Het is een terugkerende traditie. Groep 5 van de atletiekvereniging Ciko’66 is niet alleen een trainingsgroep maar ook een vriendengroep. We vinden het leuk om een weekend met elkaar door te brengen. Het excuus dat we hiervoor gebruiken is trainen en hardlopen.
Plaats van handeling is ‘ De Pol’ in Buurse, de geboortegrond van pr0f. Jan en Herma. Ook Peter heeft hier zijn jeugd doorgebracht. Naar het schijnt onder zware omstandigheden. Als we dit concept gaan volhouden van het opzoeken van geboortegronden hebben we nog wat mooie locaties in het verschiet.
De eerste training mis ik. Was ik van plan om vrijdagmiddag vrij te nemen, het werk weerhield mij daarvan. Bij aankomst zie ik de groep net vertrekken. Ik sluit aan bij Herma, Janna en Tonny die ook niet meelopen. Onder het genot van een drankje vinden de eerste gesprekken plaats. He heerlijk. Ik heb wat tijd nodig om mij los te maken van de drukte en dit is fijn. Vervolgens help ik mee met de pastaparty voor 16 personen. Koken vind ik leuk en zoals bij elk feest is het in de keuken meestal het gezelligst. Het diner is een uitdaging. Naast de omnivoren is er een variant voor vegetariërs en is er een pannetje halal. Met name dat laatste wordt zeer serieus opgepakt. We hebben er geen ervaring mee. Mag je de spatel nu wel of niet… We kiezen voor het zekere.
Na enige tijd komt de groep thuis. Als verzopen katten druppelen ze het pand binnen. Het mag de pret niet drukken. De stemming is uitstekend.
Na het diner komt Huib van de locale atletiekvereniging langs om iets te vertellen over sportvoeding. Hoe leuk is dat! Met sportvoeding ben ik al langere tijd bezig en het meeste herken ik wel. Alleen twijfel ik over zijn grafieken glucose/vetverbranding. Ik neem mij voor hier nog eens naar te kijken.
De avond vliegt voorbij. Omdat ik nogal moe ben ga ik niet al te laat naar bed. Helaas is het bed niet zo heel geweldig. Maar niet geklaagd, op de andere plekken zijn de kamers ook nog gehorig. Daar hebben we niet zoveel last van. Toch slaap ik toch niet zo heel best.
De volgende ochtend worden we verrast door een heuse clinic van Marti ten Kate. Hij kent de omgeving, hij komt uit de buurt. Het is een leuke training. De toegevoegde waarde van Marti was niet zo heel groot. Jammer, want ik weet heel zeker dat hij veel meer te vertellen heeft.
De zaterdag lummelen we wat rond. Er is tijd voor een krant, een boek, een wandeling, een gesprek. Aan het eind van de middag krijgen we een test van prof Jan voorgeschoteld: ‘Performance profiling’. We definiëren welke vaardigheden we belangrijk vinden als atleet en toetsen dat aan een ideaalplaatje. De uitkomsten kloppen, alleen de conclusie gaat mij te snel. Een killermentaliteit heb ik niet, klopt. Maar ik heb ook niet de ambitie om dat te verbeteren. We krijgen de discussie over wat een ideale atleet is. Al met al genoeg stof voor discussie.
Maar daar is geen tijd meer voor want de volgende training staat alweer op het programma. Een duurloop in de zeikende regen. In het westen van het land heerst code oranje vanwege het water. Hier is het alleen maar erg nat. Willen we de eerste meters nog de de sokken drooghouden, niet lang daarna is het weer heerlijk spetteren door de plassen.
Er volgt een buffet, een sauna, gesprekken. Bij mij gaat om een uur of twaalf het lampje langzaam uit. Hoe gezellig het ook is, ik trek het niet meer. De ‘ diehards’ praten nog tot een uurtje of drie door.
Zondagochtend alweer de laatste training. Wim en Nancy leven zich uit. In allerlei spelvormen krijgen we een fartlek. Atleten laten zich van hun sportiefste kant zien en het plezier straalt er vanaf. We laten ons verleiden om ook nu weer stevig te trainen. De meeste gaat het goed af hoewel hier en daar de vermoeidheid ook wel naar boven komt. Ook de blessuregevoeligheid van de groep valt mij op. Toch heel wat gedoe binnen de groep.
Na de brunch is het voor mij tijd om weg te gaan. Heb een afscheidsdiner in voorbereiding.
Topweekend!
