Het wil maar niet vlotten!

Langzaam begint de motivatie weer terug te komen. Na de marathon van Berlijn was die even ver te zoeken. Onder het motto ‘herstel’ had ik daar niet zoveel moeite mee. Ik stel mijzelf verschillende doelen om uit deze  lethargie te geraken. Snelle tijden op de marathon en halve. Een monstertocht in juni. Ik merk meer en meer dat die snelle tijden me eigenlijk niks kunnen schelen. Voorlopig laat ik ze maar even staan maar het geeft mij geen drang om nu eens extra te gaan trainen. De monstertocht in juni spreekt wel tot mijn verbeelding. Ik voel weer de behoefte om kilometers te gaan maken. Helaas werd die behoefte weer snel de kop ingedrukt door een lichte blessure een paar weken geleden aan mijn linkerkuit. ‘Verkorte spieren’ volgens Job. Een periode van licht trainen breekt aan, tot vandaag. De kuit voelt redelijk normaal en ik heb zin in het bos. Ik doe nog maar even voorzichtig een kort rondje (22km) om te kijken hoe het gaat. Nou met de kuit gaat het best. Daarmee is ook alles gezegd. Alle phpd-tjes die je maar kunt bedenken komen vanmorgen langs. Tot een km of 15 gaat het redelijk, daarna wordt het een bezoeking. Zelden zo slechte duurloop meegemaakt. Alles doet mij zeer en de conditie lijkt wel volledig verdwenen. Het bos is wel heerlijk. Alleen Gerwin kom ik tegen verder alleen maar stil, donker, nat, modder. Ook wat wild kom ik zelfs tegen. Het compenseert voor het ontbreken van de vorm.   Nog een paar dagen en dan vertrek ik naar het warme zuiden. Vakantie, daar ben ik wel aan toe. Maar eens kijken hoe het daarna gaat.