Bos, duin en strand race, Castricum. 60km

Vanmorgen in de trein dacht ik waar begin ik nou weer aan. In mijn uppie naar een wedstrijd van funrunner.nl. Tot gisterenavond zou Rene nog meegaan. Op het laatste moment haakte hij toch af. Verstandig denk ik maar wel ongezellig. 3

Maar in de trein ontmoette ik toch iemand waarmee ik later de laatste kms zou beleven. Bovendien als je aan een loopje van Willem meedoet weet je zeker dat je bekenden tegenkomt. De kantine zat dus vol bekenden en het was snel gezellig.

Het leuke van deze loop is dat je hem ook kan wandelen in etappes van 20,40 of zelfs 60km. Met een 70 man hebben we een eigen hoekje in de kantine. “De ultralopers”. Nou ik voel me tussen deze gasten toch een kleintje hoor! De start is op zijn Willems. Korte instructie, beetje chaotisch en meteen leuk. 2Het belangrijkste vergat hij meteen. Een ervaren loper wees hem daarop. Het parcours is nl 800 meter te kort. En dat kan niet. Dus voordat wij aan de officiële route aansluiten eerst een lusje. Het lusje begint direct met een klimduin. Fijn! Bovenaan de bult staan de fotografen klaar, waaronder Rinus.

Na de bult een stukje klinkers en jawel hoor. Op km 1 struikel ik en lig ik op mijn knietjes op de klinkers. De knie doet goed zeer, is meteen stijf en bloed behoorlijk. Ik besluit door te lopen. Stoppen na 1 km? No Way! Ik loop de eerste 13 km alleen. Het gaat nog niet echt soepel maar goed genoeg. Tempo iets boven de 10, prima. Op de eerste verzorgingspost halen Jet, Leonie en Remco mij in. Ik haak aan en loop met hen mee. Erg gezellig want we kletsen behoorlijk bij. Elkaar lang niet gezien. Voor ik het weet is er km 20 en staat Annemarie met allerlei lekkers.

Leonie gaat met iemand anders mee. Prima want zij loopt zo makkelijk. Met zijn drieen gaan we verder. Jet loopt morgen ook Rotterdam als pacer (4:15) en Remco (ook pacer 3:45) is bezig met de 24 uur van Steenbergen. Beiden zijn beter in vorm dan ik en op km 30 geef ik aan dat ik rustiger moet lopen. Zij blijven toch bij me maar dat gaat nog maar 5 km goed. Dan ben ik ze definitief kwijt. Zelf kom ik in een dip terecht.

1Het parcours is zwaar. We lopen 60km door de duinen, het meeste onverhard. In het begin lach ik om de heuveltjes maar na 35km niet meer. Ik schakel over naar een tempo dat ik aan kan.

De volgende verzorging is niet op km 40 maar op 38. Huh nu al. Dat doet iets met je mentaal. De volgende post is dan opeens weer 12km verder. Poeh. Ik sluit mij helemaal af voor de buitenwereld. Ik zet muziek op en kies een dribbelpasje van 8-9km/uur.

Op km 40 krijg ik een enorme opleving. Nog maar 20! Vanaf km 41 loop ik nog net niet te zingen. De zon schijnt, het parcours is prachtig en 19km is te overzien. Ik begin met aftellen. Ik tref de man uit de trein (sorry naam vergeten) en hij zit goed stuk. P1470545We lopen samen op. We verbazen ons over een loper die op ons voorligt. Net liep die nog achter! Afgesneden en niet zo’n beetje ook. Ik neem mij heilig voor om voor hem te finishen. En dat is gelukt. En niet zo’n beetje ook. De marathonafstand gaat ongemerkt voorbij. Vanaf km 45 krijg ik weer goede zin. Ik ga het gewoon halen en aan de tijd te zien zit daar ook nog een PR aan te komen. Ik krijg vleugels althans zo voelt het. Het tempo is echt niet zo hoog, maar hoog genoeg om er nog heel wat in te halen.
Na de verzorging van km 56 geef ik een beetje gas. Niet veel maar voor mijn gevoel wel. Op km 59 steek ik een straat over zonder op te letten. Word ik toch bijna aangereden zeg. Van schrik is mijn tempo weg. Twee lopers komen achterop en die trekken mij mee. Samen finishen, en zo geschiedde. Tijd 6:44 (officieel) 6:42 geklokt. Maar het boeit me niet. PR is in de pocket. Ik heb redelijk lekker gelopen, beter dan in Texel, en voel me nog best fit.
Jet en Remco geven me een lift naar Rotterdam. Thanx! Was gezellig. Om 7 uur zit ik in mijn hotelkamertje. Team Rotterdam van de Ciko-club is aan het eten op de Maaskade en dat is mij even te ver. Bovendien had ik niet gereserveerd. Bij de Chinees naast het hotel eet ik een heerlijke Japanse Bami met een paar pilsjes. Dat gleed er goed in en zo zijn de koolhydraten ook weer aangevuld. (schaaltje gaat leeg)
Conclusie: Wat een mooie loop, maar wat zwaar. Erg zwaar. Dat ik hier een PR(tje) loop zegt meer iets over mijn vorige tijd dan de vorm. Ik loop hem redelijk makkelijk zonder in de knoop te komen met voeding. Zouten uitgezonderd. In de laatste kms toch een beetje krampen. Morgen Rotterdammarathon? Zeker. 42km lijkt nu zo kort.

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

2 Responses to Bos, duin en strand race, Castricum. 60km

Laat een reactie achter op BvdW Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *