Ik moet eerlijk bekennen dat de wedstrijd vandaag eigenlijk 10km te ver was. De marathonafstand had beter bij mijn vorm gepast. De n70 marathon in Nijmegen bijvoorbeeld. Maar goed ik had vorige week ook eigenlijk meer kms moeten maken. Aan de andere kant ben ik binnen de limiet gefinisht en heb de afstand dus gewoon weer overbrugd. Dat ik er hard voor moet werken had ik wel verwacht. Ik zoek dat ook op om in een soort ‘ pressure cooking’ weer een beetje in vorm te komen. Het staat me erg tegen dat mijn vorm de afgelopen maanden hard is teruggelopen. Nogmaals een marathon afstand had beter gepast maar deze was erg verleidelijk.
De start in Ugchelen was perfect. In een kapel werden de startnummers uitgedeeld. Dat ging razendsnel zodat ik al heel snel ready o go was. Maar helaas nog een half uur wachten. Geen bekende deze keer zodat de gelegenheid er was om kennis te maken met Matthieu en Petra. Echte liefhebbers van de bergtrails dus dat half uurtje was zo voorbij. Ik heb geprobeerd bij hen in de buurt te blijven maar dat is niet gelukt. Na km 32 waren ze weg om ze na de finish weer te zien. En dan hadden ze nog twee km verkeerd gelopen.
De eerste 30km gingen eigenlijk zoals verwacht. Er was een deadline op post twee maar die werd moeiteloos gehaald. Hierna kom ik vrijuit lopen. Althans dat dacht ik. De paadjes waren echt mooi. Veel single tracks maar met venijnige hoogtemeters. Er zouden er vandaag toch zo’n 500 hm komen. Niet erg schokkend maar ik had er toch goed last van.
Ik had mij voorgenomen om de zandvlakten te wandelen. Energie sparen. Ik vermoedde al dat ik die hard nodig zou hebben in het laatste stuk. Post drie op km 32 verbaasde me een beetje. Ik lag ergens op de 40ste plek van de 80. Kon dat nauwelijks geloven. Hierna ben ik door een vijftal lopers voorbijgelopen en na mij zijn er nog twee gefinisht. Uitvallers? Ook ingelopen door een kerel in een hardlooprokje. Huh?
Het zand was nog relatief stevig door wat regenval maar ik vond het killing. Er leek geen einde aan te komen. Ik heb het niet opgemeten maar ik denk een km of 10. De stukken die ik kon lopen heb ik toch gerend maar het echte zanddeel liet ik liggen. De zandvlaktes waren wel spectaculair mooi. De marathon afstand ging geruisloos voorbij en hierna werd het werken naar post 4 op 44km. Op die post moest ik vechten tegen de misselijkheid. Half glaasje cola en dat was het wel. Mijn maag was er klaar mee. Mijn benen konden nog wel verder. Helaas is die combi toch niet zo heel ideaal.
De laatste kms waren een bezoeking. Maar goed er was maar één optie vandaag. Ik had nog 9 km te gaan en nog anderhalf uur. Normaal gesproken een lachertje. De laatste verzorgingspost was er eentje om in te lijsten. Midden op het zand op km 47 staat een tent gereed voor een openluchtdiner met een stuk of 20 gasten. Zag er erg goed uit.
Ik krijg hier een aardbeien/mango smoothie en die ging er wonder boven wonder goed in.
De laatste 6kms waren weer gewoon door het bos. Ik was er wel klaar mee. Als ik dan in de laatste km zit spreekt iemand mij aan op de limiet. Nog ruim 5 minuten voor het laatste stukje. Uit de diepste registers peur ik nog wat energie en zet het tempo erop. Loopt eigenlijk best lekker. Uiteindelijk finish ik binnen een minuut van de deadline. Zo hard ging het dus ook weer niet. Maar goed ik ben tevreden
Nadeel van laat finishen is dat de gezelligheid er wel af was. Direct na mij ging de tijdwaarneming uit en was men al druk aan het inpakken. Begrijpelijk maar toch niet zo heel leuk. Het deed mij dan ook erg goed dat de laatste finishers achter de streep de laatste lopers binnenhaalden. Toch een soort van welkom.
Na de finish als ik naar de auto loop gaat het mis. Mijn maag zegt bekijk het maar en de kramp schiet er in. Helaas is de maag leeg dus blijft het bij kokhalzen. Bah wat een naar gevoel. Ik moet even zitten. Ik ben nog 300 meter van de auto weg maar dat red ik niet. Het deed me deugd dat een paar fietsers omkeerden om te vragen hoe het ging. Zo snel als het opkwam zo snel verdween het ook weer en kon ik de terugreis aanvangen. Misselijkheid spontaan verdwenen. Blijft fascineren hoe dat lichaam werkt.
Conclusie: Ondanks een moeizaam verloop loop ik nu toch weer een 53km. Achteraf 10km te ver voor de vorm en dat heb ik moeten bekopen. Een maand geleden was ik al kapot na 10 km. Enige progressie is er dus wel. De Wisenttrail is een prachtige Veluwetrail en voor herhaling vatbaar. Nu rustig consolideren en de vorm verder uitbouwen.
