Utrechtse heuvelrug trail

Vandaag loop ik alweer voor de derde keer de Utrechtse heuvelrug trail. De trail is het sluitstuk van een pittige (trainings)week. Niet eens zozeer vanwege de loopkilometers maar toch pittig.

Vorig weekend op verzoek een korte duurloop met Jacolien. Max 20 en heel rustig was het verzoek. Heer als ik ben, pas ik mij direct aan en, heb zelfs een kortere afstand aangeboden. Het rondje dat we lopen is een van mijn vaste rondjes als ik in de opbouwfase zit. Maar mijn rondjes zijn redelijk pittig. Jacolien vat het ongeveer zo samen:

‘ Ik ben best moe. Vanmorgen was ik al om acht uur in Velp, om een rondje met Edwin over de Posbank te lopen. Een rondje van niet meer dan 17,5 kilometer, met daaronder echter enkele tropenkilometers.’ 

De dinsdag lopen we 6 keer 1000 op de waterberg en met voor en natransport toch goed voor een dikke 25km. De rondjes gaan op de Waterberg mijn terrein en ik ga dan ook goed los.

De woensdagtraining betreft een rondje Job. De rechter kuit voelt weer te strak aan en dat blijkt te kloppen. Triggerpoint dus. Vrij heftig. Zo heftig dat ik besluit donderdag rustig aan te doen. De training blijkt te bestaan uit 4 keer 1400 op alweer de Waterberg. Je kan me achteraan vinden.

De vrijdagtraining is weer een verhaal apart. Vrijdag (of maandag) reserveer ik voor krachttraining. Meestal een heuveltraining. Nu ga ik mountainbiken. Het rondje dat ik met mijn zoon doe is een km of 25 en een stuk van de officiële MTB route op de Veluwe. En dat ben ik dus van plan. Maar alleen weet ik niet meer waar we precies afsnijden. Ik volg de bordjes en voor ik het weet zit ik op km 20 en dat is zo’n beetje aan de andere kant van de Veluwe. Om een lang verhaal kort te maken. Ik fiets de volledige ronde van 50km plus wat voor en natransport, ruim 55km.

Ook ontdek ik dat er weer water in het bos zit. Met lopen kom ik wel eens wat modder tegen maar met fietsen heb je dat dus ook. Een groot vlak van 6 bij 4 meter waar ik zo gauw niet omheen kan. Ik besluit rechtdoor te gaan. Heel fout want de bak blijkt erg diep te zijn 13 inch om precies te zijn (naafdiepte). Ik sta direct stil en de balans is ook snel verdwenen. Ik ga gestrekt in de modder. Van MTB-en kan je dus ook vies worden. 🙂

Vandaag dan de Utrechtse Heuvelrugtrail. Het is een van de vaste routes op weg naar een marathon. Nu vanwege Cordien (en Laurens) die New York gaan bedwingen. Al vanaf km 1 blijkt dat mijn beentjes het zwaar zullen krijgen. Dat is prima want daarom doen we dit. Trainen als je nog vermoeide benen hebt.  De route is bijna te lopen zonder gps. We kennen hem zolangzamerhand. Een paar plekken die we elke keer verkeerd lopen blijken ook nu weer risicoplekken te zijn. Er komt een dag dat we het parcours foutloos gaan lopen.

Na de UHT training snel naar huis voor de begrafenis van de zoon van een van de Ciko-maatjes. Jongen van 14 jaar die uit het leven stapt. Het grijpt me stevig aan. Veel steviger dan verwacht. De opkomst van de hardloopclub is groot. Veel kinderen, veel tranen. De begraafplaats waar ik twee keer per week langsloop krijgt nu een hele andere betekenis. Poeh!

Nu dan maar met een ‘hersteldrankje’  op de bank. Het is even genoeg deze week.