Het kost weer moeite om de deur uit te gaan. Ik begrijp het niet zo goed maar accepteer het maar gewoon. Ik hanteer het concept dat ik de schoenen gewoon aantrek, een stukje ren en dan kijk of ik er nog steeds moeite mee heb. Wellicht ligt er een relatie met de periode van het jaar. Overal druk, zin in vakantie etc.
De eerste 10 km gaan gewoon niet heel best. Het loopt zoals het loopt. Het is fris, ben er met mijn gedachten niet bij. Toch merk ik dat ik opstart. Het feestje van gisteravond verdwijnt langzaam uit de benen. Het is rustig in het bos. Afgezien van wat paarden en wat hooglanders kom ik niks tegen. Een aantal bomen liggen geknakt in het bos. Serieus stormpje geweest.
Na 15 km besluit ik wat muziek op te zetten voor de afleiding. Dat helpt. Het lopen gaat meteen makkelijker. Ik besluit toch mijn gewone rondje te doen. Dat betekent dat ik over mijn gevoel heenstap. Achteraf ben ik daar blij om.
Op km 20 lijkt het wel alsof ik eindelijk warm ben. Het bruist in mijn benen. Beter kan ik het niet omschrijven. Het voelt alsof er een enorme kracht vrijkomt. Ik loop nog met de rem erop maar als ik weer op de Posbank kom en de Beekhuizense bossen laat ik het beest los. Als ik een heuvel over moet en ik zie iemand voor mij dan gaat het gas erop. Het maakt niet uit. Wandelaar, hardloper, mtb-er, ze moeten er allemaal aan geloven. Het gaat erg gemakkelijk. Dat voelt lekker, dat geeft energie.
Het ligt niet aan de Veluwe. Die doet gewoon zijn best om zich van zijn beste kant te laten zien. Momenteel is de Veluwe geel. Het goede gevoel komt met vlagen. Dat is fijn.
Uiteindelijk loop ik ‘gewoon’ mijn vaste rondje. Eigenlijk best makkelijk en best snel. Bovendien train ik donderdag, vrijdag twee keer en vandaag. Al met al niet slecht. De spierpijn in mijn borst is vandaag vervelend. De rugzak prikt op een verkeerde plek. Lastig die trainingen zo dicht op elkaar. Nog even volhouden.
Eenmaal thuis probeer ik meer te vernemen van Limburgs Zwaarste. Die was gisteren. Veel succesverhalen maar allemaal met een ondertoon dat 100km best een pokke-end is. Welnu ik ben er klaar voor. Meer kan ik niet meer doen. Ik ga volledig in de rust modus. Morgen nog wat kracht en donderdag een ‘ zomer-test rondje’. Beiden zullen op halve kracht gaan. Op de laatste kms kwam ik nog een advertentie(?) tegen. Zoveel rust nou ook weer niet. Over 50 jaar misschien. Lijkt me een mooie plek.
