Trail L’Elchertoise

Trail L’elchertoise. 50 km, 11oo hm, 5:30 hr.

Weer een mooie dag en een mooie trail op het lijstje erbij. De laatste zware training voor de 60 van Texel zit erop. Het was een traject vol verassingen en leermomenten. Ook vandaag toch weer meer van mezelf geleerd. Maar beginnen bij het begin.

De dag begint vandaag om 4 uur. Uiteraard alle spulletjes van tevoren gepakt maar rustig ontbijten vind ik belangrijk.

Om 5 uur en een beetje staat Frans voor de deur, en in één streep rijden wij naar Nobressart België. We zijn er om kwart over 8. Ruim een uur om de inschrijving te regelen, toilet te bezoeken, koffie te drinken, praatje te maken, bekenden gedag te zeggen.

Nobressart is een plaatsje, nou ja dorpje, nou ja paar straatjes. Het startgebied is niet moeilijk te vinden. Geweldig. Ik leef helemaal op, dit is zoals ik de wedstrijden graag zie. De eerste verassing van de dag is het startnummer. Een plastic/rubber geval. Voor de start fantaseren we wat hier toch de grotere bedoeling van kan zijn geweest en allerlei worstcase scenario’s komen voorbij. Op de kaart zien we nl heel wat rivieren die we moeten kruisen. Achteraf denk ik dat ze worden hergebruikt. Als je hem inleverde kreeg je een biertje. Dat hebben ze niet in Nederland!!

Op een fluitsignaal worden we stipt om half 10 weg-gebonjourd en met een paar 100 man gaan we op weg voor de 25 of 50 km trail.

Na het dorpje verlaten te hebben is het bijna meteen raak. Rechtsaf en omhoog. Een vrij stijl stukje en de herinneringen  van de Bouillonnante komen bovendrijven. Maar het valt mee.

Het Parcour wordt keurig aangegeven. Er is iemand met een enorme spuitbus witte (kalk) verf bezig geweest. Elke bocht staat perfect aangegeven. Ik loop vandaag niet één keer mis.

Plan de campagne was vandaag finishen. Geen enkele tijd in mijn hoofd. Ik hoopte op een tempo van een km of 10 gemiddeld maar hield rekening met een 7 uurs scenario. Frans gaat er als een speer vandoor en die zie ik de hele dag niet meer. René heeft het plan om rustig te starten en dan te versnellen. Rustig starten is dus bij mij blijven. Na 5 km ben ik René alweer kwijt. Vlak daarna word ik aangesproken door Henk uit Ede. Henk was ons carpoolmaatje bij de Orion Strandloop.  De wereld is toch weer kleiner dan je denkt. Zoals het past bij Henk kletsen we ons de oren van de kop. Mooie plannen Henk! Helaas moet ik hem laten gaan. De eerste 10 gaan keurig in 1:02 en ook de volgende 5 passeer ik om 1:29.

We passeren een atletiekbaan die te triest was voor woorden. Er was een groepje atleten aanwezig dus ik denk dat ie nog wel wordt gebruikt, maar laat Ciko Arnhem nooit meer klagen!

We slingeren langs een klein riviertje en de 25 km heeft ons al een tijdje geleden verlaten. Het parcours is erg afwisselend maar meestal door het bos. Op sommige plekken moesten halsbrekende toeren worden uitgehaald.

Met mezelf ging het moeizaam. Na km 15 viel mijn Garmin uit en dat vond ik niet erg prettig. Ik weet graag waar ik ben. Gelukkig stonden om de 5 km bordjes en met de klok op mijn telefoon kon ik zien hoe het ging. Vandaag moest ik ervoor werken en eigenlijk vond ik het niet meer leuk. Heb zelfs overwogen er de brui aan te geven maar dat was geen optie. Op km 39 stond Panoramix met zijn toverdrank op de verzorgingspost. Cola!! Ik neem drie bekers en mijn maag kwam meteen tot rust. Heel merkwaardig. Ik kreeg een flinke energieboost en zingend liep ik de laatste 11 km. Gelukkig had ik zelf een koptelefoon op.

Op mijn telefoon zag ik dat Nobressart nog maar iets van 4 km ver was. Je kon het zelfs zien liggen maar helaas pindakaas. We liepen er in een grote boog omheen. Ik kan zeggen dat ik het plaatsje van alle kanten heb gezien. In het dorpje komt René mij tegemoet lopen. Hij is er al een half uur! Ook Frans komt mij binnen halen, ook hij liep sterk maar dat vertelt hij zelf wel denk ik. Zelf loop ik vandaag 5:30 over 50 km. Ongeveer want mijn klokkie deed het niet. De officiële tijdwaarneming is een jongen met een laptop in de tent van de bar. We horen het wel wat het is geworden. Ik ben trots op mezelf omdat ik, ondanks dat ik pap in de benen had, vandaag toch de wedstrijd uitloop. Een staaltje mentale doorzettingsvermogen dat vandaag zwaar op de proef is gesteld

We zien Martine en Ingrid nog even. Ook zij lopen weer sterk. Ingrid meld dat de douches hier prima geregeld zijn. Nou bedankt hoor! Twee miezerige straaltjes in een tent op het plein voor het gemeentehuis. En dan is tent een wel erg groot woord. Twee tuinslangen zijn verbonden met een geiser voor de tent. (ligt op de grond) en het gas komt uit een put in de grond. Maar eerlijk is eerlijk, het water is warm. De buitentemperatuur schommelt rond de 6 graden, maar wij bikkels zetten door.

Terug naar huis proberen wij nog een paar biertjes L’Elchertoise te scoren. Niet te vinden! Wel vind ik een heerlijke Caol Ila voor 15 euro minder. Het leven is goed.