21,5 km, 2.24 hr, 136 bpm, 440 hm
D
e keuze vanmorgen is fietsen of hardlopen. Fietsen is misschien verstandiger, lopen is gewoon leuker. Ik besluit dus tot het laatste. Het rondje is bekend, het tijdstip veel later dan normaal. De veluwe laat zich weer van haar goed kant zien. Ondanks de drukte is het toch genieten, wat dieper in het bos is het beduidend rustiger. Het wild beperkt zich tot een groep bonte spechten en een koppel buizerds. De laatsten laten zich uit een boom vallen als ik passeer om dan langzaam met de termiek op te stijgen. Blijft mooi om te zien. Vaste gasten zijn ook de zweefvliegers van Terlet. Sinds ik dat een keer gedaan heb blijf ik letten op de zwarte punten in de wolken. De plek met de meeste termiek. Spectaculair om daar onder te vliegen. Op het kerkepad zie ik dat de heide alweer in bloei gaat staan. Dat lijkt me vroeg dit jaar. Als ik mijn weg vervolg kom ik voor de tweede keer deze week een “boswachter” tegen. Wat is dat toch met die lui? De hele winter zie je ze niet, en nu opeens zijn ze bloednerveus. Het lijkt wel of er iets over is afgesproken op het hoofdbureau. Zonder noemenswaardige problemen bereik ik na een ½M weer het thuishonk. Het gaat weer de goede kant op hoewel enige voorzichtigheid nog wel is geboden.
