17-08-2013 Trail de Fantomes, 50k

TDF-8Voor de tweede keer sta ik aan de start van de ‘Trail de Fantomes’ op de 50 km afstand. De trail is mij goed bevallen in 2012. Een goede reden om daar nog eens terug te komen. Al snel bleek dat er meerdere atleten die kant op te gingen en een slaapplaats was vlot geregeld. Deze keer geen camping maar een hotel pal naast de start en finish. Ik deel een kamer met Carlo P. Met hem, Jacolien S. en Paula F. maken we ook nog een carpoolafspraak. Wel zo gezellig. Paula zetten we af bij ‘huize Kinsbergen’ en Jacolien zetten we af bij de camping in de buurt waar Gert N. en Adriaan W. al zijn. Jacolien verzorgt de pastaparty voor 5 man op de camping. Niet zo eenvoudig op een enkel brandertje maar gelukkig schiet Adriaan te hulp. Nogmaals dank.

TDF-1

Het veldje waar de tentjes staan is best aardig. De rest van de camping is maar een treurige boel. Caravans staan in rijtjes met een paar meter tussenruimte van elkaar. Meerdere malen gruw ik van het idee hier een vakantie op die manier door te brengen. Op onze rit naar, maar vooral van, La Roche zie ik meer campings en allemaal zijn ze op deze manier ingericht. Verschrikkelijk. Dat moeten die Belgen toch beter kunnen.

’s-Avonds halen wij ons startnummer op, nou ja startnummer. Het nummer blijkt een singlet (of T-shirt) met het nummer hierop geprint. Persoonlijk vind ik het een mooi ding maar naar ik begreep is hier toch nog wat commentaar op gekomen. Het sprak mij aan dat de kleur per afstand wisselde. Groen voor 13km, oranje voor 25km en blauw voor 50km. Aan het eind van de wedstrijd lopen de 25 en 50 km een beetje door elkaar en het is dan juist wel prettig om te zien of (je) iemand passeert van dezelfde afstand.

Een van de leuke kanten van deze trail vormt het mooie weer. Dat blijkt ook nu. Veel atleten blijven nog even hangen op het terras voor een drankje. Zo kan het gebeuren dat we ruim op tijd het terrein oplopen maar nog bijna te laat zijn voor ons startnummer. Erg gezellig.

TDF-4Het ontbijt levert een probleempje op. Die kunnen we op 8 uur gebruiken en niet eerder. De start is om 7 uur. Wel kunnen wij een lunchpakketje krijgen om 6 uur ’s-ochtends. Het is een beetje behelpen met 6 (oude, vieze) boterhammen, een sinaasappel, twix en een flesje water. Carlo heeft een fles honing bij zich (?) en dat blijkt uitstekend te smaken met mijn krentenbollen. Ook het ontbijt komt dus goed.

De start gaat uitermate relaxed. Iemand roept hoeveel minuten het nog duurt (geen briefing) en wij maken een praatje. Van wedstrijdspanning heb ik al weer geen last en daar maak ik mij wel een beetje zorgen om. Meestal zegt dat ook iets over mijn motivatie. Op dat moment besluit ik dan ook rustig te starten met een stevige handrem erop. Wederom blijkt dit de verstandige aanpak te zijn. De organisatie roept iets van gaan, doei of wegwezen, en we gaan op pad.

De TDF staat ergens bovenaan bij de Ardennentrails als het gaat om de zwaarte van het parcours op deze afstand. Met zijn 50km en 2350hm verdienen we weer een UTMB punt en dat zegt de insiders genoeg. Het parcours is pittig, meer dan pittig, zeg maar gewoon zwaar. Er zijn de gebruikelijke steile hellingen waar je met handen en voeten naar boven gaat of op je gat naar beneden. Uiteraard ontbreken de passages van de ‘ourthe’ niet. Deze keer kniediep met een stevige stroming.

TDF-5Ook liggen er dit keer verbazingwekkend veel bomen over het pad. Verder voert de route vaak door struikgewas waarbij je het pad maar net kan onderscheiden. Oppassen voor de enkels dus. Maar het bijzondere van deze trail vind ik altijd de stukken langs de ‘ourthe’. Kilometers lang slinger je over een singletrack langs de rivier. Bepaald niet vlak maar niet in de zin van hoogtemeters. Wortels en stenen, rotsblokken, bomen en tal van andere oneffenheden maken het erg lastig om je voeten goed neer te zetten. Geconcentreerd lopen dus. Kortom een trail waarvoor je fit moet zijn.

Door het technische karakter van het parcours komt niemand ongehavend uit de strijd. De eerste dame valt volgens bericht van de organisatie zes (!) keer en ze moet afhaken. Zelf kom ik er ook niet ongeschonden vanaf. Op km 6-7 stoot ik mijn knie hard tegen een steen. Daar houd ik de gehele wedstrijd last van. De knie doet zeer bij krachtsinspanningen zoals klimmen en wordt stijf als ik stilsta bij de verzorging. Tijdens het ren-nen kan ik de pijn negeren. Verder zwik ik hard door mijn rechterenkel als ik op km 25 uit de bocht vlieg. Maar ook daar heb ik van geleerd dat ik dat gewoon moet negeren en na een km of 5 heb ik daar geen last meer van. Verder nog een paar blaren onder mijn tenen en de nodige krassen op armen en benen. Als je het zo opsomt nog heel wat.

