is men streng. Jammer dan.
Op Zaterdag is de start om 08:30 en de weersverwachting is goed. Hele dag helder, zon. Ik schrik weer even van de temperaturen in Interlaken, 27 graden! Nee he, niet weer (te) een warme marathon. Maar gelukkig is het op de finish 14 graden. Ideaal. In het startgebied is het nodige vermaak met Zwitserse folklore. Voor de start het volkslied, een lawinepijl en weg zijn we.
De eerste kms zijn vlak. Een lusje door Interlaken en dan via Böningen, Wilderswil en Zweilütschinen naar Lauterbrunnen. Dit stuk is vooral leuk vanwege de supporters. Veel muziek, Zwitsere bellen en enthousiast volk. We rennen langs het spoor en elke keer als er een trein langskomt hangen de passagiers uit het raam om ons aan te moedigen. Erg grappig.
In Lauterbrunnen aangekomen doen we nog een flinke lus. Op km 25 begint wat mij betreft de marathon pas echt. We klimmen langs de muur van Wengen naar boven. Dit stuk is het steilst. In Wengen is de eerste tijdslimiet op 30km van 4:10. Die limiet haal ik met gemak. In het peleton gaat het bericht dat dit het zwaarste deel was en dat het vanaf hier alleen nog maar finishen is. Huh?
Hier wreekt mijn matige conditie zich. Het parcours stijgt alleen nog maar, dat is best wel pittig maar ik heb wel eens sterker geklommen. De paden zijn best wel breed, er is ruimte genoeg. De omgeving wordt echter steeds mooier en mooier. We kijken al vanaf de start op de Jungfrau maar naarmate we hoger komen, komt de mûnch, en de Eiger daar bij. Ook het Jungfraujöch, gletcher is goed te zien. 
Het weer werkt fantastisch mee. Kraakheldere luchten, heerlijke temperatuur. De laatste kms vallen mij best zwaar maar met zo’n uitzicht is het alleen maar genieten. Als ik de 35km grens passeer weet ik ook dat ik deze editie ga finishen en is het alleen nog maar genieten.
Monique & Anke staan op de finishlijn. Fijn dat ze deze wedstrijd van de lijn meekrijgen maar ook kunnen genieten van een fantastische sfeer op Kleine Scheidegg. Eenmaal over de finish is het druk. 4000 deelnemers en evenzoveel toeschouwers. Leuk voor de sfeer maar wel een beetje druk. Vooral met de trein naar beneden is het dringen. Maar eerst maar eens een overwinningsbiertje.
Conclusie: De Jungfraumarathon is absoluut een mooie marathon. Het parcours gaat over priveterrein dus de enige echte editie is alleen te lopen op de dag zelf. De sfeer is fantastisch en wat mij betreft een aanrader. Het is mijn 99e M+ en de laatste ingeplande M van het jaar. Geen idee welke nr 100 moet worden.
