Wat een weekend. ‘ The day after’ ben ik nog aan het nagonzen van een weekend naar Wales. Zoveel indrukken, zoveel plezier, zoveel eten, zoveel drank, zoveel sport dat ik echt een hersteldag nodig heb. Endurance life maakt wederom zijn reputatie waar en wederom loop ik een geweldige trail langs een stuk van het coastal path van het Verenigd Koninkrijk dat zo enorm mooi is.
Kitty en Iris hebben een fantastische prestatie neergezet en voor 120!! sportievelingen een fantastisch weekend georganiseerd. De organisatie kent Kitty inmiddels en bij de briefing wordt zij dan ook een speciaal welkom geheten. Het gaat zelfs zover dat de HAN een aparte startlijst krijgt. Geweldig!
Het weekend is al met al best pittig. Op donderdag avond stappen we in twee bussen. De dubbeldekker vertrekt vanuit Arnhem naar Nijmegen om daar de volgende bus op te pikken. We vertrekken om 22:00 uur en rijden door tot een uur of 3 om dan op de boot te stappen naar Dover. Van daaruit rijden we naar Swansea in Wales. Om 13:00 uur de volgende dag komen wij geradbraakt aan. Het hotel moet nog een cursusje logistiek volgen want wat volgt is een incheck proces dat vele uren gaat duren. We hoeven daar gelukkig niet op te wachten, Kitty en Iris regelen dat weer, en we gaan naar het centrum van Swansea. Persoonlijk ben ik daar erg snel op uitgekeken en ben snel terug om een rondje hard te lopen. De organisatie heeft een korte warming up georganiseerd om de spieren wat los te maken.
De planning is uitermate strak en klopt tot op de minuut. We worden dan ook om 6 uur verwacht in een restaurant een paar honderd meter verderop. Dit wordt een teleurstelling. Het buffet is halverwege al voor een groot deel op en de laatsten behelpen zich met puntjes witbrood met iets van groente ertussen. De vermoeienissen eisen hun tol en bijna iedereen gaat vroeg naar bed. 
Met Frank, Iris en Kitty blijven we nog even plakken. We doen ons tegoed aan een lokaal bier(tje), of waren het er twee of drie. Persoonlijk vind ik dit een fijne voorbereiding. Niet teveel stressen, lekker ontspannen wat drinken en de gezelligheid wat zoeken. Toch liggen we om een uur of elf in ons bed. Helaas slaap ik erg slecht en word ik met een knallende koppijn wakker. Met twee ‘ roze vriendjes’ en een prima ontbijt zoals Jan deze noemt is dit snel verholpen.
Om kwart voor 6 ontbijt en om half 7 stappen we in de bus naar de start. 
De route naar de start is al een belevenis. Wales blijkt een fantastisch mooi stukje UK te zijn. Het heeft de hele nacht geregend en er hangt een dikke laag mist over het land. Mijn voorspelling dat we wat bagger gaan tegenkomen komt natuurlijk uit. De chauffeur wordt erop uitgestuurd om wat vuilniszakken te scoren voor de ongetwijfeld vieze schoenen straks. Op weg naar de start stoppen we even om de wandelaars uit te laten stappen. In totaal zijn er 43 deelnemers die 26km gaan wandelen. Zij zijn geen onderdeel van de wedstrijd maar toch aanwezig om wat locale wandelpaden te ontdekken. De wandelroute bestaat uit een aantal officiële wandelpaden en ook het laatste stuk van de marathon met ook de finish als eindpunt. We eindigen dus allemaal op dezelfde plek
De startlocatie is er weer een uit het boekje. We zien de zee met wat kliffen bij een klein plaatsje Roshilli. Op een grasveld staan twee tenten en een starthek. Erg basic maar weer super georganiseerd. Zelfs het zonnetje breekt door. De Ultra’s starten als eersten en de marathonlopers een half uurtje later. De eerste kilometer is meteen klimmen.
Na een eerste stuk strand komen we bij CP 1. Vanaf hier vertrekken wij naar het oosten door het binnenland. Vooraf vreesde ik dat dit een wat saaier stuk zou zijn maar niks bleek minder waar. We lopen op een stuk hoogland zodat we telkens weer verrast worden op een vergezicht of een doorkijkje. De ondergrond is gras, nat gras, gras met plassen en schapenkeutels. Ergens aan het begin van de oversteek word ik bijgehaald door Bram. Hij weet mij te melden dat Kitty en Jeanette vlak achter mij zitten. Ik verwacht ze elk moment langszij en ik neem mij voor bij hen aan te haken. Een paar kilometer verder haal ik Bram weer in om hem vervolgens niet meer te zien in de wedstrijd.
Ook Kitty en Jeanette kom ik verrassend genoeg niet meer tegen. CP 2 is op 22 km en aan de overkant. Ik begin warm te worden en loop lekker. Blij met mijn korte broek en ook de armstukken verdwijnen in de rugzak. Ik ben een beetje in de war wat de route betreft. In mijn hoofd zit dat het stuk langs de kust niet zo heel lang is. Het moeten er nog minimaal 23 zijn. Als ik nu het kaartje bestudeer zie ik mijn vergissing. Het oostelijke deel ontbreekt in mijn hoofd en is nog best lang. Zeker omdat we ook elke uitstulping volgen.
Onderdeel van het parcours zijn drie passages over het strand. Ik blijf dat heerlijk vinden. De eerste twee strandstukken loop ik over het zand. Het water is wat verder weg. Het derde strandstuk kan ik mij niet bedwingen en loop ik een stuk door de branding. Ik wordt hier erg vrolijk van. De strandopgang zal ik mij nog lang heugen. De trap is oneindig lang.
Hierna volgt weer een schitterend stuk langs kliffen en paden. De zon breekt door en mijn geluk is compleet. Het lopen gaat fantastisch. Ik kom nergens in de problemen en kan de hele afstand moeiteloos lopen. Met een gemiddelde van 7,5 km/hr loop ik het rondje van 45km in bijna 6 uur. Suunto geeft een D+ aan van bijna 2000 meter maar dat lijkt mij teveel. Vlak voor de finish staat een bordje met Ultra rechtdoor en Finish rechtsaf. Vandaag ga ik voor de Marathon en ben stiekem erg blij dat ik naar de Finish mag.
De terugreis met de bus vind ik een bezoeking. Ondanks de gezelligheid en goede sfeer duurt de reis me veel te lang. Eenmaal in Arnhem zit er een stevige knoop in mijn rug. Wellicht dat Job raad weet hiermee.
Conclusie: Sommigen vragen aan mij wel eens wat ik de mooiste marathon vind. Best lastig maar de marathons van de CTS serie behoren absoluut bij de top drie. Sussex is tot nu toe het hoogtepunt maar deze komt er vlak achter. De zwaarte omschrijft de organisatie als ‘strenious’. Niet zo heel zwaar en dat kan ik wel bevestigen. Het traject kent geen absolute hoogtepunten maar bij elkaar is het weer een prachtige trail door een prachtig gebied. Het lopen gaat weer makkelijk. De marathon kost mij nauwelijks moeite. Heerlijk!