TDF-3De eerste etappe tot de eerste verzorgingspost lopen we nog een beetje te dicht bij el-kaar naar mijn smaak. Dat levert filevorming, inhouden bij klimmen en dalen op. Bij de post spreek ik een stel dat zich rijk rekent. 1/3e afstand en al 600hm gemeten op de Suunto (dus dat klopt). Voorzichtig probeer ik ze uit de droom te halen door op te mer-ken dat er nog wel wat meer komt. De buit is nog niet binnen. Als zij mij vragen hoe het vervolg eruit ziet moet ik echter het antwoord schuldig blijven. Ik weet het niet meer. Een paar kenmerkende delen natuurlijk wel maar het overgrote deel weet ik niet meer. Dat verbaast hen dan weer. Dat vergeet je toch niet? Ik merk dat ik de verschillende parcours door elkaar begin te halen.

TDF-2Op dit stuk lopen we langs de ourthe en moet ik over een rotsblok stappen. Ik schat de afstand verkeerd. Een been over de rots en de ander erachter, en het achterste been moet het ontgelden. Veel tijd besteed ik er niet aan maar het doet goed zeer en het bloed behoorlijk. Vorig jaar liep ik met mijn kop tegen een uitstekende tak en dit jaar dit. Als we de ourthe oversteken spoelt het bloed van mijn been weg en ziet die er weer een beetje normaal uit. Op dat moment zie ik niet veel verschil met de andere knie. We zien wel.

TDF-10De tweede etappe bevalt me al een stuk beter. Veel rustiger, vaak loop ik alleen. Zoals gewoonlijk ben ik weer in de buurt van Jan S. Wij hebben hetzelfde tempo en hem kom ik steevast tegen bij elke wedstrijd. We blijven lang in elkaars buurt totdat Jan op km 35 moet afhaken vanwege kramp. Citaat: ‘Er is maar één manier waarop je een wedstrijd kan beëindigen en dat is door over de finish te lopen!’ Jan zal dus ook gewoon finishen.

Als we langs de oevers lopen ga je de ene kant heen en de andere kant weer terug. Op die plek hoor ik Julia R. mijn S4T maatje luid boven de stroming uit. Zo weet ik dat zij een minuut of 10-15 achter mij zit. Jacolien heb ik na de start ook niet gezien maar vermoed dat zij rustig aandoet net als Carlo. Zo krijg je gek genoeg toch een beetje een vertrouwd beeld van de positie in de wedstrijd.

Vanaf de tweede post gaat mijn muziek aan en vanaf km 40 krijg ik het gevoel waar ik eigenlijk altijd naar op zoek ben. Het loopt lekker en heb het naar mijn zin. Mijn benen zijn weliswaar een beetje moe maar ik ben in staat om lekker door te pakken en tussen mijn oren zit het helemaal goed. Vanaf hier haal ik ze ook bij bosjes in. Gaat het niet om maar geeft wel aan dat ik de race goed heb ingedeeld. Op de laatste post kom ik ook geheel onverwacht Paula tegen. Paula is gestart op de 25k en had al binnen moeten zijn. Ze heeft het zwaar, last van kramp maar zet toch door! Ze verlegt haar eigen grens, heel knap en leuk om te zien.

TDF-9Uiteindelijk finish ik in 7 uur en 11 minuten. Een uur (!) sneller dan vorig jaar als 75e in een deelnemersveld van 167 en 8e in mijn leeftijdscategorie. Daar ben ik heel content mee. De meeste winst behaal ik door de klimstukken langer te blijven lopen, minder te wandelen dus. Blijkbaar is mijn vorm beter maar vermoedelijk komt dit ook door de be-tere weersomstandigheden. Vorig jaar was 30 graden plus en zon, dit jaar 24 graden plus half bewolkt.

TDF-6Na de finish spreek ik weer heel veel deelnemers die allemaal heerlijk blijven hangen. Met Marc J, die ik heb ontmoet bij de S4T, wacht ik op onze maatjes die een voor een binnenkomen. We spreken met een groep af om 7 uur om te eten in het dorp. Om half zeven sta ik klaar maar is Carlo nog bezig met het opdrinken van de prijs van Mildred S. In het dorp belanden we nog in een vrijgezellenfuif en zijn we getuige van een open-luchtvoorstelling op de ruïne. Een cultureel hoogtepunt (not) in deze regio. Het spook (fantome) verbeeld het rondspoken van Berthe van La Roche. 

Nou dacht ik vandaag mijn 45e marathon/Ultra te lopen maar blijkt het mijn 46e te zijn geweest. De uitslag van de TDF2012 bleek uit mijn uitslagen verdwenen te zijn. Het spookt in mijn blufboekje. Heel toepasselijk. Met de Beartrail en de CTS in Dorset kom ik dan aan de 48 dit jaar. Twee erbij en ik loop de 50e op/voor mijn 50e verjaardag eind dit jaar. Doen?

TDF-7Conclusie: Wederom een geslaagde editie van de TDF. De TDF is een geweldig evenement, zowel in sportief als sociaal oogpunt. Toch sla ik vermoedelijk de volgende editie over. Er is ook nog zoveel moois te lopen. De vorm blijft onverminderd goed. Zonder al teveel voorbereidingen loop ik toch maar weer een zware 50k trail. Het kost me weinig moeite om deze te volbrengen. Het verbeteren van mijn tijd geeft niet echt voldoening. Mijn uitdaging zal ik elders moeten zoeken. Langer?

This entry was posted in Trail, ultra, Ultra, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

3 Responses to 17-08-2013 Trail de Fantomes, 50k

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *