Trainingen staan in het teken van het zoeken naar de balans. De ene dag loopt het allemaal soepeltjes, de andere dag loopt het bagger. Train ik teveel, train ik te weinig. Neem ik te veel of te weinig hersteltijd. Ik merk ook dat het fitnessen toch meer energie kost dan ik dacht. Om de benen te ontzien train ik vooral het bovenlichaam, veel core dus. Toch heeft dat een weerslag op het hardlopen. Benen voelen vermoeid als ik aan de gewichten gehangen heb. Toevallig had ik het daar onlangs met Cordien over en die ervaart hetzelfde. Niet echt vreemd, wel onverwacht.
Ik probeer trainingen af te wisselen door andere routes te lopen en meer met de omgeving bezig te gaan dan anders. De afstanden laat ik los. Ik wil met een goed gevoel thuiskomen. Ik zie daarna wel hoeveel ik gelopen heb. Zo klim ik de Emmapyramide weer eens op. 110 meter hoog en met uitzicht tot in Duitsland. Het zicht is zeker 30km maar ik vermoed nog verder.
Het weer verstoord mijn balans ook in ernstige mate. Ik ben die regen wel een beetje zat. Afgelopen zondag laat ik de Hamoir Tilff marathon lopen. Ik meld mij af. Windkracht 5/6 100% kans op regen, weercijfer een 2. Ik kan mij er niet toe zetten naar de Ardennen te rijden en dan een 4 uur in de regen te lopen. Het viel uiteindelijk mee hoor ik van de bikkels die wel gingen maar nat & koud werden ze zeker.
Morgen bij de avondtraining is de verwachting regen, zucht. Donderdag staat een baantraining op het schema. Daar ben ik geen fan van. Zal je zien dat het donderdag ook regent. Kortom het weer helpt niet echt.
Ik denk veel na over de afstanden die ik van plan ben van de zomer. Twee keer een 100km waarvan één in de Ardennen en één in de bergen. De eerste doet me niet zoveel de tweede wel. Ik concludeer dat ik train voor wat ik waard ben. Als dat betekent dat dit onvoldoende is voor de Ardennen trail dan heb ik er geen enkele moeite mee om de afstand aan te passen. Voor de bergen lukt het me niet. Die afstand wil ik gewoon lopen. Ik bestudeer de limieten nog eens en concludeer dat die toch zou moeten kunnen. Mentaal valt er een druk weg. Blijkbaar was dat ook een energielek.
Van het weekend ging ik trailshoppen met drie ciko-babes. Uiteraard bij Scarabee in Valkenswaard. Volgens mij was dat meer dan geslaagd. De dames kunnen voor de dag komen. Zelf koop ik eindelijk de Petzl Nao. Een professionele hoofdlamp. Mijn huidige lichtje viel me bar tegen tijdens de Bouillonnante. Ik had me voorgenomen een fatsoenlijke lamp te kopen. Nou hier kan ik mijn lol mee op.
Al met al een hele hoop hardloopgerelateerde zaken. Waar kan je je druk over maken. Ik haal de druk een beetje van de ketel door keuzes te maken en zie wel hoe het komt. Dat helpt. Dat hardlopen zou bijna een soort projectmatig werken worden. Dat is toch niet de bedoeling.
