Mist

Een jaarlijks terugkerend familie-evenement is de reden dat ik niet start op de  7^^-loop. Daarbij worden we om 12 uur aan de andere kant van Nederland verwacht en dat betekent of vroeg op, of een kort rondje.

Ik  besluit vroeg op te staan. Als ik mijn besluit meedeel kijkt Monique mij meewarig aan. Het moet niet gekker worden. Ik relativeer en denk aan mensen die uit Afrika komen voor een wedstrijd in Nijmegen (Haile Wint), mensen die hoogtestage in Kenya lopen met het oog op Nijmegen. (Bjorn) Mensen die nog veel eerder opstaan om 4 uur te lopen en dat daarna dezelfde dag! nog 4* !!!! herhalen (Leonie). En ik? Ik sta een half uur eerder op op zondag. Het valt dus wel mee met die verslaving.

Ik ben om kwart voor 7 in het bos. Nog niet simpel om daar te komen want het is echt heel donker. Ik kan mijn voeten niet zien laat staan het pad. In het “vieze bosje” lukt het mij om twee keer verkeerd te lopen. In het bos hangt een spannende sfeer. Donker en mist. Orienteren doe ik nu met andere zintuigen. Na een minuut of 10 loop ik zodoende op tegen een muur van wild-geur. Het kan niet anders dan dat er vlak voor mijn neus een groep herten is gepasseerd. Ik heb ze niet gezien.

Het bos is koud, er ligt ijs op de plassen. Als de zon eenmaal op is wil dat niet zeggen dat je veel kan zien. Dikke mist tovert het landschap om in een spannend theater. Bij het wild-observatiepunt tref ik een hardloopgroep van een man of 20. Verder ontmoet ik vanmorgen niemand, helemaal niemand. Nederland slaapt en ik sta een half uurtje eerder op. Had het niet willen missen. Dan maar hardloop-verslaafd.