2014-02-02 Midwintermarathon

Voor de derde keer sta ik aan de start van de Midwintermarathon. Het is op zich al een wonder dat ik aan de start sta want ik ben er met mijn hoofd er totaal niet bij. Zo zet ik Cordien netjes af op de parkeerplaats. Zij pakt haar sporttas en ik laat hem netjes liggen. Als we in de pendelbus gewrongen zijn ontdek ik het foutje. Ik stap weer uit, ken net. De bus is weg en ik pak de volgende. Maar ach, ik kom Lianne tegen en we praten even bij. Zij start vandaag op haar 94e marathon. Maar ook zij gaat trailen! Zugspitz Ultra. Tijdens de S4T ben ik om de Zugspitz heengerend, en zijn mijn maatjes daags vooraf de berg beklommen. Mooi gebied!

Bij de VIP room aangekomen kom ik er mooi niet in. Allemaal gebeld maar allemaal nemen ze niet op. Ik sta op het punt op te geven als Cordien mij spot en naar binnen loodst. Fijn. Toch wel prettig om je tas ergens kwijt te kunnen en ook de broodjes smaken goed.  Cordien merkt aan mij dat ik wat in de war ben en geeft me een ‘big hug’, ‘rustig maar’. En het werkt! Ik kom weer wat tot rust en begin mij zolangzamerhand op de wedstrijd te concentreren.

RinusMet Rob ga ik naar het startvak. Plan was een rustige 4 uur. Maar helaas, Rob staat ik vak A en ik in vak B.  Twee minuten na het startschot ben ik onder de startboog. Ik ga op zoek naar Rob. Ik kom Rinus tegen en we maken een praatje. Rinus weet dat Rob in de buurt is. Op km 10 loop ik op Rob in. Hij gaat veel harder dan gepland. Maar toch raak ik ook Rob kwijt. Ik ga te hard.

Voor mijn gevoel gaat het allemaal erg makkelijk. Ik houd mij in. De eerste 5 km of zo gaan redelijk sloom. Stoppen bij de post, praatje hier, praatje daar, filmen, foto’s maken. Maar het tempo sluipt naar de 12 per uur en met enige regelmaat ook een stukje harder. Toch voelt het allemaal erg makkelijk. En dat blijkt ook uit de metingen.

ParcoursHet eerste rondje is helemaal geel op een paar stukjes klimmen na. Dat betekent dat ik op een hartslag loop tussen de 139-157. Ruim onder de verzuringsgrens. Het tweede rondje is helemaal oranje. Hartslag 158-177. Nog steeds niet echt heel heftig maar pittig. Ik ga 2 minuten op maximaal. Geen idee waar. Vermoedelijk verspreid over het gehele stuk.

DCIM100GOPRO

Het klopt met mijn gevoel. Ik loop op de halve 1:47. Wat moet je nu met zo’n tijd? Te langzaam voor een 3:30, te snel voor een 4:00. Ik besluit al snel gewoon lekker op het tempo door te gaan en maar te zien waar het op uitkomt. Robin kom ik af en toe tegen op de fiets en hij wijst mij erop dat ik mij niet aan mijn plan houd. Maar ja als het lekker gaat. Ik vrees wel dat ik een man met de hamer tegenkom. Voor de start en ook bij de koffie (zelfgebakken taart van Marlies! Mjummy)  sta ik nog uitgebreid te mompelen dat ik geen goede benen heb. En dan dit. Hoe dom kan je zijn.

DCIM100GOPRO

Maar het gaat goed. Geen man met de hamer. Langzaam worden mijn benen zwaarder en ik moet er voor werken maar ook dat hoort erbij. Ik haal ze bij bosjes in. Vroeger telde ik ze nog, nu houd ik het niet eens bij. Ik passeer onderweg nog Bertus, Lianne, Wilma. Met allen maak ik een praatje. Concentreer je nou eens! Ga rennen of kletsen! De muziek gaat op. Keiharde rock, het helpt bij mij. Ook om te concentreren. Atleten spreken me aan. Het ziet er blijkbaar allemaal nog soepel uit. Ik krijg menig jaloerse reactie.

Op km 40 ben ik er een beetje klaar mee. Moet die verschrikkelijke Loolaan met al die irritante banners nog aflopen. Het duurt maar en het duurt maar. Maar ook daar komt een eind aan. 3:33 en een beetje. Dat had ik niet verwacht! Met de halve tijd in gedachte meende ik op een 3:40 uit te gaan komen. Loop ik me daar nog eens een negatieve split!

In de VIP room tref ik mijn maatjes niet meer aan. Die zijn allen naar huis. Zij lopen mooie tijden. Zelfs een PR op de Asselronde. Jan Albert is er wel, hij heeft de 8km in een strakke tijd gelopen en is zo vriendelijk een kop soep voor mij te halen. Zout! Als ik een beetje bijgekomen ben ga ik weer op huis aan. Ik moet lang voor de bus wachten en krijg het enorm koud. Goh, dat is ook niet voor het eerst. Maar mijn auto heeft stoelverwarming en met de kachel op 23 krijg ik het toch een beetje behaaglijk.

Conclusie: Op mijn gemakkie lopen en dan op een 3:33 eindigen. Wow. Dat voelt goed. Het is geen 3:20 en ik betwijfel ook of ik dat vandaag gelopen zou kunnen hebben. Heb wel wat laten liggen, ben niet in het rood gegaan maar bijna een kwartier harder is wel veel. Het geeft mij in ieder geval een goed gevoel. Ik ben een maand aan het opbouwen en dan kan ik dit. Volgende Marathon in de planning is de Galgenbergmarathon, mijn 50e

This entry was posted in Marathon, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

2 Responses to 2014-02-02 Midwintermarathon

Laat een reactie achter op jacolien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *