2013-10-26 Beartrail 57km

De Beartrail in s’Gravenvoeren. Een kilometer of 5 onder Maastricht, net over de grens. Het is een soort last-minute beslissing geweest om hieraan deel te nemen. Ik wil weer wat meer kilometers gaan lopen. Bovendien is de balans wat aan het doorschieten naar werk. Ik vind het prettig om weer eens fysiek wat in te spannen als ontspanning. De balans herstellen.

BT-7

De voorbereiding is dus weer niet best. Als ik ‘s-ochtends in de auto stap denk ik even gloep. Toch geen trail die je moet onderschatten. 57km, 1200hm. Ik stel mijn ambities dus erg laag. Finishen in een uurtje of 8, het ‘ hoofd leeglopen’. Kies dan ook bewust voor het allerlaatste startvak en besluit van tevoren met niemand rekening te houden. Mijn eigen tempo lopen, bedoel ik dan.

BT-3

De Beartrail heeft mijn belangstelling getrokken vanwege de enthousiaste reacties vorig jaar. Voeg daaraan toe dat de omgeving mooi is en dat de afstand een stuk minder ver is dan de Ardennen. Kortom helemaal zin in. Wat ik dan wel aardig vind is dat op en rond de start alle echte liefhebbers weer te vinden zijn. Daarmee bedoel ik dan de trailers die net als ik voor een relatief kleinschalig evenement kiezen maar die wel aan alle eisen voldoet. Het zal duidelijk zijn. Het uurtje dat ik heb voor de start is veel te kort.

BT-4

In totaal starten er vandaag 500 deelnemers om 3 afstanden. De 14, de 37 en de 57 km. Op de 57 zullen het er een stuk of 100 zijn schat ik. Vertrek is om 9 uur. De startlocatie is een voetbalveld. Maar dat is dan ook het enige vlakke stukje dat ik vandaag zal zien. De organisatie is in handen van Bearsports. Zij verdienen alle complimenten. Het evenement is goed verzorgd, goed uitgepijld en voert over een schitterende route. Het mooie weer hebben ze dus gewoon verdiend.

Puntje van kritiek heb ik ook.  De eerste verzorging is al na 11 km. Hierna op 25 en 44 km. Daar had er nog wel eentje tussen gemogen. Bovendien was op km 44 de voorraad cola al op. Een beetje te zuinig ingekocht wat mij betreft.

BT-6

Op advies van ‘Tor de Geants’ Robin neem ik mijn speedcross mee. Grofste profiel dat ik heb. Zoals al snel blijkt geen overbodige luxe. Het parcours is nat op de plekken waar de zon niet bijkomt. Voeg daar herfsbladeren aan toe. Hellingen met veel losse keien en dan heb je een beeld van de tracks. Ondanks de trailschoenen ga in de eerste 5 km twee keer onderuit. Een keer in een bocht die ik heel voorzichtig neem maar door bladeren en bagger toch niet houd. De tweede keer vanwege een veter. Rustiger aan dus.

De omgeving is werkelijk schiterend. We hebben enorm veel geluk met het weer. Een graad of 18 met zon. Hoe is het mogelijk eind oktober. De route gaat door natuur in de voerstreek. Zelden komen we in de bewoonde wereld en zelden lopen we op het asfalt. Heerlijk. De eerste 30 km gaan nog redelijk hoewel ik voel dat het een moeizame dag zal worden. Een beetje gekke gewaarwording dat de benen wel willen, dat het hoofd ook wel wil maar uiteindelijk toch de power ontbreekt.

BT-2

Op km 20 krijgen we een psychisch momentje. Rechts naar huis, links nog een lusje. We gaan uiteraard naar links.

Onderweg loop ik op met de familie Vermeulen. Die hebben dit jaar al wat ultra’s gelopen die tot de verbeelding spreken. Op hun verhaal af had ik mij dan ook voor de Eiger Ultra trail ingeschreven. Uiteindelijk gaan ze voor mij te snel, ik laat ze gaan. Net als Stella, Mirjam, Jet en Rob. Heerlijk dat ik die rust heb.

Op km 32 heb ik de rare beleving dat ik dacht dat we al over de helft zijn, ik hoef nog maar 25 km. Er zijn dagen dat ik dat niet zou kunnen opbrengen maar nu klinkt het nog maar heel kort. De wedstrijd gaat steeds moeizamer, ik kan mijn tempo niet vasthouden. Ik passeer Chris en Paul waarvan de laatste met een ultradebuut bezig is. Die kwam zichzelf hard tegen op km 20. Niet goed gedoseerd. Op km 40 kwam ik Peter tegen, clubgenoot. Geen idee dat hij hier ook was. Hij zat er helemaal doorheen.

BT-1

Naarmate de wedstrijd vordert kom ik steeds beter in een goede ‘mood’. Wanneer ik mijn tempo naar een km of 8 per uur terugschakel kan ik blijven lopen en hoef ik niet of nauwelijks te wandelen. Erg langzaam maar het voelt wel heel erg goed. Het lukt mij zodoende om mijn aandacht weer meer op de omgeving te richten. De laatste kms zijn gelukkig ook niet zo heel erg technisch. Een paar modderpaadjes, een maisveld daargelaten.

BT-5

 

 

 

 

 

 

Uiteindelijk komt de finish nog erg snel. Vermoed dat de afstand een km of twee korter was dan aangekondigd. Ik finish ruim binnen de 7 uur en ben eigenlijk verbaasd. Blijkbaar heb ik toch redelijk kunnen doorlopen. Beter dan van tevoren bedacht. Prima. De douches zijn een varkensstal. Ik beperk mij tot het afspoelen van de ergste modder. De schoenen en vieze zut gaan in een vuilniszak. Voor straks.

Conclusie: Zonder noemenswaardige training een zware trail lopen van 57km. Het kan. Prettige gedachte. Het meest trots ben ik op de mentale kracht die ik vandaag heb. Ondanks het moeizame lopen overweeg ik geen moment om uit te stappen. Het hoofd leeglopen lukt maar half. Voor de ambities in de bergen straks denk ik dat een paar dagen tot rust komen voor de wedstrijd absolute noodzaak zijn.

 

This entry was posted in Trail, Trail, Ultra, ultra, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

2 Responses to 2013-10-26 Beartrail 57km

Laat een reactie achter op Robin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *