De groene van Edwin, 50km. 700D+

Wat doe je als je 50 geworden bent en graag wil dat je trailvrienden uit het hele land op je feestje komen. Juist dan organiseer je een trail en een feest. Niet eenvoudig en steun van het gezin is een vereiste. De feestvoorbereidingen komen dan op de schouders van Monique en zelf moet ik een trail voorbereiden. En dat terwijl we beiden beschikken over een redelijk volle agenda. Volgens mij zijn beiden geslaagd. ‘The day after’ zitten wij met een enorm voldaan gevoel op de bank na te genieten. De een kreunt vanwege zere benen, de ander vanwege een dof hoofd. Er is wat gebeurd en dat mag je best voelen.

Enige tijd geleden plaatste ik een oproepje voor een trail op mijn verjaardagsfeestje. Al vrij direct reageren daar 9 trailers op die dat leuk vinden. Geweldig! Ik bedoel maar. Als ik vraag om een stukje op de Veluwe te rennen van 50km en 9 vrienden melden zich spontaan aan vind ik dat bijzonder. Al helemaal als zij uit alle windstreken moeten komen en ook nog eens de wedstrijden (La Grimace) van de dag erna annuleren. Ik voel mij zeer vereerd.  Uiteindelijk meld Jerry zich af vanwege een blessure en Julia ligt met koorts in bed.

De start is gepland om 10:00 uur, redelijk laat vanwege de reisafstand van de deelnemers. Helaas werkt het verkeer niet mee en vind de start plaats om 10:30. Als we ruim de tijd nemen staat er 6 uur voor het rondje. Dat betekent dat we net op tijd klaar zijn voor de gasten komen. Ik houd rekening met diverse scenario’s. Maar we zullen wel zien.

De route heb ik eerder verkend. Exact 50km. De basis is mijn vaste rondje aangevuld met delen van de Veluwezoomtrail. Voor mij ook een leuke ervaring. Lange tijd heb ik langs de koningsallee gelopen zonder dat ik het wist. Het is een mooi pittig stukje die ik maar eens moet gaan inpassen in mijn vaste rondje.
De start gaat uiteraard door de Beekhuizense bossen. Via mijn heuveltrainingsheuvel richting het MTB pas. Een paar venijnige bulten met een mooi uitzicht op Rheden en het rivierenlandschap.

Bij het uitzichtspunt op de Posbank tegenover het Paviljoen kijken we even om ons heen. Via de Posbank gaan we over een ruiterpad met diep zacht wit zand richting de Beekhuizenseweg. Die steken we over om via nog een zandpad uit te komen op de Tunnekesweg. Langs de boerderijen verder naar het Noorden richting de Imbos. Verder en verder richting Terlet. We steken onder de A50 door en maken een rondje in Deelerwoud. Hier krijgen we te maken met stevige slagregens. We lopen door het tunneltje terug en hier staan mijn oudste twee (met vriend) ons op te wachten met de nodige versnaperingen. De cola gaat er snel dooheen. Net als de stroopwafels en repen, sinaasappels en drop. Met enige verbazing bekijkt met de NUUN tabletten.

Plan was dat Julia op dit punt zou instappen. Helaas bleef zij vandaag met koorts in bed. Jammer Juul. We lopen deze keer niet om het veld heen maar steken dwars over. Beter want op dit punt is het niet prettig lopen in weer en wind. Bij de lange juffer gaan we niet rechts maar links. De start van een lange lus die uiteindelijk uitkomt bij de Carolinehoeve. De zware omstandigheden eisen hun tol en dat gaat ten koste van het tempo. Na de Carolinehoeve de koningsallee. Steil, wortels, glad, eindeloos lang kenmerken dit pad. Het 7heuvelenpad is er niks bij. Via wat slinger paadjes komen we dan uit bij een verregend 6×6 evenement op de Postbank. Twee  verkleumde vrijwilligers staan te wachten op de bezemwagen en zijn blij met de afleiding. Wij mogen onze tankjes bijvullen voor het laatste stuk. Langs Restaurant de Ruif en het bezoekerscentrum weer richting MTB pad met een ruige klim naar de Beekhuizenseweg  en daarna verder en verder omhoog. In het Peleton klinkt wat gemor. ‘ Er is hier ook helemaal niks vlak!’ Ik stel gerust. Hierna is het alleen nog maar dalen. Behalve,….Op twee km van de finish kan iedereen geruststellen. Nog een korte afdaling en dan alleen vlak. De deelnemers weten waar we zijn en het gas gaat erop. We verzamelen ons voor een gezamenlijke finish en worden door de gasten onder applaus en gejuich onthaald. De dappersten durven te zoenen, de rest wacht tot na de douche.

De route is mooi. Als je van de Veluwe houd kom je niets tekort. Mijn vrienden komen hier niet vaak en men geniet van het parcours en de omgeving. Men vindt dat ik bof met zo’n speeltuin om de hoek. Voorzichtig worden plannen gemaakt voor de periode dat de Veluwe in de bloei staat en voor de bronstperiode. Mark biedt aan om de groep naar de mooie bronstplekjes te begeleiden. Iets wat elke natuurliefhebber op zijn minst een keer in zijn leven moet meemaken.

Na de loop begint het feest. Helaas laat het weer ons in de steek en verplaatsen wij ons van de tuin naar de woonkamer. Er valt geen onvertogen woord. De combinatie van 50km rennen en een avond rechtop staan is pittig. Als we met de laatste gasten ‘The Common Limits’ tweede zien worden op het Eurovisie songfestival is de avond gedaan.

Conclusie. De serie van 80, 50,56 en 50km inclusief 5000D+ is gedaan. Conditie is ok. Spierconditie is ok. Grootste klacht is een onwillige hamstring. Vandaag voel ik hem niet. Job heeft weer puik werk gedaan. Belangrijkste les. Kracht! Meer kracht!

Het geweld van de dag moet nog langzaam neerdalen. Ik heb van A tot Z genoten. Ik ben dankbaar voor zoveel vrienden. De dag zal Monique en mij nog lang heugen. Ik heb al heel wat mooie dagen mogen beleven maar deze steekt daar ruim bovenuit.