Salomon 4 Trails etappe 3 Imst naar Landeck

WOW!

Bij deze etappe past maar een woord. Wow. Nog nooit zo’n mooie etappe gelopen. 360 graden Alpenlandschap op een hoogte van 2512m. Fantastisch. Al het gedoe in de eerste etappes ben ik weer kwijt. Hier doe ik het allemaal voor. Om hier te mogen zijn, om fit genoeg te zijn om dit te kunnen en dan ook nog treffen met het weer. Alles klopt vandaag. Alles? Nou bijna dan. Julia heeft wat sores.

Maar bij het begin beginnen. Maandag was ik niet in orde. Martine H. omschrijft het nog het beste. ‘Die is helemaal verrot’. De etappe was erg zwaar. Ongelofelijk voor ‘maar’ 36km. Ik weet niet waar het aan ligt. De late start, het warme weer, de steile hellingen, teveel bier? Wat ik wel weet is dat er vanaf km 25 geen eten meer in kwam, ook niet erna, en ook niet bij het ontbijt de volgende dag. De beslissing om niet te starten was denk ik wijs. Ik had het niet gered. De eerste berg wel maar de tweede denk ik niet. Laat nu de eerste berg de mooiste zijn. Klimmen op ijsplaten. Ik heb foto’s gezien op de ‘pastaparty’ en de tranen zaten in mijn ogen. Had ik niet…

Vandaag barst ik dus van de energie, levensgevaarlijk! Ik heb er zin in. Dat gevoel ontbrak woensdag nog een beetje. Maar ik ben officieel ‘out of competition’ dus laatste startvak. :-(. Ik loop met Wilbert V. op en dat klikt. Na 4 km vlak, hoe heerlijk kan het zijn! moeten we stoppen voor de trein. We staan daar een paar minuten maar wat maakt het uit. Eenmaal het spoor over blijkt dat Wilbert’s waterzak het niet te doen. Eruit, erin, nog niet, prutsen. Inmiddels zijn we volgens mij de allerlaatste starters. Voor mijn energie overschot wel verstandig. We geraken in een dikke file van runners. Toch verbazen we ons over het bordje 25km. Huh nu al 6km gelopen? In 48 minuten?

De etappe is erg simpel vandaag. Vanaf een km of 4 klimmen we naar de Glanderspitz. Dat is 1800 meter. De top bereiken we na 20km. En wat voor een top. We lopen minimaal een paar km over een bergrug van top naar top. Om ons heen alleen maar bergen. Het uitzicht is spectaculair! Ik maak een bespottelijke hoeveelheid foto’s.

Ongeveer bij de verzorgingspost constateren Wilbert en ik dat ons Tempo toch te verschillend is vandaag en ik ga een stukje versnellen. Wat volgt is een inhaalrace. Ik haal Marc en Stella in, Taco, Harm, Julia. De volgende zou Koos moeten zijn maar niet gezien. Begrijp dat hij een topdag had. 🙂

Onderweg wordt ik aangevallen door een varken!

Erg gelachen. Tien meter verderop ging een enorme koe op de singletrack staan met een houding van bekijk het maar. De loper voor mij kreeg een volledige lachstuip.

Het genieten is compleet. Ik vlieg over de bergrug en ben helemaal in mijn element. De zon, de koele lucht. Heerlijk. Ik vrees wel dat ik poepbruin wordt.

Na de top is het weer simpel. 10 km abstieg. 1700 meter. Lekker steil dus. Deze keer gaat met dat veel beter af. Oppassen om niet door de enkels te zwikken. Ik finish in 5:33 of zoiets. Ik vind het allemaal best. Bij de locale pizzeria koop ik een liter bier en ga wachten op mijn maatjes. Wow wat is het hier warm.

Morgen moet weer prachtig zijn maar ook weer zwaar. Weer een ruime marathon en weer 2800 hoogtemeters. Dat zal wel een uurtje of 9 gaan kosten. Eten, alles wat ik op krijg!