Batterij opladen

Ik ben moe, mijn lichaam is moe. Ik trek door tot de vakantie en laat dan los. Donderdag de laatste werkdag, donderdagavond nog een behandeling van Job en vrijdag stap ik in het vliegtuig. (Tref Tonny nog bij Job. die komt er weer aan!) Logistiek weer een drama maar we redden het.  We maken concrete afspraken hoe we ons leventje wat rustiger gaan inrichten. Maar eerst herstel. We hebben een huisje geboekt op Gran Canaria. Vrijdagavond komen wij om een uur of 9 aan in ons huisje in het pikkedonker. Bizar hoor. Normaal gesproken bereid je zoiets voor, bestudeer je de omgeving, maakt plannen. Deze keer komen we er niet aan toe. Als wij de volgende dag wakker worden zien we pas waar we terecht zijn gekomen. Het blijkt een paradijsje. Het duurt even voor de zon ons terras verwarmt. De villa staat in een vallei. Maar als die dan arriveert schiet de temperatuur omhoog naar een stevige 30 graden. Het gevoel is onbeschrijfelijk. Je voelt gewoon de energie toestromen. De batterij wordt rechtstreeks opgeladen. Heerlijk.

Waar ik tot diep in mijn botten van geniet is de tuin. In de tuin is een hemel aan vers fruit aanwezig. Sinaasappels zover je kan zien, bananenbomen, mango’s, papaja’s en nog wat fruit waarvan ik niet eens weet wat het is.  We plukken sinaasappels die we s’ochtends persen. Verser kan de jus d’orange niet worden. In Velp ben ik steeds op zoek naar groenteboeren die verse groente en fruit verkopen en hier staat het gewoon in de tuin. De smaak is fantastisch. Bananen die naar bananen smaken, sinaasappels zo groot als meloenen die verrukkelijk smaken.  Ik geniet. En slagroom op de kers is de koffie. Blijkt mijn dochter een koffie purist te zijn geworden. Zij weet dus ook hoe wij om moeten gaan met de percolators die ruim aanwezig zijn. Amai, wat kan koffie lekker smaken. De senseo machine is virtueel al in de prullenbak beland.

Vandaag is het genieten nog niet over. We reizen af naar een wandelroute die begint bij een restaurant. ‘Parador de Cruz de Tareja’ de reis duurt iets langer dan gepland en we besluiten eerst te gaan lunchen en dan te gaan wandelen. Het restaurant wordt aanbevolen in de gidsen. En niet onterecht kan ik nu melden. Met een uitzicht op  de vulkaan van Tenerife genieten wij van ongekend smakelijke Tapas. De Spaanse ham smelt op de tong, de kroketjes met geitenkaas zijn zalig.  De lunch neemt 3 uur in beslag. De wandeling wordt ingekort. De wandeling is een echte trail. Klimmen, single track. Het bloed begint te stromen. Het kan niet op vandaag. Qua afstand stelt het niks voor maar qua route des te meer. Eenmaal terug staan de krassen weer op mijn benen, houden de kuiten het prima vol. Vandaag is er een powercharge. Ik laad mij helemaal op. En de week begint pas.