Wat een dag. Wat een weer. Wat een feest. Wat een “stunning” omgeving. Vandaag loop ik samen met Frans de Coastal trail in Beach Head, East Dean, East Sussex. Een wedstrijd over 33,6 mijl. Met een stukje verkeerd worden het 56 km. Een zware wedstrijd. Een uitdaging.
De wedstrijd begint om kwart voor vijf in ons tuinhuisje behorende bij “ the sky house” in Mensham . Een dorpje vlakbij Ashford. Een klein dorpje maar waar we dankzij onze gastheer/vrouw uitgebreid kennis mee maken. Huisje is te huur dus voor wie wil… We rijden door de countryside naar de start. We zijn daar mooi op tijd voor de registratie en de briefing. De ultra’s starten vandaag als eerste, ruim voor de Marathon, de halve marathon en de 10km. Lekker makkelijk want we hoeven niet te dringen of in de rij te staan en ook de auto staat redelijk dichtbij. We mogen vandaag kiezen welke goodie we willen hebben. Een t-shirt, cap, of arm sleeves. We kiezen voor de laatste. Ik had thuis al besloten dat ik die wilde kopen maar dit is natuurlijk veel beter. De briefing is bekend van de vorige keer. Meest opvallende is dat we wij de enige Europeanen zijn die meedoen aan de Ultra in stage 6 en dat het best onveilig is langs de kliffen. Oeps!
De start is een bib start. We stoppen onze armchip in een lezer en we gaan. Mooi systeem! Op alle checkpoints hebben ze deze ook en als ik finish krijg ik direct een “kassabon” mee met al mijn tussentijden en finishtijd. Plan de campagne vandaag is samen lopen, genieten, finishen en liefst 10 per uur. Vandaag lukt dat voor een deel.
De eerste 500m is vlak en dan zijn we via een bochtje en een korte klim opeens bij de kust. WOW!!!! We staan oog in oog met “The Seven Sisters”. Spectaculair!! We verliezen veel tijd want we gaan uitgebreid fotograferen. Wat een prachtige omgeving. Direct klimmen wij langs de kliffen naar de eerste top. Oh oh. Als dit bepalend is voor de wedstrijd wordt het eenzware dag! Het gaat op en neer, op en neer. We komen bij een splitsingspunt waar de 10km rechtsaf gaat. Inmiddels weten we dat de Ultra, de marathon plus de 10km is. Met andere woorden deze beklimmingen komen straks nog een keer! Aan het eind van de Seven Sisters gaan we het binnenland in.
Hier begint een traject met hekjes, weilanden, schapen, dorpjes. Door het glooiende landschap kan je ver kijken en krijg je een goed beeld over het gebied. Mooi hoor! Het tweede checkpoint is op 13,3 mijl zeg maar halve marathon. We lopen inmiddels 2,5 uur. Het is keihard werken en Frans geeft aan moeilijk te zitten. Oei dat is vroeg. We lopen een stukje op met een Engels stel en wisselen ervaringen uit. Later blijkt dat we oplopen met Team Goot. Die gaan ook de transalpine rennen! Wereld is klein! We gaan elkaar zien in Ruhpolding. Het is hier ergens dat we een bordje missen, samen met nog een heleboel anderen. We lopen een flink stuk verkeerd. Ai, dat kost veel energie maar vooral ook mentaal is dat zwaar.
Na het CP komen we weer in het start/finishgebied om vervolgens de andere kant op te lopen richting vuurtoren. Was het eerste stuk zwaar nu worden onze benen echt tot het uiterste getest. Maar ook onze ogen. Wat is het hier mooi!!!Ook zijn er veel toeristen en dat maakt het wel zo gezellig. De zwaarte van het parcours geeft Frans hier de nekslag. Frans komt de hellingen niet makkelijk meer op, hij heeft het zwaar. We zijn pas halverwege! We besluiten te splitsen. Frans stapt uit op de Marathon en ik ga mijn eigen tempo lopen.
Ik begin met een inhaalrace. Ik heb nog veel energie en de benen hebben er zin in. Beetje dom natuurlijk maar wel lekker. Een stukje verderop kom ik team goot weer tegen. De jongen heeft kramp! Ook hij stapt uit bij de Marathon. Zij loopt de Ultra uit. Sterke lopers!! Via het achterland lopen we terug naar het start/finish gebied. Ik passeer de finish na 5,5 uur. Er is een feestje gaande. De prijsuitreikingen zijn in volle gang. Ik mag nog een rondje. Het passeren is erg leuk. De deelnemers hebben erg veel respect voor de ultra’s. Ze begrijpen nu welke prestatie we aan het leveren zijn. Hier ontmoet ik een schotse dame en loop ik een aantal km mee op. Voor mij is dit geweldig want het mooie is er wel een beetje vanaf en samen lopen we de eerste lus over de seven sisters. Ondertussen halen we weer heel wat ultra’s in die helemaal dood zijn.
Op het checkpoint staat een geduldige vrijwilliger die ons moreel ondersteund en alles liegt dat die barst. Het is nog maar 6 km en alleen maar downhill. Mooi niet!! Dat parcours ken ik al. Hier krijg ik het zwaar. Heel zwaar. Voor het eerst begint mijn maag te protesteren. Het is de hele dag goed gelukt te eten en te drinken. Omdat het ook heel warm (20 graden!!) is erg belangrijk. Weer op en neer, op en neer. Ik heb geen oog meer voor de schoonheid van het gebied. Wel buk ik mij even om een stuk krijtrots in mijn rugzak te stoppen. Souvenir, hard voor gewerkt!
Het laatste checkpoint komt geen moment te vroeg. Ik neem nog een een laatste keer water maar mijn maag zegt bekijk het maar. Het komt er net zo hard weer uit. Het is een vervelende minuut maar als ik verder ga hersteld mijn lichaam zich wonderwel en voel ik me meteen een stuk beter. Voel me zelfs goed! Nog 1,6 mijl naar de streep. Dit lukt prima en na 6 uur 48 is de klus geklaard. Frans is al even binnen. De laatste 10 km gaan in 1 uur 20. Dat moet toch ook een record zijn.
Ik drink mijn hersteldrank en dat smaakt naar meer. Super! Dat is wat ik wil. Hierna koffie maar dat is van dat oplosspul. Niet echt lekker. We feliciteren nog wat meer finishers. Het is gebeurd, het is gelukt.
Het resultaat mag er zijn. 62 deelnemers, 18 uitvallers, 4e in mijn leeftijdscategorie, 25e overall. Totaaltijd 6:49 Top!
Conclusie: En weer blijkt een coastal trail van de Endurance live serie meer dan de moeite waard te zijn. Wat een schitterende wedstrijd, wat een prachtige omgeving. Absolute aanbeveling. Als training lijkt deze wedstrijd op dag 1 van de Transalpine. Ik kan het aan maar ben nog niet tevreden over de wijze waarop. Het kost nog teveel moeite. Met name de kracht bij de heuvels ontbreekt. Ik besluit serieus werk te maken van krachttraining en heuveltraining. De afstand is het probleem niet meer. Die kan ik makkelijk aan en als het vlak is zelfs fluitend. Ook tussen de heuvels door op de vlakke stukken ging het vandaag prima. Als team ging het ook weer goed. Ik ben momenteel iets meer in vorm dan Frans maar dat is niet zo gek.
2 Responses to Coastal trial stage 6 Sussex