Ik heb het opgezocht. 15 januari was ik voor het laatst op de Veluwe. Veel te lang geleden natuurlijk. Als ik vandaag weer door het bos loop hebben de bosmensen flink huisgehouden. Het “vieze bosje” is onherkenbaar verminkt. Er loopt opeens een breed zandpad doorheen. Ook op de Veluwezoom zijn de bosmensen het park aan het slopen. Tuurlijk, er zal wel uitgedund moeten worden maar blijkbaar moet dat met groot materieel. Zonder enig gevoel voor de omgeving wordt het park gesloopt. Ik vind het niks Wat mij betreft mag het kabinet eens flink gaan snoeien in bosmensen. Blijf er toch af. In de krant lees ik ook nog eens dat er meer dan 1000 zwijnen te weinig zijn afgeschoten. Dat krijgen we dus ook nog een keer. Bah.
De training had een vervelende start. Op de Bronbeeklaan loop ik om een stapel stenen heen waarmee de aannemer alweer enige tijd het voetpad volledig blokkeert. Ik struikel en voordat ik het weet lig ik gestrekt op de weg. Gelukkig stond het verkeer net stil maar ik lag tussen de auto’s. Afgezien van gekrenkte trots hebben mijn knieen een behoorlijk tik gekregen. Mijn tight naar de vaantjes. Gelukkig heb ik handschoenen aan blijven mijn handen heel. De keuze is lopen of terug en ik besluit te gaan lopen. Tijdens de loop geen klachten. Nu lijk ik wel een oude kerel met stijve benen. Ben blij dat ik de Marathon van zondag heb geschrapt.
