2013-10-05 GR57 Trail

Het concept is simpel. Zoek een aantal gelijkgestemden bij elkaar. Neem een mooie
route, wat tijd voor elkaar, en de dag is een feest. Het plan dateert al vanaf de S4T. Wij (Marc, Wilbert, Julia, nog twee dames en ik)  willen vaker met elkaar lopen. We zijn zoeken hetzelfde op  en delen dezelfde passie. Het tweetal dames haakt af maar beiden met een goed excuus.

Het plannen van een datum bleek niet zo simpel te zijn. Marc had nog een CCC te lopen en Wilbert een UTMB. Prestaties van formaat en daar moet je ook nog weer eens van herstellen.

Hoewel? Marc loopt een week geleden nog een Mudmaster Marathon! Kortom de datum valt een dag voor de Hoge Veluwe Trail. Slim? Nee natuurlijk niet. Er gaan stemmen op om dan maar de HVT te schrappen. Dat wordt snel de kop ingedrukt. Zo kan het gebeuren dat we vandaag de GR57 trail lopen en morgen de Hoge Veluwe Trail. Behalve Wilbert dan. Wilbert loopt een wedstrijd in Luik.

We treffen elkaar op de carpoolplaats en rijden samen naar Tilff. Daar pakken we een boemeltje. De biljetmachien doet alles behalve de betaalfunctie. Wij stappen toch in de trein en leggen de conducteur in ons beste Frans uit wat er aan de hand is. Hij reageert heel droog ‘ enkele reis of retour?’ In Hamoir stappen we uit.

Het plan is om de GR57 te volgen.  Een bekende mooie route door de Ardennen. Wij nemen er een stukje van. Ongeveer 40k. Hoogtemeters? Geen idee! Wilbert kent de route en weet dat dit een mooi stukje België is.

We spreken vanwege onze plannen af dat we heel relaxed gaan lopen. Dat past ons allemaal goed. De route slingert enigszins lang de Ourthe. De eerste 20km gaan prima. De route is fantastisch. Steile beklimmingen, mooie tracks en vergezichten. Het landschap wisselt snel. Landelijk en opeens sta je weer in een dorpje. De route is uitgestorven. We vragen ons af waar de Belgen zijn.

Ergens halverwege zien we een bordje GR571 boven de rood/witte balkjes staan. Dat lijkt hetzelfde maar is het niet. De route die we moeten volgen gaat Noord, de route die we volgen gaat Oost. Fout dus. In ons beste Frans spreken we twee dames aan die naast het bordje wonen. Geen idee waar we het over hebben. ‘ GR, hier?’ ‘ Waar gaat u heen? Tilff? Amaai!’  Daar kwamen we niet verder mee. Op goed geluk zijn we een stukje teruggelopen maar al snel bleek dat we al veel eerder verkeerd waren gelopen. Op goed geluk lopen we richting een heuvel die we over willen. De bewoner van het terrein stuurt ons van zijn erf af. Wel helpt hij ons in de goede richting.

We slingeren langs de Ourthe en doorkruizen plaatsen als Osneux, Esneux. We komen op een plek waarvan duidelijk is dat we er niet langsmogen. Hekje, bordje, schrikdraad. Marc is er al voorbij, voor we dat goed en wel beseffen.

Meerdere malen constateren dat die Belgen het helemaal niet zo verkeerd hebben. Het is allemaal niet zo geregeld als in Nederland maar dat heeft juist ook zo zijn charme. De dorpjes zijn pittoresk. De gebruikte materialen zijn allemaal rechtstreeks uit de natuur. De gebouwen passen goed in de omgeving. Nee, dan Almere!

De laatste 15km is redelijk rechttoe rechtaan. Het tempo komt er goed op. Ondertussen hoor ik alle anekdotes van Marc en Wilbert. Het blijven heroïsche verhalen. 100km en 168km in de bergen. Ga er maar aanstaan.

Na 40km komen we aan in Tilff. We trakteren onszelf op een Belgische klassieker. We zitten buiten op het terras. Het is heerlijk weer.

Het was een genoegen. Wilbert bedankt. Leuk initiatief. We gaan hem nog een keer doen. Misschien zelfs als etappeloop.