Maasdijkmarathon

Zelden met zoveel twijfel aan de start van een Marathon gestaan. Afgelopen donderdag verwoorde ik dat op de club nog door aan te geven dat ik eerst wilde herstellen van de donderdagtraining en pas na de vrijdag en zaterdagtraining zou beslissen. Ik twijfel. Pijn in mijn knie, pijn in mijn voetboog, pijn in mijn achilles. Zucht. Gisteravond nog met Monique overlegd. Kan ik niet beter een rondje lopen en dan ‘s-middags klusjes in huis doen? De Maasdijkmarathon, asfalt, geen trail, saaie dijken, waarom daar in hemelsnaam lopen? ‘s-avonds laat valt de beslissing. Ik ga. De marathon is gewoon een testcase en is onderdeel van het trainingsplan. Niet zeuren! Ik neem nog een lekkere cognac en ga bijtijds naar bed en lees het boek van Jolanda Linschoten uit.  “Uitstappen doe je alleen als het medisch niet meer verantwoord is!” Dus…

Om kwart over negen zoek ik in Ravenstein (of all places) een plekje voor mijn auto in de buurt van de Finish. Dat valt bepaald niet mee temeer omdat de organisatie het niet nodig vond om verkeer te begeleiden of bordjes te plaatsen. #fail. Door al dat gezoek vind ik wel de bus die ik straks moet nemen naar de startlocatie in Gewande. Eenmaal in de bus voeg ik mij tussen skeelers, triatleten en steppers. Huh? Jaja de Maasdijkmarathon is het leukste hardloopevenement van Brabant maar de hardlopers zijn in de minderheid.

Het startnummer is te vinden bij een dame met een doos. Was er al drie keer langsgelopen en van armoe maar in de skeelerrij gaan staan. Maar goed om 11 uur zit ik op een stoeltje naast de start in het zonnetje en val bijna in slaap. Ik schrik wakker van het startceremonieel inclusief toespraak van de wethouder en zie de skeelers voor mij vertrekken, gevolgd door de steppers. Ik sleep mij naar het startvak. Schud RR een handje die weer eens een haasklus te pakken heeft. 3:28 is het plan. Wat ik wel slim vond is dat hij een fietsster had geregeld met een mand voorop met alle drank en etenswaren die je maar nodig hebt. Begeleiding mag bij deze Marathon.

Mijn plan is gebaseerd op mijn gebrek aan zelfvertrouwen. 4:12 = 10 km/hr. Lekker lopen, fit aan de streep. Het blijkt echter dat mijn ritme eerder tegen de 11 zit. Ook goed. Ik probeer mij af te sluiten voor de feestvreugde om mij heen maar dat lukt mar moeizaam. Om de 4 km waterposten en volgens mij waren er wel 20 plekken waar allerlei estafettelopers startten. Al die felicitaties en aanmoedigingen zijn leuk maar kosten mij teveel energie. Ik wil het niet! De eerste 10 km heb ik nodig om lekker in een ritme te komen en vanaf km 18 kom ik weer in een heerlijke cadans. Het gaat lekker, erg lekker. Ondanks de hitte. Ik moet de rem erom blijven houden maar langzaam gaat het tempo na de halve omhoog tot boven de elf.

Als ik ga rekenen kom ik uit op een tijd van 3:45 als ik de laatste 10-12 km doortrek naar 12 per uur. Mmm interessant. Op de halve afstand gebeuren er twee dingen. De halve marathon start hier. Fijn! Nog meer volk en allemaal lopers die mij inhalen natuurlijk. Niet leuk. Ik besluit de muziek op te zetten en dat is een goed idee. Door de muziek hoor ik het publiek niet meer en kan ik mij helemaal om mijn techniek/lopen focussen. Heerlijk, had ik eerder moeten doen.

Op km 30 nog even een gel en vanaf km 31 mag ik los. Het tempo gaat naar iets boven de 12 en opeens ga ik weer allemaal Halve Marathonlopers opvegen. Dat is leuk. Menig HM loper probeert aan te klampen maar helaas. Het lukt mij niet om naar de 13-14 km’hr door te trekken en wijt dat aan de vorm en de hitte. Uiteindelijk Finish ik in 3:45:20 volgens de klok maar mijn gps zegt 3:48. We horen wel wat het geworden is. (edit 3:46:05 is de officiële tijd)

Conclusie: Mijn 8e Marathon/Ultra van 2012 is weer een feit. Een marathon lopen met een voorbereidingstijd van 9 dagen gaat dus blijkbaar ook. De pijntjes zijn onder controle . Belangrijkste winst van vandaag is het herwinnen van mijn zelfvertrouwen. Met de vorm zit het wel goed. Nu rustig opbouwen. Over 8 weken staat een trainingsweek van 245km op het programma!