Fysiek ben ik allang weer thuis. Mentaal zweef ik nog een beetje in Engeland. Mijn benen herinneren mij daar nog steeds aan. Was ik na de wedstrijd helemaal het mannetje. Geen centje pijn, lekker fit. De dag na de reis slaat de trail hard terug. In het bovenbeen zitten een paar spieren die naar rust verlangen. Dinsdag geef ik daar aan toe. Donderdag ga ik gewoon weer trainen. Nou ja gewoon. Op het programma staat een ’testrondje’. De opkomst is laag. Een testrondje is niet de ideale hersteltraining maar als ik deze loop in een duurlooptempo doe moet dat wel kunnen. In ieder geval is de afstand prima.
Vandaag dan weer een RDL. Ook deze gaat in de herstelmodus. Het hoofd wil wel, het weer is ok maar de benen he. Nog voor zonsopgang ben ik al buiten. Na drie km spot ik meteen wat wild. Een ree staat op het pad en kijkt me aan. Het is veel te donker voor een foto.
Op de Posbank achtervolgt een stel mij met twee honden. Daar heb ik geen zin in. Toch even in het rood en al snel ben ik ze weer kwijt. Op de Tunnekesweg kom ik weer dezelfde lopers uit Zevenaar tegen. Ze kennen me nu. Het extra lusje sla ik over. Mijn benen winnen. Via de Lange Juffer naar het Posbankpaviljoen. Op die route zie ik een bekend silhouet. Ik herken van verre de loopstijl van Nancy. Helaas loopt zij een andere richting op. Normaal gesproken reden voor een extra lusje maar zo niet vandaag. Bovendien heeft zij er stevig de sokken in. Nee, tot dinsdag.
Het bos is vandaag het domein van de MTB-ers. Op de MTB route in het Beekhuizerbos kan ik het niet laten om een drietal te pesten. Ik ram de heuvel op en loop de puffende en kreundende MTB-ers een voor een lachend voorbij . In de afdaling ben ik ze snel weer kwijt. Kan ik mooi even ‘hekhangen’ Dom, maar wel leuk.
Ik finish na 28km. Mijn gedachten gaan weer even terug naar de finish van een week geleden. Mooi geweest.
