Dierentrail

Een leuke alternatieve training vandaag. In plaats van mijn vaste rondje op zondag loop ik met de CLC groep een rondje in Dieren. Actieplan is een km of 17. Voor mijn plannen is dat te weinig maar dat lossen we op. De afstand van mijn huis naar de startlocatie is 13 km. Als ik daar anderhalf uur voor neem hem ik ruim de tijd. Samen goed voor 30km. Lijkt mij prima voor vandaag. Uiteraard ga ik door het bos. Ik bereid me goed voor en maak de route aan in Movescount. Helaas gaat het toch mis.

De Suunto blijft op een schaal van 5km staan bij het navigeren. Hij past de schaal automatisch aan. Ik heb nog niet ontdekt hoe ik dat zelf kan aanpassen.  Om een lang verhaal kort te maken. Op km 6 ben ik bij de Posbank met een indicatie van de juiste richting. Ik kom een paddestoel tegen met een fietspad naar Dieren. Het fietspad wijkt af van mijn ingestelde route. Wat te doen. De paddestoel zegt 6.8 km met nog 25 minuten te gaan. Ik kies voor het fietspad met in het achterhoofd dat de afstand wel korter zal zijn omdat we op de rand van Dieren hebben afgesproken. De turbo gaat aan. Met nog een kwartier te gaan probeer ik Nancy te bellen. Die neemt niet op. Jan dan. Gelukkig hij wel. Ik geef aan dat ik te laat kom en dat is geen probleem. Top! Om 9 uur ben ik in Dieren maar waar? Ik bel weer. Ai, zit toch nog fout. Een hardloper wijst mij de richting. Ik ben aan het multitasken. Bellen met Nancy, praten met een hardloopmeneer. Hij wil me wel brengen. Fijn, en paf ik lig op de grond. Ik val hard met mijn hoofd op de grond. Gelukkig heb ik een buff en een lampje op mijn kop. Die dempen de klap. Uiteindelijk blijkt de schade twee kapotte knieën, een kapotte schouder, twee kapotte handen en een vette bult om mijn kop. Jan is zo vriendelijk om mijn knie in de collage te verwerken. Commentaar: ‘Wond overtreft eerdere verwondingen van collega hardlopers, het verhaal erachter is veel minder heroisch.’

Wanneer ik eindelijk de groep gevonden heb kunnen we gaan lopen. We zijn elkaar tegemoet gelopen zodat zij nu een extra lusje cadeau krijgen. Voor de groep niet zo’n probleem, voor Marlies voel ik mij wat bezwaard. Zij is herstellende van een blessure.

Het rondje is geweldig. Een gebied van de veluwe waar ik niet veel kom. Tenminste, als je naar het kaartje kijkt zitten er toch wel wat dubbelingen in. In ieder geval krijg ik een live uitleg, op locatie, waar ik verkeerd ben gelopen. Het voelt allemaal weer dubbel. Hier was ik net ook al. Heb een met een stevig tempo, haast gemaakt om vervolgens een uur later weer terug op dezelfde plek te zijn. Maar de tweede keer was in aangenaam gezelschap. De laatste kms krijg ik het zwaar. Vooral de bult op. De geest is wat uit de fles. Als we op de finishlocatie zijn vind ik het allemaal best. Tijd voor een hersteldrank