Peter waarschuwde mij vorige week al. “Je wordt overmoedig”. Vandaag voeg ik daar zelf nonchalant aan toe. Waarom? Heel eenvoudig. Vanmorgen was ik even vergeten dat ik vorige week een marathon heb gelopen. Op het schema staat een RDL van een km of 20 om weer even te wennen/herstellen maar ik vertrek voor mijn favoriete rondje, een standaardrondje van een km of 32. Pas bij km 25 voel ik de benen en denk, “oeps vergeten.” Helemaal fout natuurlijk. Een kortere route is er natuurlijk niet dus loop ik het rondje gewoon rustig uit. Herstel gaat wel goed zullen we maar zeggen.
Door omstandigheden vertrek ik vandaag een beetje laat. Pas half negen ben ik buiten en het is lekker fris. Een graad of 2. Heerlijk en bovendien dan is het bos een stuk leger! Na een drie kwartier tref ik inderdaad een kudde herten van 12 hindes en 2 mannetjes met prachtige geweien. Zij steken het pad over. De mannetjes buigen hun koppen diep om met hun geweien onder laaghangende takken door te lopen. Eenmaal overgestoken zetten ze het op een lopen om even later weer terug te keren?? Zo lopen ze een paar keer heen en weer voor ze uit het zicht verdwijnen. De film die ik maak lijkt nergens naar dus helaas geen beeld.
Ik steek de Terletse Heide over en stoor mij aan het lawaai van de snelweg en de crossbaan. Ongunstige wind en koude dragen het geluid ver. Jammer. Aan de overkant verwacht ik weer herten gezien het aantal sporen. En inderdaad ik tref een hert op mijn pad.
Op nog geen 100 meter staat een hert en ik besluit hier langzaam naar toe te sluipen. Het beest ziet mij niet en is zich van geen kwaad bewust. Het is een jong mannetje met een klein gewei. Ik kom op 50 meter, het beest slentert rustig door. Ik maak een film maar zoals je ziet is 50 meter te ver voor fatsoenlijk beeld. Daarna gebeurt er dit..
Klassieke fout van een jager is om niet achter zich te kijken wat daar gebeurd. Ik wordt dus ingehaald door twee MTB en ze gaan nog wel wat langzamer om van het beeld te genieten maar helaas. Het beest is er snel vandoor.
Tsja had ik maar vroeger moeten opstaan. Dan was dit niet gebeurd. MTB-ers zijn redelijk voorspelbaar en vind je voor 9 uur nooit in het bos.
Ik loop mijn rondje in het zonnetje uit en de handschoenen en jas gaan al snel in de rugzak. De mouwen worden opgestroopt en ik geniet van de zon met een lekker muziekje op mijn oren. Heerlijk de Veluwe.
