De flyer is een object dat later geld waard wordt. Vandaag is de laatste editie van Limburgs Zwaarste. Niet zo vreemd want de organisatie is nogal een klus. Een heel team is het hele weekend in touw en waarschijnlijk nog wel langer om alles in kannen en kruiken te krijgen. (Dik compliment!) De 1oo km en de 80 km startten om 6 uur, ik mag om 9 uur beginnen. Hoef ik niet van tevoren te overnachten. Wel vroeg op. Ik ben op tijd om de rit een beetje uit de benen te krijgen en een kopje koffie te dringen.
Om 9 uur wuift Willem ons weg. Eerst een lusje rond de parkeerplaats?? om de 60 km precies vol te maken. Hierna natuurlijk het bos in. De benen voelen niet zo heel fris. Die moeten duidelijk warm worden. Toch gaan de eerste 14km best snel. Voor ik het weet ben ik bij post 1. Vandaag worden we vergast op 6 posten. Op de website staat om de 10km maar inmiddels weet ik wel beter. De eerste is op 14, de tweede op 24 daarna 33, 42, 51 en 55. Dat is fijn want de afstand wordt steeds korter. Al snel ben ik op post 2. Mentaal dingetje want je bent al best ver maar nog niet op de helft.
Limburg laat zich van zijn beste kant zien. Overal doorkijkjes en mooie vergezichten
Ergens hier krijgen we de eerste bui op onze kop. Jasje gaat aan om niet meer uit te gaan. Het weer is de grote uitdaging vandaag. De korte broek is geen punt maar het bovenlichaam koelt sterk af om dan weer tot tropische proporties te stijgen als de zon een beetje doorbreekt. Post 3 is een feestje. Bij het ‘Hijgende Hert’ krijgen we weer een uitgebreide keuken. De vlaai is heerlijk. Ik blijft redelijk lang plakken. Zowaar tref ik hier de familie Vermeulen die de 100 doen.
Vlak hierna moeten we de weg oversteken. Geen simpele zaak vanwege de Amstel Gold Race die hier verreden wordt. Veel fietsers die de berg op klimmen. Zo ook Martine & Mirjam. Stom toeval om elkaar hier te treffen terwijl zij de AGR fietsen en ik LZ loop.
MArtine en Mirjam bezig met de Amstel Gold Race. Stom toeval. Een kwartiertje later zelfs nog eens!
De tweede dertig worden zwaarder. Het tempo gaat omlaag maar ik kan nog goed doorlopen. Het landschap is absoluut geweldig. Zo mooi. Ook de lentebloesem in de fruitbomen doet het weer goed. Wel redelijk wat bagger. Kwestie van de eerste plas goed nemen om daarna niet meer uit te wijken. Baggerpaden langs de hekken is nog wel ff oppassen.
Limburg Zwaarste is dit soort paadjes. Kan daar erg van genieten.Enigste wat ontbreekt is een draaihekje.
Als ik in de buurt van post 4 kom krijgen we de hemel op onze kop. Nat tot op het bot. In de buurt van de post staat een armzalig groepje lopers en verzorgers onder een piepklein afdakje in een poging droog te blijven. Zinloos! Ik kom in een goede flow en hobbel vrij eenvoudig naar Post 5. Hoe grappig dat werkt. Op km 40 denk ik, hé nog maar 20! Wel moet ik steeds vaker de beklimmingen wandelen. Op post 5 tref ik Jacolien. Met een zucht komt ze de post binnen en loopt mij straal voorbij. 70km in de benen, nog dertig te gaan. Het doet wat met je.
Na km 50 en zeker km 55 krijg ik het zwaar. De snelheid is echt uit de benen. Het lukt mij om te blijven dribbelen maar ook niet veel meer dan dat. Ik weet dat de finish heel lang uit beeld blijft en ook dit stuk is niet het mooiste deel. De 100 en de 60/80 splitsen hier nog een keer. Ik zie het net op tijd. Het wordt wat verwarrend. Begrijp het ook niet zo goed. Pas na het bordje nog 200m ga ik een bocht om en zie ik de finish. Een stapel certificaten is mijn deel. Van vandaag en van alle keren die ik blijkbaar vergeten was mee te nemen. Ook weer een prachtige handdoek met geborduurde naam. Erg leuk.
Tweede deelname, tweede handdoek. Mooie herinnering!
Conclusie: De trainingen gaan goed. Vandaag vrij gemakkelijk de 60 gelopen. Bovendien een trainingsweek van ruim 100km. Ook de krachtrainingen, inclusief die van gisteren gingen gewoon door. Wel ben ik aan het twijfelen geraakt over de TdT. Hoe verstandig/leuk is het om daar de 100 te lopen. Mijn doel is de Zugspitz. We puzzelen verder.
